راحیل حسینیان
روزنامه نگار
راحیل حسینیان
۲۷ تیر ۱۴۰۳
تنور خاموش تنورسازان
تنورسازی با تمام قدمتی که در گوشه و کنار کشور دارد، این روزها یک هنر فراموش‌شده است؛ یک شغل خاک‌گرفته که هیچ طرفداری ندارد. عطر نان پخته‌شده در تنورهای گلی هم فقط در حافظۀ موسپیدکرده‌ها مانده. پیش از این در خانه‌های روستایی، اتاق ویژۀ تنور و پخت نان قرار داشت و معمولاً هفته‌ای یك‌بار نان و كلوچه در این تنور پخته می‌شد.
راحیل حسینیان
۲۰ تیر ۱۴۰۳
رسم عاشقی
«علامت‌کشی» قزوین یکی از آیین‌های مردمی ایام محرم و صفر است که به‌تازگی در تقویم ملی رویدادهای گردشگری کشور ثبت شده‌است؛ اتفاقی که می‌تواند به رونق گردشگری در قزوین هم منجر شود. شیوه‌های سوگواری اقوام مختلف در ایام محرم و صفر، ارزش‌های آیینی و ملی دارد که معرفی و ثبت آن‌ها در تقویم گردشگری می‌تواند عاملی برای جذب گردشگران به‌ویژه گردشگران خارجی باشد.
راحیل حسینیان
۱۳ تیر ۱۴۰۳
آیین تعزیه، تنها مخاطب هنر زره‌بافی
تا چند روز دیگر با آغاز ماه محرم، آیین تعزیه دوباره رونق می‌گیرد و میهمان مراسم تعزیه می‌شویم. هنر «زره‌بافی» هم با مراسم تعزیه پیوند دیرینه دارد و یکی از بازارهای اصلی زره‌بافی همین لباس‌های تعزیه است. زره، تن‌پوشی از مفتول‌های فلزی است که در زمان قدیم از سوی سربازان استفاده می‌شد و بعدها برای اجرای آیین تعزیه راه خودش را ادامه داد.
راحیل حسینیان
۶ تیر ۱۴۰۳
دست‌بافته‌های ارغوانی
بافته‌های چوبی به هر بخشی از این سرزمین که می‌رسد، خودش را با اقلیم همسو و سازگار می‌کند و اسمی متفاوت می‌گیرد. در همدان به «مرواربافی»، در گیلان به «حصیربافی» و در برخی دیگر از شهرهای شمالی به «بامبوبافی»، در شوش به «ترکه‌بافی»، در مراغه به «چم‌بافی» و در لرستان به «درج‌بافی» معروف است. در آذربایجان شرقی از درخت «موسون»، در مرند از ساقۀ گندم، در خراسان جنوبی از بید، بادامک و گز بافته‌های چوبی تولید می‌شود. درختان خودروی ارغوان در منطقۀ هورامان کردستان سبب شده تا هنر ارغوان‌بافی با این دیار پیوند دیرینه داشته باشد.
راحیل حسینیان
۲۳ خرداد ۱۴۰۳
دست‌بافته‌هایی با ترکه‌های ارغوانی
هنر مرواربافی بیشتر به سبدبافی یا ترکه‌بافی شناخته می‌شود. مروارها یا همان بیدهای سرخی که در ملایر می‌رویید، وقتی زیر دستان هنرمند می‌رفت به‌شکل انواع و اقسام سبد یا لوازم کاربردی دیگر درمی‌آمد. حالا اما هنرمندان مروارباف هم در روزگاری که با هنرهای دستی نامهربانی می‌شود، از این هنر دست کشیده‌اند.
راحیل حسینیان
۱۶ خرداد ۱۴۰۳
هنری به قدمت هم‌زیستی انسان و طبیعت
ذوق مردمانی که کنار جنگل و درخت زندگی می‌کردند، سبب شد تا با چوب درختان وسایل مورد نیاز خود را بسازند. هنر را هم که چاشنی آن کردند، لاک‌تراشی به وجود آمد که سابقه‌اش به ۱۱ هزار سال پیش می‌رسد. هنر لاک‌تراشی، یک کار ابتکاری و با ذوق و سلیقه است. مردمان اهل شمال کشور با شناختی که از انواع درختان جنگلی داشتند، برای ساخت مصنوعات چوبی از ریشه و چوب درختان بهره گرفتند؛ مصنوعاتی که در برابر گرما و سرما هم مقاوم بود.
راحیل حسینیان
۹ خرداد ۱۴۰۳
«پاپیه‌ماشه»، هنر ۷۰۰ساله
«پاپیه‌ماشه» هنری ایرانی با نام فرانسوی است که این روزها در شیب تند فراموشی قرار گرفته و اسمش هم برای جوان‌ترها ناآشناست. قدمت این هنر به دوران تیموری و اوجش به عهد صفوی می‌رسد؛ همان روزهایی که اوج و شکوفایی هنرهای دستی ایرانی بود. حالا برای پیدا کردن ردی از هنرمندان پیشکسوت باید چراغ به‌دست گرفت و کوچه‌به‌کوچه را زیرپا گذاشت. هنرمندان پاپیه‌ماشه نیز سال‌هاست عطای این هنر را به لقایش بخشیده‌اند.
راحیل حسینیان
۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
مهروموم رنگ‌ها روی ابریشم
پارچه‌های رنگارنگ ابریشمی که بیشتر به‌عنوان روسری زنان عشایر استفاده می‌شد، جای خود را به پارچه‌های صنعتی داده است که دیگر رنگ‌وبویی از طبیعت ندارد. برای کمرنگ شدن هنر باتیک یا چاپ کلاغه‌ای باز هم پای صنعت و تکنولوژی نساجی در میان است که با سرعت چشمگیر خود پارچه‌بافی یا چاپ طرح و رنگ روی پارچه را از میان به در کرده. هنر باتیک هم این روزها حال خوشی ندارد و به سرنوشت محتوم خود گردن نهاده است.