فوتبال یعنی زندگی

احمد یوسف زاده

فوتبال میدان زندگیست. همه چیزش. در فوتبال هر کس باید سر جای خودش باشد. نمی شود امروز صفر بود فردا صد. باید از زمین خاکی و توپ پلاستیکی شروع کنی. باید برای موفقیت عرق بریزی تا  فیکس باشی وگرنه باید روی نیمکت ذخیره ها بنشینی و به موفقیت دیگران حسرت بخوری.

فوتبال میدان منیت نیست باید سالک باشی و گوش به حرف پیر مربی. در این سبز چهارگوش اتحاد حرف اول را می زند. و جوانمردی اصل است. اگر جوانمرد بودی به همه معرفی ات می‌کنند و کاپ اخلاقت می دهند و اگر برای موفقیت خودت پای حریف را کشیدی جریمه ات می کنند، اگر به قانون شکنی ادامه دادی اخراج!نقطه پنالتی مرکز قانون‌مداری و محوطه سیزده قدم دادگاه اجرای احکام است.

در این میدان برای موفقیت باید جنگید و به هدف نزدیک شد، آفساید یعنی مرده‌خوری و لقمه بی زحمت را داور از دهانت در می آورد .در این زندگی پر هیجان باید درستکار باشی زیرا بر هر شانه ات فرشته‌ای محاسب نشسته که خطاهایت را می شمارد و حاکمی که همیشه همراه توست ، اگر خطا کنی می بیند و به تناسب جرم ات کارت‌های زرد و قرمز برایت می کشد.

در زندگی باید یک جایی بایستی و گذشته‌ات را مرور کنی و اشتباهاتت را اصلاح کنی. بین دو نیمه زمانیست برای درس گرفتن از گذشته و برنامه ریزی برای آینده.از سوت تولد تا سوت پایان باید بدوی و فکر کنی تا یا خودت موفق بشوی یا برای دیگران موقعیت خلق کنی.

فوتبال یعنی تلاش یعنی تعاون یعنی جوانمردی یعنی از خود گذشتگی در بهترین موقعیت ها یعنی ایجاد امید و شعف در دل اهل استادیوم که برایت کف می زنند  و هورا می کشند.  

فوتبال یعنی زندگی.