شهر را
بی‌خانه نکنید

خانه شهر، خانه خاطرات دور و نزدیک همشهریانم. خانه‌ای که از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی و هنری تا حضور چهره‌های سیاسی مختلف در آن برای بسیاری خاطره‌انگیز است. جشن‌های فارغ‌التحصیلی و مراسم فرهنگی و ورزشی بسیاری که آن را برای اکثر مردم شهر کرمان به یک نوستالژی خوشایند تبدیل می‌کند. خانه‌ای که فارغ از نوستالژی‌های آن و هویت بصری که برای شهر دارد تنها مرکز گردهمایی عمومی مردم کرمان است به‌راحتی و تنها در ازای 7.5 میلیارد زیر چرخ لودرها له خواهد شد. اگر امروز اطمینان داشتیم همان‌طور که مسئولین وعده می‌دهند جایگزینی در خور شان درزمانی منطقی برای آن ساخته می‌شود، کمتر غصه می‌خوردیم. اما ساخت‌وساز بناهای این‌چنینی در کشور ما قصه پر غصه‌ای است که نمی‌گذارد حتی اندکی خوش‌بین باشیم. آن‌ هم با ده‌ها پروژه میلیاردی که روی دست شهرداری و شورای شهر کرمان مانده است.
این احتمال وجود دارد که در اندک زمانی مبلغ تخصیص‌یافته در جای دیگر هزینه شود و تنها یک حسرت بزرگ برای شهروندان کرمان به یادگار بماند. مشخص نیست چرا در طول ساخت بنای ساختمان استانداری جدید هم‌زمان بنای جدیدی که قرار است جایگزین خانه شهر شود کلنگ نخورده و ساخته نشده است. همین غفلت نشان می‌دهد لااقل عزم جدی برای ساخت تالار بزرگ شهر در کوتاه‌مدت وجود ندارد هرچند که با تصمیم برخی از اعضای شورای شهر همین سالن فعلی هم از اهالی هنر سال‌هاست که دریغ شده و در محاق دگم‌اندیشی این عده فرورفته است. امروز تنها مخالفت اکثریت شورای شهر کرمان می‌تواند مانع تخریب مامن نزدیک به نیم‌قرن خاطره شود تا تنها خانه بزرگ شهر به ثمن بخس از بین نرود. کاش اعضای شورای شهر لااقل حرمت خانه‌ای را که چند دوره مستأجرش بودند نگاه می‌داشتند و با کوچک‌ترین عتاب و خطاب فلان مسئول دست‌وپایشان را گم نمی‌کردند و مسلوب الاراده نمی‌شدند. امیدواریم که این اتفاقات باعث شود که مردم در انتخابات پیش روی شورای شهر لااقل نمایندگانی را برگزینند که وکیل ملت باشند تا وکیل دولت.