مربی برتر استان در گفتگو با نقطه اوج: به ورزش بانوان ظلم می کنند
۷ خرداد ۱۳۹۵، ۱۸:۰۳
مربی برتر استان در گفتگو با نقطه اوج: به ورزش بانوان ظلم می کنند
اگر موفقیتهای پیاپی در این چند ساله نبود، شاید این عدم کمک منطقی به نظر میرسید ولی با این موفقیتها، ظلم به این تیم و ورزش بانوان است. مسئولان باید کمک کنند و مشکلات مالی و اسپانسری تیم را حل کنند تا من بتوانم تمام توانم را برای تیم بگذارم.
تیم فوتسال آراد، اولین تیم فوتسال استان است که با موفقیتهای پیاپی در سالهای اخیر، امسال موفق به کسب جواز حضور در مسابقات لیگ برتر شده است. سعیده ایرانمنش از ۱۶ سالگی ورزش می کند و چند سالی است که سر مربی تیم فوتسال بانوان است. تیمش را دوست دارد و به گفته خودش با کم ترین امکانات پله به پله تیم را با یک انگیزه و تلاش گروهی به لیگ های بالا تر رساندند. اما این روز ها ناامید از همه جا به دنبال حامی مالی برای تیمشان می گردد. خود او می گوید : اگر موفقیتهای پیاپی در این چند ساله نبود، شاید این عدم کمک منطقی به نظر میرسید ولی با این موفقیتها، ظلم به این تیم و ورزش بانوان است. مسئولان باید کمک کنند و مشکلات مالی و اسپانسری تیم را حل کنند تا من بتوانم تمام توانم را برای تیم بگذارم. گفتگویی کوتاه داریم با مربی برتر استان:
لطفا خودتان را معرفی کنید.
سعیده ایرانمنش هستم. حدودا از ۱۶ سالگی فوتسال را آغاز کردم. پس از آن وارد فوتبال شدم و در سالهایی که تیم فوتبال بانوان شهرداری بم مقامهای سوم و اول لیگ برتر را به دست آورد، بازیکن آن بودم. همزمان با آن در کرمان تیم فوتسال بانوان را تشکیل دادم. فوتبال را کاملا کنار گذاشتم و به طور کامل وارد عرصه مربیگری فوتسال شدم.
از تیم فوتسال بانوان کرمان بگویید.
بعد از تشکیل این تیم، در اولین سال حضور در مسابقات منطقهای کشور مقام اول را به دست آوردیم. در اولین سال حضور در مسابقات دسته سوم کشور، قهرمان شدیم و اجازه ورود به دسته دو را به دست آوردیم. سال بعد با قهرمانی در دسته دو، وارد لیگ دسته یک شدیم و امسال هم با قهرمانی در لیگ دسته یک، به لیگ برتر راه پیدا کردیم. در طی چهارسال پیاپی با قهرمانی در هر لیگ به لیگ بعدی صعود کردیم. افتخار ما این است که با تکیه بر توانایی خودمان و پشت سر گذاشتن تمام مراحل به لیگ برتر راه پیدا کردیم و مثل بسیاری از تیمها امتیاز حضور در لیگ برتر را خریداری نکردهایم.
میانگین سنی بازیکنانتان چقدر است و از کدام شهرها هستند؟
تمام بازیکنان تیم، بومی شهر کرمان هستند و هیچ بازیکن شهرستانی نداریم. همه بازیکنان متولدین سالهای۷۱ و کمتر هستند، با این میانگین سنی، تیم خیلی جوان است و حداقل ده سال پشتوانه برای فوتسال استان محسوب میشود. تیم ما از بچههای شهر کرمان تشکیل شده ولی هزینههای ما از طریق دوستان بیرون تامین شد تا ما به اینجا رسیدیم.
در اولین سال حضور در مسابقات دسته سوم کشور، قهرمان شدیم و اجازه ورود به دسته دو را به دست آوردیم. سال بعد با قهرمانی در دسته دو، وارد لیگ دسته یک شدیم و امسال هم با قهرمانی در لیگ دسته یک، به لیگ برتر راه پیدا کردیم.
اولین حضورتان در لیگ برتر را چگونه ارزیابی میکنید؟
مسابقات لیگ برتر از هفتم مهرماه آغاز میشود که در آن ۱۴ تیم حضور دارند. ۱۳ بازی خانگی و ۱۳ بازی خارج از استان داریم. چون امسال اولین حضورمان در لیگ برتر است و به تازگی از مسابقات دسته یک برگشتهایم و بچهها استراحت نداشتهاند، هدفمان این است که برای سال اول در لیگ برتر باقی بمانیم و حتما در سال آینده جزء سه تیم برتر لیگ برتر قرار بگیریم.
استعدادیابی و جذب بازیکن به چه شکلی انجام شده است؟
چند سال قبل بازیکنان را از طریق اعلام فراخوان و تست انتخاب کردیم. ۱۴ بازیکن فعلی از میان ۵۰ نفر انتخاب شدهاند. زنان کرمانی در ورزش بینهایت با استعداد هستند، تنها یکی از بازیکنان ما ۱۷۰۰ روپایی میزند. در لیگ دسته یک، خانم گل مسابقات، بهترین خط حمله، بهترین خط دفاع و بهترین دروازهبان مسابقات از تیم ما انتخاب شد. امسال برای انتخابی تیم ملی، چهار بازیکن از تیم ما دعوت شدهاند. در حال حاضر تیم ما یکی از مطرحترین تیمهای فوتسال است و کرمان با این تیم در سطح ملی مطرح شد و بنده امسال به عنوان مربی برتر استان انتخاب شدم.
استقبال خانمهای کرمانی از این ورزش به چه صورت است؟
بچهها به لحاظ فنی و اخلاقی فوقالعاده هستند و نتیجه کار به خوبی نشاندهنده این مجموعه بسیار قوی است. مهمترین علت عدم حضور بانوان، مخالفت خانوادهها به دلیل پسرانه دانستن این گونه ورزشهاست، هرچند نسبت به سالهای گذشته وضعیت رو به بهبود است. بازیکنان ما با تلاش زیادی توانستند در تیم باقی بمانند و آنقدر به ورزش و اثرات آن وابسته شدهاند که دیگر نمیتوانند آن را کنار بگذارند. آنها با برنامهریزی میتوانند به همه ابعاد زندگیشان برسند. تمام بازیکنان تیم ما دانشجو و جزء بهترینها در رشتههای تحصیلیشان هستند.
منابع مالی تیم چگونه تامین میشود؟
با عناوین مختلفی در طی این سالها کار کردهایم و اکنون با عنوان باشگاه آراد کار میکنیم که امسال در حد یک سالن به ما داده است. دنبال اسپانسری هستیم تا زیر نظر مجموعه دیگری قرار بگیریم که مجبور نباشیم ذره ذره پول از این و آن جمع کنیم تا هزینههایمان را تامین کنیم.
مهمترین مانع و مشکل تیم را چه میدانید؟
خوشبختانه یا متاسفانه همه ما تا به حال رایگان کار کردهایم و تنها همدلی و همبستگیمان باعث تداوم کار شده است. تیم در بحث اسپانسر و کمکهای مالی بسیار ضعیف بوده است. چون زن هستیم و امکان فیلمبرداری و تبلیغ و فروش بلیط و حضور تماشاچی وجود ندارد، تبعیضهایی بین ما و آقایان قائل شدهاند که ما را دچار مشکلات زیادی کرده است. در صورتی که هزینههای تیم ما در مقابل آقایان بسیار ناچیز است. مثلا امسال برآورد هزینه حضورمان در لیگ برتر، ۳۰۰ میلیون تومان است؛ در صورتی که این شاید پول یک بازیکن نیمکتنشین مس هم نباشد.
سال گذشته در اواسط مسابقات که ما شش بازی را بُرده و اول گروه بودیم؛ از لحاظ مالی به بنبست خوردیم و از آنجا که پشتیبان مالی نداشتیم، تصمیم به انصراف از مسابقات گرفتیم. اما آقای محمودینیا مدیر کل اداره ورزش و جوانان- ناجی ما شدند و هزینهی بازیها و حتی جشن قهرمانی را بر عهده گرفتند.
مشکل اساسی و جدی ما نداشتن اسپانسر است. ما از لحاظ فنی و استعداد واقعا قوی هستیم ولی حتی بنده به عنوان مربی در این چند سال نه تنها هیچ هزینهای دریافت نکردهام که حتی از زندگیام گذاشتهام. گاهی برای سفرها و مسابقات از جیب خرج کردهایم. اگر این تیم با این پیشرفت مداوم در طی چهارسال با دست خالی متعلق به آقایان بود، خیلی بیشتر مورد توجه قرار میگرفت و پیشرفت خیلی خوبی حتی از لحاظ مالی داشت. در مسابقات دسته یک که به مشکل مالی برخوردیم، به خیلی از مسئولین نامه زدیم ولی هیچ جوابی ندادند. تنها کمکهای آقای محمودینیا که خودشان خاک خورده ورزش هستند، تا این مرحله ما را کمک کرده است. سال گذشته در اواسط مسابقات که ما شش بازی را بُرده و اول گروه بودیم؛ از لحاظ مالی به بنبست خوردیم و از آنجا که پشتیبان مالی نداشتیم، تصمیم به انصراف از مسابقات گرفتیم
انتظار شما از مسئولین چیست؟
اگر موفقیتهای پیاپی در این چند ساله نبود، شاید این عدم کمک منطقی به نظر میرسید ولی با این موفقیتها، ظلم به این تیم و ورزش بانوان است. مسئولان باید کمک کنند و مشکلات مالی و اسپانسری تیم را حل کنند تا من بتوانم تمام توانم را برای تیم بگذارم. بنده الان مجبورم در بعضی ساعات، تمرین را بنویسم و بدهم که خود بچهها انجام بدهند و خودم به دنبال اسپانسر بروم. مجبورم بار فنی تیم را روی شانهی بازیکنان بیندازم و دنبال اسپانسر باشم.
حرف آخر
آرزو دارم با توانایی و استحقاقی که داریم، حتما طی یکی دوسال آینده قهرمانی لیگ برتر را به دست بیاوریم. تنها دلیل ماندن من به خاطر احساس دینی است که به بچهها دارم؛ آنها به خاطر من آمدند و من هم به خاطر آنها میمانم تا به نقطه اوج که قهرمانی لیگ برتر است برسیم. نتیجه کار تا اینجا نشاندهنده بار فنی قوی تیم است و هر نتیجهای که کسب کنیم متعلق به کرمان است.
برداشت از نشریه الکترونیک نقطه اوج-گفتگو از مریم ماهانی-
پیشنهاد سردبیر
مسافران قطار مرگ
مطالب مرتبط
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- 8 نمایندگی تعمیر پکیج ایران رادیاتور در تهران + اطلاعات تماس
- اسپیکر بلوتوثی ارزان و باکیفیت: کدام مدلها را بخریم
- کیفیت و زیبایی را با خدمات دندانپزشکی دکترتو کلینیک تجربه کنید
- علائم دندان آسیاب درآوردن کودکان چیست؟ 5 علائم + راه تسکین
- اجاق گازهای ﺧﺎﻧﮕﯽ بدون ترموکوپل توقیف و جمعآوری میشود
- معرفی تورهای خارجی ارزان
- آلبوم جدید مُجال ظرفیت جدی و جدیدی از موسیقی را فریاد میزند!
- آیا مشاوره حقوقی تلفنی کاربردی است؟
- برونشیت کودکان چیست و چه علائمی دارد؟
- برگزیدگان اجلاس توسعه نرمافزار ایران (۲۰۲۴) معرفی شدند بیشتر
بیشترین نظر کاربران
معمای ریاست محیط زیست در کابینه رئیسی
بیشترین بازنشر
ستاندن حیات از غزه
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید