ردپای یک زن

آرمان امروز نوشت:«رد پای یک زن در ثبت سفارش خودرو» تغار تحلیلگر که این روزها به چپ و راست غش می کند، به سمت وزارت صنایع ثابت ماند. طنزیماتچی؛ یک چشمش را بست. چشم دیگرش از حدقه بیرون آمد. ته تغار را نگاه کرد. کشک های باقی مانده شکل یک زن با یک اتومبیل را نشان می داد. طنزیماتچی گلوی خود را صاف کرد. چینی به پیشانی انداخت و گفت:«البته ما از همان اول هم می دانستیم که پای یک زن در میان است. اصلاً از همان آغاز خلقت و درخت سیب و  خوشه گندم و این چیزها همین زنان…» از اتاق فرمان به او اشاره کردند که الآن وقت این حرف ها نیست. مفسر تغار بر کف، دست کشکی اش را از آستین بیرون آورد. دهانه تغار را نوازش کرد. نگاهی به اطرافش انداخت و افزود:«این روزنامه آرمان امروز به چه دلیل چنین تیتری زده است. طرف گفته چهار نفر را در این خصوص دستگیر کرده ایم. یکی از آن ها زن بوده است. آن وقت شما آمده اید این را تیتر کرده اید که چه؟ ای زن ستیزان! ای ضد فمینیسم ها! ای…» و هر چه فکر کرد فحش با کلاس دیگری یادش نیامد. مجبور شد ادامه دهد:«اصلاً شما از همان آغاز خلقت و آفرینش درخت سیب و  خوشه گندم و این چیزها با زنان مخالف بودید. حالا یک مردی در یک جایی هوس کرده که سیبی، گندمی، چیزی بخورد. همه تقصیرها را انداختید گردن یک زن! حالا هم نمی دانم قاچاق خودرو و هزار کوفت و زهر مار دیگر بوده، یک تعداد مرد هوس کرده اند دور همدیگر، یک قاچاقی هم بکنند. فوری می آیید تیتر می زنید که:«رد پاااای یک زن و…» یعنی می خواهید بگویید زن؛ مردان را فریب داد که بروید قاچاق خودرو بکنید. نه آقا! قابل قبول نیست. ما خودمان تا حالا دو تا کامیون سیب خورده ایم. از اول عمرمان به اندازه یک سیلو گندم زده ایم به بدن! پای هیچ زنی هم در میان نبوده! زن مان که دست به سیاه و سفید نمی زند. خودمان می رویم کنار یخچال و سیب برمی داریم و گاز می زنیم. حالا هم آقایان خودشان رفته اند خودرو ها را قاچاق کرده اند و گاز داده اند.» حاضران ضمن تأیید حرف های صد من یک غاز طنزیماتچی همه با صدای بلند گفتند:«اوهوم!» طنزیماتچی تعظیمی کرد. تغار را برداشت و در لابه لای خودرو‌ها ناپدید شد.