غار کفتار

این غار که «کت کفتار» هم نامیده می شود، در دل کوه و در حد فاصل تخت درگاه قلی بیگ و تاق علی واقع شده است. قدیمی ها معتقد بودند که در انتهای غار که دهانه آن در ارتفاع نقریبی3- 4 متر از دامنه کوه (رو به مغرب) قرار دارد- آبی جریان داشته که به زاینده رود در اصفهان می پیوسته! و برای ادعای خود داستان چوپانی را نقل می کردند که در دوران حکومت شاه عباس مقداری پول را به سکه طلا تبدیل کرده و آن ها را در چوب دستی خود جای داده است. روزی یکی از گوسفندان او را به داخل این غار می رود و چون به گله برمی گردد مشاهده می کند که شکم او پر است! چوپان به گمان این که داخل غار آب و علفی هست، به حکم حس کنجکاوی وارد آن می شود و چون آثار آب را می بیند، چوب دستی خود را برای پی بردن به مسیر جریان آب و… به آب می زند! ولی سرعت جریان آب، چوبدستی را از دست او می رباید و می برد. چوپان که از این امر، نگران و پریشان شده بود، حرفه چوپانی را ترک گفته دل به سفر می بندد و از شهری به شهر دیگر می رود تا این که پس از مدتی به اصفهان می رسد. روزی که ضمن گشت و گذار بر لب زاینده رود نشسته بوده شکفت زده، چوب دستی خود را روی آب می نگرد و آن را بر می گیرد و…

از افسانه که بگذریم بنا به اظهارات کسانی که وارد این غار شده اند در قسمت انتهایی بوی رطوبتی به مشام می رسد. اما هیچ اثری از آب به چشم نمی خورد و به گفته بعضی(در بخشی از غار) آثاری از معدن «گچ سفید» دیده شده! خارج از غار هم، اصطبل مخروبه ای وجود داشته که آثار آخوره های حیوانات در بعضی از جاهای آن هنوز باقی است؛ اما تاریخ بنای آن به کلی نامعلوم است. 

در حال حاضر این غار توسط شهرداری به آبشاری مصنوعی تبدیل شده است. که محل تفریح و گردش اهالی می باشد. غار دیگری هم در دامنه کوه سید حسین واقع شده است که «غار قاسم» یا «غار صفا» نامیده می شود. (دانشور، از قلعه دختر تا دقیانوس،ص 32-33)