آقای رامین پسر! با شما هستم

فرهاد عشوندی
یاسین رامین در قام یک پدر و یک همسر یادداشتی در دفاع از حق شهروندی خانواده اش نوشته که بی شک قابل دفاع است اما او در بخشی از گفته هایش نکته ای خطاب به دولت گفته که باعث می شود تنها چند سئوال در ذهن ایجاد شود. «و در پایان به عنوان یک تبعه ایرانی از رییس جمهور محترم صمیمانه درخواست میکنم ضمن همه مشغله هایشان تدبیری برای حفظ حرمت اشخاص به ویژه در فضای رسانه ای بکنند چرا که پس از پایان دوره ، خود بیش از پیش درگیر آن خواهند شد. » این ها بخشی از نامه ای است به قلم یاسین رامین. اینکه او به عنوان یک شهروند ایرانی و البته مهمتر در مقام یک پدر یا همسر از کیان خانواده اش دفاع کند ، هیچ کس از او یا امثال او سلب نمی کند . بی شک او به عنوان یک پدر و یک همسر صاحب این حق است که تا با تمام وجود از خانواده اش دفاع کند. اما این یادداشت و بخصوص خواسته پایانی او از دولت بسیاری از بچه های روزنامه نگار را یاد همین 4 یا 5 سال قبل می اندازد. یاد روزهایی که پدر یاسین ، محمد علی رامین مسئولیت معاونت مطبوعاتی کشور را بر عهده داشت. مردی که افکاری بسیار تندرو داشت و از نگاهش نشریات عامه پسند زرد بودند و مستحق تعطیلی و نشریات عمومی سیاسی هم دل در گرو غربی ها داشتند و بارها این انتقاداتش را با بدترین و تندترین الفاظ درباره ارباب جراید منتشر کرده بود. یاسین رامین البته دیدگاهی متفاوت از پدر دارد اما این تفاوت دیدگاه را این روزها می توان دید نه در روزهایی که پدر مسئولیت داشت و او در کنارش قرار می گرفت.
نگاهی به یادداشت نوشته شده پسر محمد علی رامین و نظرات مردم ، خود گویای خیلی از مسائل است. آنچه سبب شده تا اینچنین پیام های تند مخاطبان ، تازه آنهایی شان که قابل تایید باشند ، اینچنین تند و گس هستند ، خاطره ای است که نام او در ذهن ها تداعی می کند. او که پسر محمدعلی رامین است. مردی که مدتی در دولت احمدی نژاد معاون مطبوعاتی ارشاد بود. همانی که از این روزنامه به آن روزنامه ، می رفت و ترس را از این تحریریه به تحریریه ای دیگر منتقل می کرد. پدری که آن روزها یاسین سفت و سخت کنارش می ایستاد و در دوران قدرتش سعی می کرد از امتیاز حضورش در معاونت مطبوعاتی ، حالا به هر عنوانی بهره ببرد . هنوز با جستجوی نام یاسین رامین ، اخبار زیادی از ماجرای حضور او در کنار پدر در جشنواره مطبوعات دیده می شود. جایی که به نظر می رسید مسئولیت اجرایی داشته است. حتی اگر تمام آنچه انجام می داده کمکی بی عایدی از یک پسر برای پدر باشد اما او آنجا بوده است ، در روزهای دشوار مطبوعات ؛درست در کنار پدر.
پدری که این روزها هیچ درباره اش نمی گوید و پدر هم البته هیچ درباره پسرش نمی گوید . رامین که در مقام گشت ارشاد به روزنامه نگاران نهیب می زد و افکاری متفاوت از نگاه رایج به مطبوعات داشت ، روزگاری برای انتشار عکس های هنرپیشه های سرشناس خانم که یکی از سرشناس ترین های شان همین خانم مهناز افشار بود ، ایراد می گرفت . این حق او بود و حالا هم شاید حق بسیاری باشد که بپرسند.
اینکه او درباره هنرپیشه های خانم چه می اندیشیده یا چه می اندیشد ، باز مسئله ای است شخصی… اما شما که حالا از حفظ حرمت اشخاص سخن می گویید ، هیچ گاه از رفتاری که پدرتان در این تحریریه یا آن تحریریه به جوانان مردم می زد آیا انتقادی داشتید؟ شمایی که در ان روزها کنارش ایستاده بودید . آنچه را امروز اطراف زندگی تان تجربه می کنید در خود و در آنچه کاشته اید، جستجو کنید نه در باور مردم ؛آقای رامین!