بایگانی مطالب : وبلاگ
چرخ خراطی سنتی نمی‌چرخد
سروکار داشتن با چوب و ساختن وسایل از هزاران سال پیش تا کنون برای بشر جذابیت داشته و به شیوه‌های مختلف از انواع و اقسام چوب درختان برای ساخت وسایل ضروری زندگی خود استفاده می‌کرده است. این ضرورت و درعین‌حال جذابیت سبب شد تا هنرهای مختلفی شکل بگیرد؛ از نجاری تا خراطی.
دست‌بافتهٔ هزار رنگ سرزمین کوچ
زمزمه احیای صنایع دستی رو به فراموشی که شنیده می‌شود، نور امیدی در دل دوستداران هنر پیدا می‌شود. نگاهی به ساز و کار احیای هنرهای فراموش‌شده نشان می‌دهد گاهی هم آواز دهل شنیدن از دور خوش است و نباید به این وعده‌ها دل بست. حالا نوبت جاجیم‌بافی رسیده که قرار است در کرمانشاه احیا شود.
ضرغامی: درهای ایران به روی میلیون‌ها ایرانی باز می‌شود
وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: قرار است درها به روی ایرانیان باز شود تا میلیون‌ها ایرانی با امنیت و به راحتی وارد کشور شوند.
وزیران گردشگری ۳۵ کشور آسیایی در راه یزد
استاندار یزد گفت: ۳۵ وزیر گردشگری کشورهای آسیایی به همراه اعضای اتاق‌های بازرگانی این کشورها اردیبهشت ماه سال آینده به یزد سفر می‌کنند.
دست‌بافته‌ای از پشم و ابریشم
آخرین منزلگاه گذر از گلیم‌بافی به قالی‌بافی، هنری بود به نام «ورنی‌بافی»؛ ساخته دست عشایر ایل شاهسون. دست‌بافته‌ای دو رو که حالا اسمش هم بین دست‌بافته‌های عشایری غریب است چه برسد به رسمش. «ورنی‌بافی» از آن هنرهای دستی است که تک‌وتوک نشانی از آن دیده می‌شود و بیراه نیست اگر بگوییم یک هنر فراموش شده است.
ملحفه‌بافی؛ هنر یکتای شوشتر
تنوع صنایع‌دستی در خطهٔ خوزستان با تعدد اقوام و فرهنگ‌هایی که در این سرزمین کنار هم زندگی می‌کنند، نسبت مستقیم دارد. تنوعی که مختص امروز و دیروز نیست و به پیشینهٔ تاریخی خوزستان برمی‌گردد. برخی از صنایع‌دستی که در خوزستان رشد و شکوفایی خوبی داشته‌اند، در دیگر شهرهای کشور هم دیده می‌شوند، مثل گلیم‌بافی یا ورشوسازی؛ اما هنر «ملحفه‌بافی» سند شش دانگش به‌نام خوزستان است.
۴ نکتهٔ از یاد رفته دربارهٔ بازارچه صنایع‌دستی شمال
|پیام ما| هم‌زمان با سفر رئیس‌جمهوری به گلستان، خبر رسید که بزرگترین بازارچهٔ صنایع‌دستی شمال کشور در شهرستان آق‌قلای این استان با حضور «سید عزت‌الله ضرغامی»، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به بهره‌برداری رسیده است؛ بازارچه‌ای که سه هزار و ۷۰۰ مترمربع وسعت و یک‌هزار و ۹۰۰ مترمربع زیربنا دارد و در دو طبقه طراحی شده است تا هنرمندان صنایع‌دستی آثار خود را در آن عرضه کنند.
ورشوسازی، عرصه‌ٔ کم‌رنگ قلمزنی
ورشوسازی به عهد قاجار برمی‌گردد. زمانی که هنرمندانی از ایران راهی لهستان شدند تا دواتگری بیاموزند؛ یعنی بتوانند با فلز سماور و ابزار و وسایل دیگری بسازند. برای همین هم این هنر به ورشوسازی معروف و ماندگار شد. هنرمندان دواتگر تعداد کمی دارند. هنرشان پشت ویترین‌ها خاک می‌خورد یا راهی سفره‌خانه‌های سنتی می‌شود.
«سُپ‌بافی»، هنر دست زوج‌ها
«سُپ‌بافی» مصداق بارز صنایع دستی در معرض فراموشی است. شاهد این ادعا هم این است که این هنر فقط در روستای «چاه نهر» لارستان و با دستان هنرمند ۵ نفر خلق می‌شود. از روزگاری که در این روستا زن‌ها و شوهرها کنار هم می‌نشستند و «سُپ‌بافی» می‌کردند، سال‌ها گذشته. اکنون روستا خالی شده و دیگر کسی کنار دست «مش رمضون» و «بی‌بی نسا» نمی‌نشیند تا فوت و فن کار را یاد بگیرد و سینی یا به زبان محلی سُپ ببافد.
پژوهشگر خط قرمز ندارد
|پیام ما| آئین افتتاحیه هفتهٔ پژوهش و فناوری در پژوهشگاه میراث فرهنگی فرصتی بود تا «عزت‌الله ضرغامی»، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، بار دیگر از افراط و تفریط در کشور انتقاد کند. او که در دو سال گذشته کوشیده موضعی متفاوت از سایر مدیران ارشد دولت بگیرد این بار هم در لباس حامی «پژوهش» به میدان آمد و با بیان اینکه «آدم ترسو پژوهشگر نیست»، گفت: «پژوهشگر باید پرتوافکنی کند و حقیقت را بگوید.» او در سخنانش از برگزار‌کنندگان همایش «کوروش، از افسانه تا واقعیت» هم قدردانی کرد.
