سایت خبری پیام ما آنلاین | گزارش «پیام ما» از مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست «کرمانیان» کودکان بلوری

گزارش «پیام ما» از مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست «کرمانیان» کودکان بلوری





۱۲ تیر ۱۳۹۵، ۰:۳۵

گزارش «پیام ما» از مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست «کرمانیان»
کودکان بلوری

گاهی اطرافمان انسان هایی را میبینیم که ازآرامشی عمیق سرشار هستند انگار که روحشان آنقدر بزرگ وزلال است که هیچ غم و اندوهی به آن راه ندارد. در هرشرایطی شکرگذار بوده ،لبخند میزنند وآنقدر «حال خوبی» دارند که گاهی باعث غبطه خوردن میشوند و هیچ گاه در شرایط سخت آنقدر آشفته نمیشوند که باعث نگرانی شود. این روان آسوده وآرامش درونی را میتوان در کودکی افراد ریشه یابی کرد. کودکی ای که سرشار از حس امنیت ،آرامش وبدون خلا های عاطفی آسیب رسان است.احساس امنیت وارتباط عاطفی قوی در سلامت روان کودکان بسیار موثر است. واین احساس امنیت در شکل دادن به شخصیت انسان ها نقش بسزای دارد و در سنین مختلف به شکل‌های خاصی نمایان می‌شود به‌طور مثال اگر اضطراب جدایی‌ای که در کودکان هشت ماه تا یک‌ساله و نیم وجود دارد به‌درستی مدیریت نشده و مادر یا مراقب نحوی برخورد صحیح را با آن را ندانند، برای کودک بسیار آسیب‌رسان خواهد بود.
حس عمیق بی‌اعتمادی
فاجعه وقتی اتفاق می‌افتد که کودکی با عدم امنیت بزرگ شود. کودکان برای گذر از مراحل رشد نیاز به ثبات در شرایط خود دارد. یکی از هشدارهایی که به والدینی در حال جدایی داده می‌شود، آسیبی است که به‌واسطه‌ی نداشتن احساس امنیت روانی کودک را تهدید می‌کند،معمولااین کودکان احساس می‌کند که رهاشده و هیچ حامی‌ای نداشته و با یک ترس دائمی از آسیب بزرگ خواهند شد و درنتیجه کارکردهای سالم را فرا نخواهد گرفت. تلخی این داستان برای کودکان بی‌سرپرست و یا بد سرپرستی به دلیل شرایط خاص آن‌ها بسیار مشهودتر است .بسیاری از این کودکان هیچ‌کس را نداشته که با او زندگی کنند و به بهزیستی وموسسات خیریه‌ای که کودکان را نگهداری می‌کنند، سپرده می‌شوند .کودکانی که نیازمند آغوش پرمهر مادرند ، آن را نخواهند یافت وغمی عمیق را تجربه می‌کنند. تعداد زیادی از این کودکان در سنین پایین هستند و حتی نمی‌توانند دلیل این‌که خانه و پدر و مادری ندارند را درک کنند. آن‌ها نمی‌فهمند که بزهکاری و زندان یعنی چه و یا تعریف مرگ چیست؟ آن‌ها احساس می‌کنند که رهاشده‌اند و این احساس رها شدن، بسیاری از لذت‌های کودکی آن‌ها را خواهد گرفت. کودکان بی‌سرپرست و یا بد سرپرست با حس عمیق بی‌اعتمادی بزرگ می‌شوند و این بی‌اعتمادی در تمام مراحل زندگی‌شان تأثیرگذار خواهد بود. در بسیاری ازنظریات روانشناسی شکل‌گیری شخصیت انسان‌ها در کودکی است. حال تصور کنید این کودکیِ زخمی شده چه بزرگ‌سالی بیماری خواهد داشت.
در این‌که برای این کودکان در مراکز نگهداری تلاش زیادی صورت می‌گیرد، هیچ شکی وجود ندارد.و این موهبت بزرگی است که نصیب این کودکان شده است و کودکان زیادی با شرایط مشابه وجود دارند که حتی از این امکان محروم هستند.به سراغ کودکانی رفتیم که دریکی از مراکز نگهداری زندگی می‌کنند.
مرکز «کرمانیان» یکی از مراکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست وبد سرپرست در کرمان است. مرکزی که پر است از صدای فرشتگانی که زندگی روی خوشی به آن‌ها نشان نداده و از همان کودکی یاد می‌گیرند که به دنیا اعتمادی نیست. این مرکز به دست یکی از خیرین کرمان به‌منظور استفاده کودکان بی‌سرپرست و یا بد سرپرست تأسیس‌شده است.این مرکز حیاط بزرگ سرسبزی داردکه باوجود کودکان زیبایی اش دوچندان است.
چتر حمایت بهزیستی
مسئول مرکز دکتر صباغ به «پیام ما» گفت:«در حال حاضر 32 کودک در این مرکز زندگی می‌کنند که بد سرپرست و یا بی‌سرپرست هستند.» او ادامه داد:«ظرفیت این مرکز حدود30 تا 50 نفر است و کودکان این مرکز از 3 تا 6 ساله هستند.»او افزود: «ما در این مرکز 16 مربی، مددکار ،روانشناس و پرستار داریم .و تمام سعی‌مان را می‌کنیم که کودکانی که در این مرکز زندگی می‌کنند، بهترین شرایط ممکن را داشته باشند. تمام امید و تلاشمان این است که کودکان به خانواده‌ها برگردند. یا اینکه تحت بهترین شرایط و طبق قوانین به سرپرستی سپرده شوند.»
عباس صادق زاده مدیرکل بهزیستی کرمان در رابطه با مرکز کرمانیان به «پیام ما» گفت: «این مرکز یکی از مراکزی است که تحت نظارت بهزیستی در حال فعالیت است.» و ادامه داد: «که کودکان بی‌سرپرست وبد سرپرست از صفرتا 18 سال در مراکز مختلف بهزیستی نگهداری می‌شوند.و مراکز مختلف چهار گروه «صفرتا 3 سال» و«3 تا 6سال» و«شش تا 12 سال» و«12 تا 18 سال» را نگهداری می‌کنند.» او افزود:«این کودکان حتی بعدازاینکه هیجده سالشان تمام شد و به سن خروج رسیدند، بازهم موردحمایت بهزیستی قرار دارند .آن‌ها برای ادامه‌ی تحصیل، اشتغال و یا حتی ازدواج موردحمایت سازمان قرارمیگیرند. تمام تلاش سازمان بر این است که چتر حمایتی بهزیستی تا انتها بر سر کسانی که به نحوی تحت پوشش قرار دارند، باشد.»
آن‌ها همیشه چیزی به نام «خانواده» را کم خواهند داشت
به سالن بازی کودکان می‌رویم. سالن پر از رنگ و عروسک است و کودکان مشغول بازی هستند، ما را که می‌بینند همگی به‌سوی ما می‌دوند، سلام می‌کنند، دست می‌دهند، بعضی‌هایشان آغوش باز می‌کنند تا در آغوش کشیده شوند. دختربچه‌هایی که موهایی بافته‌ی خود را به ما نشان می‌دهند، اسم‌هایشان را میگویند. همگی در آن لحظه یک خواسته‌ی مشترک دارند و آن این است که در آغوش کشیده و محبت ببینند و همه‌ی دغدغه‌های کودکی خود را در همین لحظات نشان دهند. روح شکننده‌ی آن‌ها به‌خوبی یاد گرفته است که بسیاری از این دیدارها موقت هستند و آن‌هایی که می‌آیند، در آغوششان می‌کشند و نوازششان می‌کنند، به‌زودی خواهند رفت آن‌ها با مربی‌هایی که «مامان» صدایشان می‌زنند، می‌مانند. مامان‌هایی که مهربان‌اند، اما آن‌ها هم وقتی شیفت کاریشان تمام شود، خواهند رفت و کودکان این مراکز باید یاد بگیرند که بااینکه مربی‌هایشان مهربان‌اند اما ماندنی نیستند. غم بی‌مادری را در چشم‌های همه‌ی این کودکان به‌راحتی می‌توان دید.کودکانی که اگر در این سه سال به خانه بازنگردند و یا به سرپرستی سپرده نشوند به مرکزی دیگر می‌روند ودلتنگی هایشان را با خود به مرکز جدید می‌برند ،دغدغه‌هایشان تغییر می‌کند و باسنشان بزرگ می‌شود. آن موقع است که مطمئن می‌شوند که دیگرکسی دنبال آن‌ها نخواهد آمد و خانه میان سالن‌های بازی، میزهای مشترک مشق و اتاق‌خواب‌هایی با چندین تخت خلاصه‌شده است. بزرگ شدن در این شرایط به آن‌ها می‌آموزد که مادر گفتن به مربی از درد بی‌مادری‌شان کم نخواهد کرد آن‌ها همیشه چیزی به نام خانواده را کم خواهند داشت که با هرسال بزرگ شدن فقدانش بیشتر احساس خواهد شد.
جدا شدن از کودکان مرکز«کرمانیان» سخت بود، اما چاره‌ای نبود. زندگی تلخی عجیبی را میان خنده‌های کودکان این مرکز نشانمان می‌داد .به‌طورکلی کودکان، همیشه به خاطر آسیب‌پذیر بودن بیشتر افکار عمومی را درگیر می‌کنند اما آیا فقط فکر کردن و غمگین شدن شرایط را برای آن‌ها بهتر خواهد کرد.قطعاً همیشه راهی وجود خواهد داشت تا شرایط زندگی کودکان این‌چنین مراکزی بهتر شود، فقط باید این راه را یافت.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *