تلخ ترین خاطره، از دوران خدمت در صدا وسیما
کربلای ۴ وخیل شهیدانش هرگز از خاطره مردم ایران محو نخواهد شد.
عملیاتی لو رفته ،ناموفق وشکستی سنگین، سوالات بی شمار وابهامات فراوان وهزاران جوان رعناو پهلوان دلاورکه قربانى خیانت و دنیا طلبی خائنین به کشورومردم شدند
برای اولین بار بود که همزمان صدها پیکر شهید که در میانشان فرماندهان دلاور نیز بودند در شهرهای استان کرمان تشییع می شدند
طبق معمول واز باب صواب و تبرک خود را برای خواندن اطلاعیه با ذکر نام تک تک سرداران سپیده اماده میکردم که زنده یاد مسعود محمودی خبر دستور ویژه و محرمانه ستاد تبلیغات جنگ رامبنی بر عدم اعلام نام شهدا! تعداد انها و حتی در خواست نیاز به خون مراکز درمانی براى درمان مجروحان رابه من داد واین همه برای این بود تا دشمن از حجم فاجعه مطلع نشود وروحیه مردم در جنگ روانى تضعیف نگردد.
برای اولین بار بود که اطلاعیه مراسم تشییع شهدا انهم مظلومترین ومعروفترین سرداران لشکر ثارالله را بدون ذکر نام و تعداد خواندم!!
سیل تلفن های اعتراض به صدا وسیما روان وما هدف سنگین ترین فشار افکار عمومی وبخصوص خانواده ودوستان شهدا قرار گرفته بودیم
چرا اسم شهدا را اعلام نمی کنید، نامردها
چرا به خون شهدا خیانت می کنید …
چرا؟ چرا؟ چرا؟
و مسعود ومن وهمه همکاران فقط وفقط در سکوت اشک میریختیم.
چه بگوییم !؟
گاهی وقتها برای رسیدن به قله وعبور از اتش سکوت بهترین چاره است، چه از جنس دفاع واثبات بی گناهی باشد وچه ازجنس مظلومیت وفریاد واعتراض، ما مدعی شیعه شیرمرد ۲۵ سال سکوتیم!!
شهدای کربلای ۴ وغواصان مظلومش، ساکت ترین قهرمانانند و سکوتشان قریب سى سال قدمت دارد!؟
حال که عزم خانه کرده ومی ایند مقدمشان را گرامی بداریم و پیامشان رابا همه وجود وبا عمق جان بشنویم ……
اگر دریا نمى گنجد به کوزه ،با چه اعجازى
میان چفیه پیچیدندجسم پهلوان ها را!؟
خبر دادند یوسف ها به کنعان باز میگردند
ندانستیم با تابوت می ارند، انها را
به روی شانه لرزان مردم یک به یک رفتند
خدا از شانه مردم نگیرد، این تکان ها را(۱)
۱۶ مرداد سال یاس ۱۳۹۴
۱؛ شعر ازمیلاد عرفان پور