به مناسبت دهم مرداد سالروز تولد محمود دولت آبادی
خالق« کلیدر» و « زوال کلنل » 76 ساله شد

دهم مرداد 1395 هفتاد و ششمین زادروز محمود دولت آبادی نویسنده شهیر ایرانی است که بیش از هر اثر دیگر به خاطر رمان 10 جلدی «کلیدر» شهرت دارد. اثر سترگی که 15 سال از عمر خود را بر سر آن گذاشت.
رمانی که از آن به عنوان دومین رمان طولانی ترین رُمان جهان (پس از رمان جست و جوی زمان از دست رفته) یاد می شود. در حالی که « در جست وجوی زمان از دست رفته» و « کلیدر» یک داستان را از ابتدا تا به انتها با شخصیت های متعدد پیش می برند. محمود دولت‌آبادی ۱۰ مرداد ۱۳۱۹ در دولت‌آباد شهرستان سبزوار به دنیا آمد.
وی مشاغل مختلفی را تجربه کرده است. کار روی زمین، چوپانی، پادویی کفاشی، صاف کردن میخ های کج و بعد به عنوان وردست پدر و برادر به عنوان دنده پیچ کارگاه تخت گیوه کشی، دوچرخه سازی، سلمانی و…
در همین دوران دهه ۱۳۴۰ بود که به صورت جدی با تاتر آشنا شد و ۶ ماه نظری و ۶ ماه هم عملی درس تاتر خواند. در این دوره شاگرد اول شد و پس از آن «شب های سفید» اثر داستایوسکی و کارهای دیگری را بازی کرد .
سپس به گروه هنر ملی پیوست دوره پرباری برای او آغاز شد..درهمین سال ها در کلاس تئاتر آناهیتا به صورت مستمع آزادشرکت می کند……در سال ۱۳۵۳ مهین اسکویی، کارگردان تأتر از او دعوت کرد که در نمایشنامه «در اعماق» اثر ماکسیم گورکی ایفای نقش کند.از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۳ تأتر و داستان‌نویسی، دوشادوش هم، ذهن دولت‌آبادی را تسخیر کرده بود. او در فیلم گاو هم نقش کوتاهی ایفا کرده‌است .
مشخصه دیگر آثار او عشق به پدر یا خاطره پدری است ونیز ارادت به صادق هدایت.
دولت آبادی به همراه امین فقیری در سال 1376 برنده لوح زرین بیست سال داستان نویسی بر کلیه آثار شد. وی در سال ۱۳۸۲، در نخستین دوره‌ء جایزه ادبی یلدا (به همت انتشارات کاروان و انتشارات اندیشه سازان)، جایزه یک عمر فعالیت فرهنگی را دریافت کرد.
دوم هم این که در سال های اخیر نام دولت آبادی بیش از هر اثر دیگر با نام رمان «زوال کلنل» گره خورده که مجال انتشار نیافته است و چون به زبان های دیگر ترجمه شده برگردان غیر قانونی و غیر رسمی آن به فارسی با نثر عادی اسباب رنجش نویسنده شده است.
برخی نیز به دولت آبادی پیشنهاد کرده اند این اثر را برروی شبکه های مجازی قرار دهد و از مردم بخواهد وجه آن را با خرید کتابی دیگر بپردازند اما هنوز نپذیرفته و امیدوار است مجال انتشار از مجراهای رسمی فراهم آید.
در میان تمام مصاحبه ها و گفت و گوهای دولت آبادی یا بستگان و نزدیکان او شاید قابل توجه ترین خاطره این باشد که وقتی رمان به مرگ گل محمد می رسد نویسنده اشک می ریخته و می نوشته است…