به گزارش «پیام ما» به نقل از ایرنا، علی سلاجقه روز چهارشنبه در حاشیه جلسه هیات دولت و در جمع خبرنگاران اظهار داشت: در سفر هیات اقتصادی طالبان به ایران، برای اولین‌بار طالبان پذیرفت که حقابه ایران رهاسازی شود.

 

رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست ادامه داد: طالبان موضوع کمبود آب را مطرح کرده و گفتند درصورتی‌که به لحاظ اقلیمی بارش به‌اندازه کافی وجود داشته باشد، این اتفاق می‌افتد.

 

 سلاجقه عنوان کرد: در جلسه با طالبان مسئله مرطوب‌سازی را باتوجه‌به ضرورت کار و اینکه حدود ۱۸۰ روز مردم در منطقه زابل به لحاظ گردوغبار مشکل دارند مطرح کرده و از آنها درخواست کردیم فعلاً آبی رها و دریاچه مرطوب شود تا منشأ گردوغبار نباشد.

 

او با بیان اینکه هیات اقتصادی طالبان نیز اعلام کرد که اگر وضعیت منابع آبی سدها اجازه بدهد این کار را انجام می‌دهند، ادامه داد: بحث دیگری که مطرح شد تثبیت کانون‌های برداشت گردوغبار در کشور افغانستان بود.

 

 رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست اضافه کرد: هیات افغانستانی به‌ویژه مسئولان محیط‌زیست قول دادند که در اولین فرصت به جمهوری اسلامی ایران آمده و در قالب یک نشست جامع این مسائل را بررسی کنند تا بتوانیم منشأ گردوغبار در کشور افغانستان به‌ویژه در جاهایی که جمهوری اسلامی ایران را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و نقشه‌ها و گزارش آن آماده شده است، راهکاری ارائه شود.

 

 اقدامات بلندمدت و کوتاه‌مدت دولت برای کاهش آلاینده‌ها

 سلاجقه درباره موضوع آلاینده‌های صنایع گفت: نیروهای گشت ما حتی در شهر تهران و کلان‌شهرهای کشور صنایع را شبانه پایش می‌کنند و در مواردی که به این نتیجه برسیم که مشکل جدی وجود دارد، پلمب می‌کنیم.

 

او افزود: بحث اساسی کامیون‌های گازوئیل‌سوز هستند که تردد آنها در اطراف تهران بسیار زیاد است و در حال حاضر باتوجه‌به پایداری جوی که اتفاق افتاده است آلاینده‌ها تقریباً در حاشیه جنوبی، شرق و تا حدود غرب تهران استقرار دارند.

 

 رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست بیان کرد: موضوع آلاینده‌ها بیشتر ناشی از کامیون‌هایی است که گازوئیل‌سوز هستند و در ستاد اضطرار هوای تهران این بحث مطرح شده و باید تعیین تکلیف شود و اگر دولت بخواهد پیامی در این زمینه برای مردم داشته باشد، باید پیام اجرایی باشد.

 

سلاجقه عنوان کرد: اکنون اقداماتی از سوی دستگاه‌های اجرایی به‌ویژه وزارت صمت اتفاق افتاده که قرار بود حدود یک هزار دستگاه اتوبوس وارد شهر تهران شود و شهرداری تهران نیز این را پذیرفته است. قراردادهایی نیز اخیراً با کشور چین در این زمینه امضا شده است. بحث مسائل مربوط به بهینه‌سازی و کیفی‌سازی سوخت نیز از سوی وزارت نفت در پالایشگاه‌ها اتفاق می‌افتد. این برنامه‌ها تا حدودی بلندمدت هستند؛ اما در دست انجام است.

 

 رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست با اشاره به برنامه‌های کوتاه‌مدت در زمینه آلاینده‌ها گفت: برنامه‌های کوتاه‌مدت نیز بحث برقی‌کردن خودروها است و این کار را وزارت صمت پیگیری می‌کند.

 

 سلاجقه تصریح کرد: امروز نیز در جلسه‌ای که با وزیر صمت داشتیم بحث گسترش ایستگاه‌های شارژ برقی در کلان‌شهرها مطرح شد، این رویه‌ای است که دولت در پیش گرفته است و گام‌به‌گام پیش می‌رویم تا مشکلات کاهش پیدا کند.

 

 او درباره لغو دورکاری یک‌سوم کارکنان نیز با بیان اینکه این موضوع را از مسئولان سؤال کنید، افزود: لغو دورکاری کارکنان در شهر تهران شاید به این دلیل است که شاخص‌ها به آن حد نبوده است که اتفاق بیفتد؛ اما بحث دبستان‌ها که مطرح شد در فضای مجازی این کار اتفاق افتاد.

 

رئیس کمیسیون حمل‌ونقل شورای شهر تهران دربارهٔ اعمال محدودیت در آرشیو اطلاعاتی شرکت کنترل کیفیت هوا گفت: به قرار‌گیری اطلاعات کیفیت هوا در اختیار عموم مردم اعتقاد دارم.به گزارش ایسنا، «سیدجعفر تشکری هاشمی» دربارهٔ محدودیت در دسترسی به اطلاعات آرشیوی شرکت کنترل کیفیت هوا گفت: آمارها و داده‌ها در هر بخشی به‌جز داده‌های محرمانه، باید در اختیار تمام کسانی که نیاز به این داده‌ها دارند، قرار بگیرد. متأسفانه شاهد تولید جنگلی از داده‌ها هستیم که در فضایی حبس‌شده قرار می‌گیرند و هزینه‌ای بی‌جهت برای آن پرداخت می‌شود. داده‌ها باید در اختیار متخصصان و علاقه‌مندان قرار بگیرد. داده‌های حوزهٔ آب‌وهوا محرمانه نیستند و حتماً پیگیری برای دسترسی عمومی به اطلاعات این بخش را انجام می‌دهیم.

تشکری هاشمی در نشست خبری خود با بیان اینکه ده‌ها سال است با آلودگی هوا دست‌به‌گریبان هستیم، گفت: طبق مطالعات، بیش از ۸۰ درصد منابع آلودگی هوای تهران ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون و خودروها و موتورسیکلت‌ها هستند.او با بیان اینکه برای آلودگی هوا نباید دنبال موضوعات پنهان بگردیم، افزود‌: موتورسیکلت‌هایی در شهر تردد دارند که هشت برابر خودروهای استاندارد یورو۲ آلودگی تولید می‌کنند و از سویی دیگر در تهران با ۱۲ میلیون لیتر مصرف سوخت، شاهد آلودگی هستیم. تشکری هاشمی همچنین گفت: موضوع اول آلوده‌کننده‌ها هستند و برای حل این مسئله باید راهکار بیندیشیم و تجربهٔ دنیا را نباید در این باره نادیده گرفت‌؛ خودروهای فرسوده نباید بی‌محابا در شهر حرکت کنند.

عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه دولت باید مداخله کند و سیاست‌های تشویقی در نظر بگیرد و در مرحلهٔ اول نوسازی خودروها را در اولویت قرار دهد، یادآور شد: با نوسازی، کاهش آلودگی، کاهش خسارات ناشی از تصادفات و مرگ‌ومیر را شاهد خواهیم بود. تشکری هاشمی با بیان اینکه ۱۵۶ دستگاه موتورسیکلت برقی به تهران داده شده است، خاطرنشان کرد: ما در بودجه امسال شهرداری تهران، ۷۰۰ میلیارد تومان برای خرید موتورسیکلت برقی در نظر گرفته‌ایم؛ اما هنوز اقدام عملی صورت نگرفته و شهرداری باید پیگیر باشد. از سویی دیگر اتوبوس‌ها و تاکسی‌ها نیز باید برقی شوند.او تأکید کرد: در کشور خودرو به حدی گران شده که مردم طاقت این گرانی‌ها را ندارند. پشت مرزهای ما خودروهای برقی از خودروهای ما ارزان‌تر هستند. لذا دولت باید مسیر را برای ورود خودروهای برقی فراهم کند. صنعتگر ما باید ۲۰ سال ما را منتظر نگه دارد تا خودروی برقی تولید کند؟ باید درهای کشور را باز کنیم و اجازه دهیم خودروهای برقی وارد تهران شوند. رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران با بیان اینکه مشکل سوخت کارخانه‌ها باید رفع شود، گفت: وقتی در کارخانه‌ها و نیروگاه‌ها مازوت مصرف می‌کنیم، باید هم شاهد آلودگی هوا باشیم. با کمیسیون و جلسه گذاشتن مشکل حل نمی‌شود و فقط راه‌حل، عمل است.

با درنظرگرفتن غذای سگ یا گربه و محصولاتی که برای آنها می‌خرید، می‌توانید تأثیر آنها بر محیط‌زیست را کمتر کنید. آیا شنیده‌اید مدیرعامل یک شرکت هواپیمایی لوکس ادعا کرده حیوانات خانگی به‌اندازه جت‌های شخصی آلودگی کربن تولید می‌کنند؟ پاتریک هانسن، مدیرعامل شرکت لوکس‌اوییشن، در اجلاس کسب‌وکار لوکس در موناکو امسال گفته بود. او با استناد به محاسباتی گفته است یک سگ با اندازه متوسط سالانه ۷۷۰ کیلوگرم گاز CO2  منتشر می‌کند.

همان‌طور که انتخاب‌های غذایی ما می‌تواند بر پایداری محیط‌زیست تأثیر بگذارد، همین موضوع در مورد رژیم غذایی حیوانات خانگی هم صادق است. ربکا لینیگن، مدیر ملی «سازمان حقوق حیوانات فورپاز» استرالیا می‌گوید: «ساده‌ترین راه این است که به حیوان خانگی خود بیش از اندازه غذا ندهید. استفاده از چند راه‌حل سازگار با محیط‌زیست برای کاهش انتشارات ناشی از رژیم غذایی حیوانات یکی دیگر از اقدامات است.»

*به سگ لوبیا بدهید!

لینیگن می‌گوید: «به عنوان همه‌چیزخوار، سگ‌ها می‌توانند از دو تا سه وعده غذایی گیاهی در هفته استفاده تغذیه شوند. این وعده‌های غذایی می‌تواند به تنهایی یا با افزایش نسبت غذاهای گیاهی در وعده‌های غذایی گوشتی خورده شوند.»

در حالی که برخی صاحبان حیوانات خانگی حیوانات خود را با گوشت و گوشت چرخ‌کرده با کیفیت انسانی غافلگیر می‌کنند، واقعیت این کار برای سیاره زیان‌آور است و از نظر حیوان خانگی شما هم این موضوع اهمیتی ندارد.

لینیگن می‌گوید: «تغذیه سگ‌ها و گربه‌ها با گوشت‌های باکیفیت بالای مناسب مصرف انسان که نیازمند پرورش حیوانات بیشتری در مزرعه است و منجر به گازهای گلخانه‌ای بیشتری می‌شود؛ خوشحال‌تر یا سالم‌تر نخواهند بود.»

*پروتئین حشره جایگزین مناسب گوشت

غذای حیوانات خانگی حاوی ضایعات و فرآورده‌های کشتارگاه کاملاً برای حیوانات مناسب است.  همچنین «پروتئین حشره» یک جایگزین مناسب به جای گوشت است.

«‌اندرسون» می‌گوید غذاهای حیوانات خانگی نوظهور مبتنی بر حشرات می‌توانند به‌عنوان جایگزین ۱۰۰ درصد گوشت در رژیم غذایی سگ‌ها استفاده شود و می‌تواند به کاهش مصرف گوشت گربه‌ها کمک کند.  گزینه دیگر پا گذاشتن در آشپزخانه و آماده‌کردن غذای خانگی است.

او می‌گوید: «نیازهای تغذیه‌ای به عوامل بسیاری مانند اندازه‌ها، اشکال، نیازهای انرژی و… بستگی دارد. یک سگ که تمام روز روی مبل می‌نشیند به رژیم غذایی کاملاً متفاوتی نسبت به یک سگ کاری نیاز دارد، بنابراین بهترین گزینه گفت‌وگو با دامپزشک یا متخصص تغذیه دامپزشکی برای اطمینان از نسبت صحیح مواد مغذی است.»

 

اندرسون مردم را تشویق می‌کند قبل از جمع‌آوری مدفوع حیوان خانگی در کیسه‌های پلاستیکی و فرستادن مستقیم آن به زباله‌دانی، دوباره فکر کنند.

او می‌گوید: «اگرچه در مقایسه با تأثیر سوخت‌های فسیلی شاید ملاحظه نسبتاً جزئی به نظر برسد، اما راه‌هایی برای دفع مدفوع حیوان خانگی با ردپای کربن کمتر وجود دارد.» این راهکارها شامل راه‌حل‌های طراحی شده برای کمپوست یا کرم خاکی در منزل برای برخورد با مدفوع حیوان خانگی و استفاده از کیسه زیست‌تخریب‌پذیر یا قابل کمپوست به‌جای پلاستیکی هنگام حرکت است.

اندرسون می‌گوید: «مصرف‌کنندگان قدرت زیادی برای تأثیرگذاری بر تغییرات دارند و این موضوع در حوزه حیوانات خانگی نیز متفاوت نیست. برخی تولیدکنندگان با نوآوری محصولات ۱۰۰ درصد بازیافتی مانند یقه‌، قلاده یا اسباب‌بازی‌های سگ تولید می‌کنند.»

همچنین لازم است درباره کاهش هزینه‌ها فکر کنید. مثلا آیا به رختخواب جدید برای حیوان خانگی نیاز دارید یا می‌توانید از حوله‌های قدیمی که در انباری است استفاده کنید؟ اندرسون پیشنهاد می‌کند صاحبان حیوانات خانگی از رابطه معمولاً طولانی‌مدت خود با دامپزشک برای پرسیدن اقدامات درمانگاه در مورد تغییرات آب‌وهوایی استفاده کنند.

یک راه این است که بپرسید آیا آنها به برنامه مراقبت از آب‌وهوای دامپزشکان برای اقدامات آب‌وهوایی ملحق شده‌اند یا خیر که اندرسون می‌گوید می‌تواند به درمانگاه‌ها در کاهش انتشار کربن تا حدود ۵۰ درصد کمک کند. او می‌گوید: «ما زیاد در مورد تأثیر تغییرات آب‌وهوایی بر انسان‌ها می‌شنویم… اما لزوماً ارتباط آن را با تأثیری که بر حیوانات دارد، برقرار نمی‌کنیم.» از نظر او وقت آن است که این راهکارها به کار گرفته شود.        

منبع: theguardian

هفته آینده قرار است نمایندگان، دانشمندان و مدافعان بهداشت و محیط‌زیست از سراسر جهان برای شرکت در نشست کمیته مذاکره‌کننده بین‌دولتی پیمان پلاستیک‌ها در نایروبی کنیا شرکت کنند.

 

در این نشست، دانشمندان به نمایندگان توصیه می‌کنند تا آخرین دستاوردهای علمی درباره پلاستیک‌های بازیافتی را مدنظر قرار دهند. نتایج آخرین تحقیقات علمی نشان می‌دهد به دلیل استفاده از مواد شیمیایی سمی در تولید همه انواع پلاستیک‌ها و جذب سایر مواد شیمیایی توسط پلاستیک‌ها حین استفاده، هیچ نوع پلاستیکی ایمن یا قابل‌بازیافت کامل نیست.«بتانی کارنی» آلمروت محقق دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: «بازیافت پلاستیک به‌عنوان راه‌حلی برای بحران آلودگی پلاستیکی معرفی شده است، اما مواد شیمیایی سمی موجود در پلاستیک‌ها امکان استفاده مجدد و دفع آنها را پیچیده کرده و بازیافت را مختل می‌کند.»

  

یک مطالعه که با مسئولیت آلمروت انجام شده و مجله Data in Brief نتایجش را منتشر کرده، نشان می‌دهد گرانول‌های پلاستیک بازیافتی از کارخانه‌های بازیافت ۱۳ کشور مختلف در آفریقا، آمریکای جنوبی، آسیا و اروپای شرقی حاوی صدها ماده شیمیایی از جمله تعداد زیادی سموم آفت‌کش بسیار سمی بودند. در مجموع ۴۹۱ ترکیب آلی در این گرانول‌ها شناسایی و اندازه‌گیری شد. همچنین ۱۷۰ ترکیب دیگر نیز به طور موقت شناسایی شدند. این ترکیبات شامل انواع مختلفی از سموم آفت‌کش، داروها، مواد شیمیایی صنعتی و افزودنی‌های پلاستیکی بودند.مقررات اندکی در مورد مواد شیمیایی موجود در پلاستیک‌ها وجود دارد و تجارت بین‌المللی ضایعات پلاستیکی این مسئله را پیچیده می‌کند.

 

 در نامه‌ای که این ماه در مجله معتبرساینس منتشر شد، محققان دانشگاه گوتنبرگ، IPEN، دانشگاه آرهوس و دانشگاه اگزتر نوشتند: «مواد شیمیایی خطرناک موجود خطراتی را برای کارگران بازیافت و مصرف‌کنندگان و همچنین برای جامعه و محیط‌زیست به همراه دارد. قبل از اینکه بازیافت بتواند در مقابله با بحران آلودگی پلاستیکی نقش ایفا کند، صنعت پلاستیک باید مواد شیمیایی خطرناک را محدود کند.» بیش از ۱۳ هزار ماده شیمیایی در تولید پلاستیک استفاده می‌شود که ۲۵ درصد آنها خطرناک طبقه‌بندی شده‌اند. دانشمندان می‌گویند «هیچ ماده شیمیایی پلاستیکی نمی‌تواند ایمن در نظر گرفته شود.»

 

 نیاز به حذف تدریجی مواد شیمیایی خطرناکبتانی کارنی آلمروت برای نشست هفته آینده نایروبی پیام روشنی دارد: «مطالعات متعدد نشان می‌دهند حتی در سیستم‌های بازیافت پلاستیک نسبتاً بسته نیز مواد شیمیایی خطرناک می‌توانند تجمع کنند. ما نیاز داریم تا به سرعت مواد شیمیایی پلاستیکی که می‌توانند به سلامت انسان و محیط‌زیست آسیب برسانند را حذف کنیم.»

 

منبع:eurekalert

به گزارش پیام ما به نقل از ایسنا معاون محیط‌زیست انسانی اداره کل محیط‌زیست استان تهران تأکید کرد: از سال ۹۷ تاکنون در نیروگاه‌ها و صنایع استان تهران مازوت‌سوزی نداشتیم و امیدواریم در سال جاری دستگاه‌های متولی تلاش خود را برای تأمین سوخت گاز طبیعی نیروگاه‌ها و صنایع انجام دهند.

 زهره عبادتی در گفت‌وگو با ایسنا افزود: خوشبختانه از سال ۹۸-۹۷ در صنایع و نیروگاه‌های مؤثر بر آلودگی هوای استان تهران، مازوت‌سوزی نداشته‌ایم. امیدوارم امسال هم این موضوع مدنظر شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی و هم شرکت گاز استان قرار بگیرد و تمام تلاش خود را برای تأمین سوخت گاز طبیعی نیروگاه‌ها و صنایع انجام دهند. هر چند که ما تأکید می‌کنیم نیروگاه‌هایی که ناگزیر از مصرف سوخت دوم در فصل سرد استفاده کنند حتی اگر گازوئیل باشد، گازوئیل استاندارد در این اختیار آن‌ها قرار داده شود.

 او درباره ضرورت استانداردسازی خروجی دودکش صنایع و نیروگاه‌ها اظهار کرد: این موضوع در قانون هوای پاک پیش‌بینی شده است. براین‌اساس درصورتی‌که واحدهای صنعتی نتوانند از سوخت استاندارد استفاده کنند، باید خروجی دودکش‌های آن‌ها استاندارد شود. اگر واحدهای صنعتی به دستگاه‌های فیلتراسیون به‌روز مجهز شوند، متناسب با سوخت سنگین امکان ارائه خروجی‌های استاندارد را دارند. مشکل اینجاست که این فرایند بسیار هزینه‌بر و زمان‌بر است و ما در اداره کل هواشناسی استان تهران تأکید می‌کنیم که از مصرف سوخت مازوت خودداری شود البته مخازن مازوت نیروگاه‌های پایتخت همچنان پلمب است.

 عبادتی درباره تأثیر استفاده از اتوبوس برقی بر کاهش آلودگی هوای تهران گفت: مطالعات سیاهه انتشار نشان می‌دهد که حدود ۲۴ درصد از آلودگی هوای پایتخت ناشی از ناوگان حمل‌ونقل عمومی اعم از اتوبوس، مینی‌بوس و تاکسی‌های فرسوده است. در شهر تهران دو مشکل داریم؛ هم نیاز به نوسازی و هم توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی داریم. تعداد اتوبوس در حال تردد حدود ۲۵۰۰ دستگاه است که بخشی از آن فرسوده است، درحالی‌که با توجه تراکم جمعیتی تهران به بیش از ۱۰ هزار دستگاه اتوبوس نیاز است که تا حدودی توسعه حمل‌ونقل محقق شود.

او اضافه کرد: به نظر می‌رسد شهرداری در حال حاضر در حال نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی است. از حدود ۴۸۰۰ دستگاه اتوبوس شهرداری تهران، بیش از ۲۰۰۰ دستگاه ازرده‌خارج شده است و باید آن‌ها را جایگزین کند. به‌طورقطع هر چه‌قدر حمل‌ونقل عمومی افزایش یابد، هم سهم خودروهای فرسوده و هم سهم اتوبوس‌ها در انتشار ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون کاهش می‌باید.

 

 افزایش گشت و پایش‌های شبانه محیط زیستی

 معاون محیط‌زیست انسانی اداره کل محیط‌زیست استان تهران درباره گشت و پایش‌های محیط زیستی هم‌زمان با افزایش آلودگی هوای تهران گفت: گشت و پایش‌های زیست‌محیطی وظیفه قانونی و مستمر ماست و در طول سال این کار را انجام می‌دهیم. امسال هم در این زمینه برنامه‌ریزی ویژه‌ای برای روزهای آلوده به‌ویژه آذرماه و فصل زمستان انجام داده‌ایم و گشت و پایش‌های شبانه تشدید خواهد شد.

 او اضافه کرد: باتوجه‌به اینکه در مواقع اضطرار مصوبات مختلفی برای دستگاه‌های مختلف در سطح استان داریم امسال از فرمانداری‌ها خواستیم نظارت لازم را بر اجرای مصوبات کارگروه اضطرار آلودگی هوا داشته باشند. به این منظور برخی فرمانداری‌ها جلسات هماهنگی را تشکیل داده و دستگاه‌هایی که در این زمینه وظایفی دارند را دعوت کرده‌اند.

 

 کاهش قابل‌توجه پسماندسوزی در تهران

 عبادتی درباره مقابله با پسماندسوزی به‌عنوان یکی از عوامل آلودگی هوای تهران هنگام سرما گفت: پسماندسوزی با شروع فصل سرما مقداری افزایش می‌یابد. بخشی از پسماندسوزها افراد سودجویی هستند که به دنبال کابل و… هستند، برخی برای گرمایش این کار را انجام می‌دهند. پسماندسوزی در تهران قابل‌توجه است. خوشبختانه سال گذشته آمار کاهشی نسبت به سال قبل از آن داشتیم، یعنی در سال ۱۴۰۰ حدود ۹۰۰ مورد پسماندسوزی شناسایی شد؛ اما این عدد در سال ۱۴۰۱ تقریباً به نصف کاهش پیدا کرد.

 وی تأکید کرد: دستگاه‌های مختلفی در زمینه برخورد با پسماندسوزی وظیفه مستقیم دارند. قانون‌گذار در قانون مدیریت پسماند به‌صراحت وظیفه مدیریت پسماند را در شهرها و روستاها به عهده شهرداری‌ها و دهیاری‌ها و خارج از آن بر عهده بخشداری‌ها گذاشته است.

 عبادتی در پایان اظهار کرد: در اواخر شهریورماه در کارگروه هوا به فرمانداران استان تأکید کردیم که حتماً از ایستگاه‌های متولی بخواهند تا نظارت لازم را در زمینه جلوگیری از پسماندسوزی انجام دهند. امیدواریم امسال شرایط بهتری داشته باشیم. اداره کل محیط‌زیست وقتی آلودگی ناشی از پسماند را مشاهده می‌کند یا با به آتش‌نشانی اطلاع می‌دهد یا خود با امکانات محدود خود آن را اطفا می‌کند؛ ولی ریشه‌کنی این موضوع نیاز به همکاری بین‌بخشی دارد.

 

 

اراک – مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان مرکزی گفت: شهر اراک از ابتدای سال جاری تاکنون ۸۶ روز آلوده را سپری کرده است.

 به گزارش «پیام ما» به نقل از مهر، یوسف یوسفی بعدازظهر شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۲ در نشست کارگروه کاهش آلودگی هوای اراک، اظهار کرد: از ابتدای سال جاری تاکنون اراک ۲ روز هوای پاک، ۱۴۷ روز سالم، ۶۹ روز ناسالم برای گروه‌های حساس، ۱۴ روز ناسالم برای همه گروه‌ها، ۲ روز بسیار ناسالم و یک روز خطرناک ثبت شد.

 او بیان کرد: در این بازه زمانی سال گذشته ۲ روز خطرناک، ۲۲۳ روز سالم، ۱۰۲ روز ناسالم برای گروه‌های حساس، ۳۱ روز ناسالم برای تمام گروه‌ها، ۳ روز بسیار ناسالم را پشت سر گذاشتیم.

او تأکید کرد: از ابتدای امسال ۸۶ روز آلوده را در اراک پشت سر گذاشتیم و این در حالی است که در این بازه زمانی شمار روزهای آلوده سال گذشته در شهر اراک، ۸۴ روز گزارش شد. مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان مرکزی گفت: پتانسیل اقلیمی برای آلودگی هوا بسیار بالا است و به لحاظ اکولوژیکی و توپوگرافی نیز ارتفاعات شهر به آلاینده‌ها کمک و بر روی آن اثر منفی می‌گذارد.

یوسفی با بیان اینکه خرید پنج دستگاه سنجش آلودگی از محل دریافت عوارض آلایندگی شهرداری باید عملیاتی شود، گفت: همچنین ۵۰ درصد از اعتبارات عوارض آلایندگی باید صرف توسعه فضای سبز، مدیریت پسماند، توسعه حمل‌ونقل عمومی، بهینه‌سازی مصرف حامل‌های انرژی شود هر چند برخی اعتبارات در این راستا امسال وصول نشده که از سوی دستگاه‌های اجرایی ذی‌ربط نیاز به پیگیری است.
او تأکید کرد: در راستای کاهش مصرف مازوت، سیاهه انتشار نیز تاکنون طی سه دوره تهیه و در سال ۹۸ بازنگری شده که نیاز است فهرست به‌روزرسانی و به‌صورت علمی ارائه شود.

 

 

مژگان خالقی، کارگردان فیلم کاباره بازداشت شد

شبکه شرق گزارش داده که مژگان خالقی، کارگردان سینما و نمایش صبح امروز پس از مراجعه به دادسرای اصفهان به منظور بازپس گیری وسایل توقیف شده خود، بازداشت شد.

تا این لحظه، علت بازداشت او از سوی مراجع رسمی اعلام نشده است.

با این حال پیج اینستاگرامی «تئاتر تئاتر»، علت بازداشت او را تشکیل پرونده‌ای تحت عنوان «اقدام علیه امنیت ملی» اعلام کرده است.

هم‌میهن آنلاین، مژگان خالقی را کارگردان فیلم توقیف شده کاباره معرفی کرده است.

مدیرکل امور خوابگاه‌های دانشگاه تهران درباره بروز حادثه آتش‌سوزی شب گذشته در خوابگاه پسران این دانشگاه توضیح داد.

https://payamemaonline.ir/payam/90947

https://payamemaonline.ir/payam/90805

دیروز خبر رسید «کیومرث هاشمی»، وزیر ورزش و جوانان در نشستی خبری اعلام کرده قرار است ورزشگاه نوبنیادی در پایتخت بنا شود و برای آن، با شرکت IPPR چین که عضو کنسرسیوم گروه ملّی ورزش چین (CNSG) است، توافق حاصل شده و حتّی نمایندگان آن، به تهران سفر کرده‌اند. خبری عجیب برای معماری ایران. سرزمینی که با آن پیشینۀ درازدامن، یکی از مهدهای معماری جهان بوده و این را امکنۀ باشکوه و پرطمطراقش شهادت می‌دهند، حالا باید دیگران برایش ورزشگاه بسازند. امّا مروری بر این دو ورزشگاهِ ملّی می‌تواند به ما یادآوری کند که معماری ایران چگونه از چه ریشه‌های درهم‌تنیده در این خاک، به امروز رسید.

 

 ساخت «آزادی» در ۱۷ ماه
اوایل آخرین‌ماه تابستانِ ۵۱ سال پیش، در آستانۀ هفتمین دورۀ بازی‌های آسیایی، دو ورزشگاه یا شاید بهتر باشد بگوییم دو مجموعۀ ورزشی گشایش یافتند و آغازبه‌کار کردند که از حیث حرفه‌ای بودن، تحیّر و تحسّرِ جهانیان را برانگیختند و به نگین انگشتری ورزش ایران، و به‌حتم در آن زمان، ورزش خاورمیانه بدل شدند. آن هم در روزگاری که کشورهای حاشیۀ خلیج‌فارس، هنوز سرمست از درآمد بادآوردۀ نفت نشده و ورزشگاه‌های آن‌چنانی نساخته و با همان پول، میزبانی مسابقات ورزشی را برعهده نگرفته و آن را به‌سوی ستاره‌های دنیای فوتبال سرازیر نکرده بودند. در همین اثنا، ایران، و درست‌ترش تهران، صاحب دو ورزشگاه مدرن شد که هر دو محصول فکر و هنر دو معمار ایرانی بود؛ «عبدالعزیز فرمانفرماییان» و «جهانگیر درویش». اوّلی ورزشگاه آریامهر (آزادیِ کنونی) را ساخت و دیگری ورزشگاه فرح‌آباد (تختیِ فعلی) را.

 

چهارمین ورزشگاه بزرگ جهان، طی زمانی فشرده، ۱۷ماهه ساخته شد و یک‌روز پس از افتتاح میدان شهیاد (آزادیِ کنونی)، در ۲۵ مهر ۱۳۵۰ گشایش یافت. عبدالعزیز فرمانفرماییان البتّه در آن‌ برهه، یعنی در سال ۱۳۴۹ که دست‌‌به‌کار ساخت ورزشگاه شد، صاحبِ کسوت بود و اگرچه ۵۰ سال داشت، امّا نام خود را در معماری ایران، با ابنیه‌ای چون ساختمان وزارت کار، مسجد دانشگاه تهران، شرکت ملّی نفت ایران، بانک کار (سازمان بورس و اوراق بهادارِ بعدی) برج‌های دوقلوی سامان، کاخ نیاوران، گسترش فرودگاه مهرآباد، سازمان بهزیستی، کارخانۀ ارج و کارخانۀ داروپخش بر کرسی نشانده بود. یکی از ۱۰ پسر عبدالحسین‌میرزا فرمانفرما و درس‌خواندۀ مدرسهٔ عالی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) که هم‌سن هوشنگ سیحون و دو سال کوچک‌تر از حیدرقلی غیایی شاملو بود، پس از فارغ‌التحصیلی، از ابتدای دهۀ سی، در یکی از آتلیه‌های دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، زیر نظر محسن فروغی به فعالیت پرداخت و تا ابتدای دهۀ پنجاه، به معماری پخته و کارکشته بدل شده بود. او را که به طراح ساختمان‌های بلندمرتبه در تهران لقب داده‌اند، ایدۀ این ورزشگاه را که در درّۀ کن یا خرگوش‌درّه ساخته شد، از معماری آتشفشان‌گونۀ استادیوم دانشگاه مکزیکوسیتی در مکزیک وام گرفت که یک‌دهه پیش، از نزدیک دیده بود. برای ساخت این مجموعۀ ورزشی ۴۶۰ هکتاری و مشخصاً این ورزشگاه، ۸۰ میلیون تومان بودجه لازم بود، درنتیجه به‌کارگیری بتن در استخوان‌بندی بنا کنار گذاشته و از خاک فشرده استفاده شد. برای آن از چمن طبیعی استفاده شد و برای اوّلین‌بار در ایران، برای کف پیست دومیدانیِ هشت‌‌ردیفه در اطراف آن، تارتان به‌کار برده شد. امّا از همه مهمتر زاویه‌دید همه‌جانبهٔ تماشاگران بود به‌طوری‌که بیشترین دید تماشاچی از مرکز زمین در شمال و جنوب ۱۳۶ متر و در شرق و غرب ۱۲۶ متر لحاظ شد.

 

چهارمین ورزشگاه بزرگ جهان، طی زمانی فشرده، ۱۷ماهه ساخته شد و یک‌روز پس از افتتاح میدان شهیاد (آزادیِ کنونی)، در ۲۵ مهر ۱۳۵۰ گشایش یافت تا پایان‌بخش جشن‌های ۲۵۰۰ساله شاهنشاهی باشد، امّا پرده‌برداری رسمی از آن، در دهم شهریورِ سه سال بعد، در افتتاحیۀ بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ برگزار شد. بازی دوستانۀ پرسپولیس و کروزیرو در ۲۷ اسفند ۱۳۵۰، نخستین مسابقۀ فوتبال، بازی پاس و عقاب در ۲۵ خرداد ۱۳۵۲، نخستین بازی دو تیم ایرانی و بازی ایران و کرۀ شمالی در ۱۴ اردیبهشت ۱۳۵۲، نخستین بازی تیم ملّی فوتبال ایران در این ورزشگاه بود.

 

روایتی از ساخت ورزشگاه سی‌هزارنفری

جهانگیر درویش امّا وقتی در خرداد ۱۳۴۵ مأمور ساخت ورزشگاه سی‌هزارنفری در فرح‌آبادِ تهران شد، خیلی جوان بود و ۳۳ سال بیشتر نداشت. او که چهار سال پیشتر، دکتری معماری‌اش را از دانشگاه پلی‌تکنیک تورین ایتالیا دریافت کرده و به‎‌تازگی به وطن بازگشته بود، ساخت این مجموعۀ ورزشی برعهده‌اش گذاشته شد تا نخستین ساخته‌اش در ایران باشد. اگرچه حتّی خارجی‌ها اجرای طرح او را نشدنی می‌دانستند، امّا او آنچه را در ذهن داشت، عملی کرد. خودش دراین‌باره در جایی گفته است: «به آلمان رفته بودم تا برای این پروژه پیمانکار پیدا کنم. اما در آلمان معتقد بودند این پروژه غیرممکن است؛ چون فاصلهٔ بین دو دهنه ۲۹۵ متر است و ۲۹ کابل می‌خواهد. جالب است وقتی پروژه کمی شکل یافت، همان آلمانی‌ها آمدند تا با من مصاحبه کنند؛ چون فکر نمی‌کردند شدنی باشد. وقتی به گوش شاه رسید که آلمانی‌ها گفتند این پروژه نشدنی است، اما من مصرّ به انجام آن هستم، محمّد خاتمی، فرماندۀ نیروی هوایی روزی تلفن کرد که شاه می‌خواهد طرح این پروژه را ببیند. فلان ساعت و فلان روز بیایید فرودگاه تا با هم به اقامتگاه شاه در نوشهر برویم. من هم چون اهل چاپلوسی نبودم و حتّی یک‌بار دستش را نبوسیدم، همان نقشه‌های سیاه‌وسفید را بردم. خیلی تحویلم گرفتند. با شاه ناهار خوردم و به‌هرروی قرار شد پروژه را انجام دهم.»
احداث این ورزشگاه که نخستین مجموعه‌ای است که برای پوشش وسیع آن از سیستم کابلی استفاده شده‌ است، سه‌سال‌و‌نیم زمان برد و با صرف هزینۀ ۱۹۰ میلیون تومانی، در سال ۱۳۵۳ و در بازی‌های آسیایی آغازبه‌کار کرد، اما افتتاحیهٔ رسمی‌اش در حضور شاه، با بازی ایران و برزیل در ۷ خرداد ۱۳۵۵ رخ داد. او این ورزشگاه را به‌گونه‌ای ساخت که نعل اسب‎‌شکل، نور آفتاب، تماشاگران را آزار ندهد. خودش در جایی گفته است: «برمبنای یک محور هلیوترمیک و ۱۵ درجه نسبت به جهت شمال–جنوب طرّاحی کردم که همیشه آفتاب از پشت سر بتابد. چون مسابقات هم در ساعات بعدازظهر برگزار می‌شد، طوری طراحی کردم که مزاحمت ایجاد نکند. از طرفی این استادیوم می‌تواند در مدّت ۱۲ دقیقه‌ تخلیه شود، امّا ممکن است تخلیۀ ورزشگاه صدهزارنفری به بیشتر از نیم‌ساعت زمان نیاز داشته باشد و این مدّت برای مواقعی که یک اتفّاق غیرمترقّبه مثل آتش‌سوزی می‌افتد، ممکن است خطرناک باشد.»

 

دیروز و امروز «آزادی» و «تختی»

دیروز و امروز «آزادی» و «تختی» و رسیدن به ورزشگاهِ چینی‌ساز، شاید چیزی جز انحطاط را نشان دهد. امّا فراموش نکنیم تاریخ، بهترین و برترین گواه است و البتّه مردم، که نیم‌قرن است با این دو ورزشگاهِ بومی‌ساز خاطره ساخته‌ا‌ند و دوستشان داشته‌اند. معمارانی که ‌وطن را پیش چشم داشتند و بالاترین و والاترین کوشش‌هایشان را در میهنشان پیاده کردند. منش و روش‌شان البتّه شاهدی است بر این مدّعا، چنان‌که عبدالعزیز فرمانفرماییان در جایی گفته است: «اگر توصیه‌ای برای همکاران جوانم داشته باشم این است که برخلاف آرشیتکت‌های نسل ما که نه‌تنها در ایران بلکه در سراسر جهان این‌طور آموختند که باید از گذشته به‌کلّی بُرید و در همه‌جا فقط سبک بین‌المللی یا به‌اصطلاح مکتب باهاوس را الگو قرار داد، حداکثر استفاده از هنر و معماری سنتی ایران را در کارهای خود به‌کار برند و از میراث غنی خودمان هرگز غافل نمانند. افسوس من شخصاً همین است که چرا هرچه بیش‌تر از جنبه‌های معماری و هنری و رنگ‌های سنتی ایران الهام نگرفتم.»

 

درحالی‌که وزارت بهداشت ۷۰ درصد تخت‌های بیمارستانی کشور و تأمین اجتماعی فقط ۷ درصد این تخت‌ها را در اختیار دارد و توسعهٔ درمان در کشور از وظایف حاکمیتی متولی یعنی وزارت بهداشت است و برخلاف اصول اقتصاد سلامت و کارشناسی و در شرایط ناترازی منابع که هرگونه حاتم‌بخشی و هزینه‌کرد از جیب صندوق‌های بیمه‌ای فاجعه‌بار و سم‌ مهلک است، قصد دارند ساخت یک بیمارستان را آغاز کنند. این بیمارستان قطعاً در فاز اول ده هزار میلیارد تومان (البته روی کاغذ سه هزار میلیارد برآورد شده است) و بعد از آن برای همیشه بار مالی سنگینی را بر دوش بیمه‌شدگان و آیندگان قرار می‌دهد. هر عقل سلیم و هر دلسوزی که نگران صندوق‌های بیمه‌ای و ناترازی منابع آنها باشد، می‌داند که ساخت بیمارستان از سوی صندوق‌های بیمه‌ای، هیچ توجیه علمی و فنی ندارد و فقط خرید خدمت است که می‌تواند باری از بارهای این صندوق بی‌پشتیبان را کم کند. هیئت‌مدیره در تاریخ ۲۹ فروردین ۱۴۰۱ به شرط تأمین زمین رایگان و تأیید سطح‌بندی از سوی معاونت درمان آن را مصوب کرده است. جای تأسف است هیئت‌مدیره ندانسته که زمین رایگان، ارزشی ندارد و مانتد آب‌نباتی است که به‌دست کودکی می‌دهند تا او را آرام کنند و البته این فقط بهانه‌ای برای تصویب بوده است. در شرایطی که هنوز دستگاه‌های ونتیلاتور بخش آی‌سی‌یوی بیمارستان «هامون» تأمین اجتماعی که در زمان احمدی‌نژاد افتتاح شد، به‌علت نداشتن نیروی متخصص خاک می‌خورد و وزارت بهداشت حتی در اختصاص نیروی طرحی به مراکز درمانی این صندوق تعلل می‌کند، جای تأسف است که این‌چنین، منابع مسلم بیمه‌ای و نسل آینده را حراج تصمیم‌های نابخردانهٔ سیاسیون کرده‌اند.

هر عقل سلیم و هر دلسوزی که نگران صندوق‌های بیمه‌ای و ناترازی منابع آنها باشد، می‌داند که ساخت بیمارستان از سوی صندوق‌های بیمه‌ای، هیچ توجیه علمی و فنی ندارد و فقط خرید خدمت است که می‌تواند باری از بارهای این صندوق بی‌پشتیبان را کم کند

از دستگاه‌های نظارتی و به‌خصوص شخص رئیس قوه قضاییه توقع می‌رود که این موضوع را بررسی کنند و مانع حاتم‌بخشی قانونمند و سیستماتیک اموال بیمه‌شدگان این سازمان در لوای محرومیت‌زدایی شوند. سخن اصلی این است که اگر این مناطق، محروم هستند و با کمبود تخت مواجه‌اند، وظیفهٔ دستگاه‌های حاکمیتی و همچنین وزارت نفت، آستان قدس، ایمیدرو، صمت، برکت و ده‌ها نهاد مالی دیگر از جمله خود منطقه آزاد چابهار است که از اعتبار مسئولیت اجتماعی خود، صرف رفع محرومیت این مناطق کنند، نه صندوقی که تعهدات دولتی، آن را زمین‌گیر کرده است و با بحران دست‌وپنجه نرم می‌کند و هر روز مستمری‌بگیرانش کف خیابان شعار می‌دهند. از همه مهمتر در شرایطی که چابهار به‌تازگی دارای دانشکدهٔ علوم‌پزشکی شده، متولی ساخت بیمارستان، وزارت بهداشت است که اتفاقاً بیمارستان این وزارت هم در حال ساخت است. حتی اگر نوبتی هم باشد، نوبت سایر بخش‌ها است؛ نه صندوق بیمه‌ای نیمه‌جان. این صندوق به تناسب هر هزار بیمه‌شده ۱.۸ تخت بیمارستانی در این شهرستان ساخته و تحویل وزارت بهداشت داده است و هزینه‌کرد مجدد از جیب آن، دزدی آشکاری است که قرار است در پناه قانون انجام شود و نامش را هم محرومیت‌زدایی گذاشته‌اند. همه می‌دانند هیئت‌امنا و هیئت‌مدیره‌ها منصوب وزیر و دولت‌ها هستند و هیچ استقلال سازمانی و بیمه‌ای ندارند و فقط ماشین امضای طرح‌های سیاسی انتخاباتی‌اند.
از طرفی مدیران استانی و مخصوصاً فاقد تعهد سازمانی و نمایندگان مجلس همیشه با فشار بر مدیران این صندوق، متقاضی ساخت شعبه و بیمارستان در استان و شهر خود بوده‌اند و نقش متولی نظام سلامت را فراموش کرده‌اند. به‌راستی اگر این رویه‌ها ادامه پیدا کند، آیا از این سازمان بیمه‌ای چیزی باقی خواهد ماند؟ چه بلایی بر سر تعهدات اجتماعی و آیندهٔ آن خواهد آمد؟ کما اینکه برای جبران این بذل و بخشش‌های فاجعه‌بار شاهد بودیم که در برنامهٔ هفتم توسعه قصد داشتند، سن و سابقهٔ بازنشستگی را افزایش دهند و علت آن را هم ناترازی منابع اعلام کردند! فرض کنیم ۱۰ بیمارستان با چنین مشخصاتی ساخته شود و مدیران هم هورا بکشند که عجب توسعه‌ای را باعث شده‌اند، آن‌وقت بعد از تکمیل رزومهٔ این مدیران، جواب لشکرهای خیابانی مستمری‌بگیران برعهدهٔ کیست؟ اگر یک روز حقوق مستمری این‌همه مستمری‌بگیر که با روند فعلی تقدم درمان بر پیشگیری و سیاست‌های فاجعه‌بار دولت‌ها در حوزهٔ تأمین اجتماعی و سلامت، آمار ازکارافتادگی هر روز بیشتر از دیروز می‌شود، به تأخیر بیفتد، پاسخگو کیست؟ همین الان بیش از ۸۰ بیمارستان و سیصد درمانگاه تأمین اجتماعی وجود دارد که نیمی از آنها در شهرستان‌های دارای بیمارستان دولتی و با سفارش نمایندگان و ائمهٔ جمعه در دولت‌های مختلف ساخته شده و فاقد اثربخشی بوده است و بعضاً یک پزشک عمومی داشته و حتی در تخصص‌های پایه هم با کمبود مواجه‌اند و جز زیان مالی برای بیمه‌شدگان آورده‌ای ندارند. این، درحالی‌است که در چندقدمی آنها بیمارستان بزرگی وجود داشته که می‌توانستند خرید خدمت کنند. از ابتدای ۱۴۰۰ با خرید خدمت، فرانشیز بستری بیمه‌شدگان این صندوق در همهٔ مراکز دولتی صفر شده و هزینه‌های درمان غیرمستقیم کمتر از مستقیم شده است. تأمین اجتماعی هم‌اکنون فقط ۲۵ درصد خدمات درمانی را در مراکز ملکی به بیمه‌شدگان ارائه می‌کند و در بسیاری بخش‌ها خرید خدمت انجام می‌دهد و هزینهٔ تمام‌شدهٔ این خریدهای غیرمستقیم خیلی کمتر از خدمات مستقیم است، لذا ساخت بیمارستان در این شرایط و با چنین الگوی اقتصادی و درحالی‌که در فاصلهٔ نزدیک آن، بیمارستان ۵۰۰ تختخوابی در حال ساخت است، اگر نگوییم خیانت بلکه حماقت است. از همه مهمتر، مدیران تأمین اجتماعی مانند مدیر دانشگاهی سیستان‌وبلوچستان و آنان که از افزایش تخت سخن می‌گویند بررسی کنند و ببینند چرا بیمارستان قبلی تأمین اجتماعی این شهر در سال ۸۰ واگذار شد؟ چون کادر درمان نداشت. حتی اگر همهٔ این دلایل رد شود، مگر تأمین اجتماعی سازمان خیریه است که در منطقه آزاد بیمارستان بسازد و مانند قبل واگذار کند؟ نکتهٔ دیگر اینکه مگر تأمین اجتماعی وظیفهٔ اشتغالزایی دارد که مدیر بی‌اطلاع استان، از اشتغال ده هزار نفر در پی ساخت این بیمارستان سخن می‌گویند! این چه صندوقی است که مدیر درمانش برخلاف ساختار معاونت درمان سیر می‌کند و درحالی‌که این معاونت با هرگونه ساخت‌وسازهای جدید مخالفت می‌کند، اما او در مصاحبه با رسانه‌ها از اشتغال می‌گوید؟ اگر قرار باشد هر مدیر و نماینده‌ای بدون بررسی ملزومات کار، پیشنهاد ساخت درمانگاه و بیمارستان دهد و هر مدیری برای بقای خود برخلاف اصول اقتصاد سلامت، بله‌قربان‌گویی کند تا چندصباحی بیشتر بماند، حراست از اموال بیمه‌شدگان چه می‌شود؟ اگر امروز مسئولان قضایی مانع این بذل و بخشش‌ها نشوند، فردا توفان مستمری‌بگیران را نظاره‌گر خواهند بود. از هیئت‌ امنا که زیرمجموعهٔ دولت‌هاست و از شرایط این صندوق اطلاع ندارند انتظاری نیست، سؤال اصلی از هیئت‌مدیرهٔ وقت است که چرا تحت فشارهای سیاسی این پیشنهاد را تصویب کرده‌اند و سؤال مهمتر از بدنهٔ کارشناسی معاونت درمان است که بر چه اساس و اصولی از سطح‌بندی مبتنی‌بر اقتصاد سلامت، کارشناسی خود را انجام داده‌اند و دلایل رد یا تأیید این پروژه را به افکار عمومی بیمه‌شدگان اعلام کنند؟ این پروژهٔ ضدتوسعه قرار است در روزهای آینده و نزدیک به انتخابات با حضور وزیر رفاه و مدیرعامل تأمین اجتماعی کلنگ‌زنی شود. امید می‌رود که دستگاه قضایی از ساخت‌وسازهای بی‌رویه، غیرعلمی و دهان‌پرکن سیاسی دکه زیر عنوان محرومیت‌زدایی انجام می‌شود، جلوگیری کند.