سفر پربار

محمد جاوید
از المپیک آمده با گردنی افراشته
چون که با کار مهّمش واقعاً گل کاشته
این مسافت را که طفلی تا ریو پیموده است
کاروان ورزشی را مفت خر فرموده است
روز اول در رژه او زحمت بسیار برد
دست خود را با تکان دادن کمی در کار برد
چند صد متری در آن گرما قدم آهسته رفت
سربلند و پر غرور و واقعاً شایسته رفت
شام مبسوطی به رگ زد قهرمان هنگام شب
گرچه بود از فکر فردا طفلکی در تاب و تب
صبح فردا چون که حاضر شد به میدان حریف
سمبه را پر زور دید وخود چو گنجشکی ضعیف
جالب اینکه آن حریف از کشوری چون چاد بود
لیک با تکنیک وتند و تیز همچون باد بود
درمصاف نیجریه ضربه فنی شد شدید
بعد از آن با زامبیا برق از سر طفلی پرید
گرچه طعم جوجه و استیک و سوپ خاویار
اندکی از طعم تلخ باخت را می زد کنار
لیک وجدان درد او را بد کلافه کرده بود
کلّۀ خود را زغم لای ملافه کرده بود
با خرید و گردش و تفریح غم را دک نمود
بر خیابان ها و بازارریو پاتک نمود
جای یک دانه مدال کم بهای سیم وزر
با خودش آورد چندین ساکِ پـُر از این سفر
ماند از اردوی ما اما رکوردی دیدنی.
در خصوص گردش و خواب و فخرید و خوردنی
این سفر پر بار و عالی بود الحق، دوستان
داشت چپ می شد هواپیما از این بار گران
شکر ایزد که دوباره دید ملت رویشان
چند صد میلیارد هم گردد فدای مویشان
گفت با « جاوید» زیدی دود کن اسفند را
تا شود محفوظ این تیم قدر از هر بلا