بایگانی مطالب : اقتصاد
گامهای نوپای گردشگری دسترسپذیر
|پیامما| گرچه آمار دقیقی دربارهٔ تعداد افراد معلول در کشور وجود ندارد، اما تخمین زده میشود حدود ۱۰ درصد جمعیت یعنی هشت میلیون نفر دچار معلولیت باشند؛ هشت میلیون نفر نیازمند مناسبسازی محیط زندگی و البته در دسترس بودن فضاها از جمله فضاهای گردشگری هستند. آماری که مسئولان را هم مجاب کرده است تا یک میز با عنوان «گردشگری دسترسپذیر» در وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی راه بیندازند و فکری به حال دسترسی گردشگران معلول به اماکن گردشگری و میراثی کنند. حالا یک سال از تشکیل این میز گذشته و نخستین سمینار تخصصی گردشگری دسترسپذیر ویژهٔ فعالان و راهنمایان گردشگری اسفند سال گذشته و دومین سمینار هم خرداد امسال برگزار شد. آنطور که یک فعال اجتماعی در حوزهٔ معلولیت میگوید، سالهای سال است موضوع مناسبسازی در جامعهٔ ایران مورد غفلت واقع شده، اما در سالهای اخیر مطالبهگریهای صورتگرفته اوضاع را بهتر کرده است.
جهانی شدن برای «گنجعلیخان» امتیاز نیست
کاروانسرای «گنجعلیخان» همراه با ۵۳ کاروانسرای دیگر ایران ثبت جهانی شد. با وجود اینکه به نظر میرسد این اتفاق، شرایط مناسبی را برای این محوطه تاریخی فراهم کند، اما کارشناسان فرهنگی آن را لزوماً مثبت و منجر به احیا نمیدانند؛ درحالیکه مدیر میراثفرهنگی استان کرمان نیز طی ثبت جهانی پروندهٔ کاروانسراها تغییر کرد و فعالان فرهنگی استان تا همین حالا نمیدانند قرار است دربارهٔ این سایت جهانی چه اقداماتی صورت بگیرد. آنها تأکید میکنند در این مجموعه، گردشگران حتی به یک راهنمای گردشگری مطلع هم دسترسی ندارند و نمیتوان انتظار داشت وضعیت آن نسبت به دورهٔ پیش از جهانی شدن تغییر چندانی داشته باشد.
پارادوکس حفاظت از آبهای زیرزمینی
«ما در ایران با یک پارادوکس مواجهیم؛ سیاستگذاران عطش آب دارند، برنامههای توسعه آبطلب هستند و در مقابل عدهای تلاش میکنند مصرف آب را کاهش دهند. وضعیت ما مشابه مدرسهای است که نه معلم دارد و نه زیرساخت و نه در و پنجره، آن وقت عدهای میخواهند کلاس تقویتی در آن برگزار کنند. تا زمانی که این پارادوکس حل نشود، وضعیت آبهای زیرزمینی هم حل نخواهد شد.» اینها گفتههای «نعمتالله دهبندی»، مدیر پیشین گروه تلفیق و بیلان شرکت مدیریت منابع آب ایران بود که در نشست «تعادلبخشی آبهای زیرزمینی، وعده تا واقعیت» که دوشنبه، ۱۵ آبان، توسط اندیشکدهٔ تدبیر آب برگزار شد.
پایداری فدای ارزانی میشود
معماری میتواند شهر را برای زندگی آسانتر مهیا کند و معماری پایدار هم روشی است برای بهبود زیست در آن. معماری پایدار میتواند علاوهبر آنکه زیبایی را به شهر میآورد، حافظ محیط زیست و آیندهٔ آن باشد. «صمد ذواشتیاق»، فارغالتحصیل مهندسی معماری دانشگاه علم و صنعت ایران معتقد است موضوع معماری و پایداری شهرها که از دو دهه قبل در بسیاری از کشورهای دنیا مورد توجه قرار گرفت، از ابتدا بهدلیل مسئلهٔ انرژی مطرح شد. ذواشتیاق که در دههٔ ۵۰ تجربهٔ حضور در دو دورهٔ پژوهشی مقطع فوق لیسانس (طرحریزی شهری، دانشکدهٔ هنرهای زیبا و مرمت ابنیه و شهر، دانشگاه پردیس اصفهان) را در عرصهٔ آکادمیک در چنته دارد؛ طرح مرمت و احیای بنای خانهٔ دکتر شقاقی (موزهٔ نقاشی پشت شیشه)، مدیریت هماهنگی (مدیریت واحد شهرسازی شرکت مشاور) طرح تفصیلی مناطق ۵ و ۶ شهر اصفهان، مدیریت طرح جامع شهرک مجتمع مسکونی کارکنان منطقهٔ پارس جنوبی (عسلویه)، سرپرست دفتر فنی طرح منطقهٔ شهری تهران، مدیریت مرحلهٔ اول طرح اسکان جمعیت استان تهران، عضویت کمیسیون (کمیتهٔ طرح تفصیلی) ادارهکل برنامهریزی و طرحهای شهرسازی شهرداری تهران و بسیاری دیگر را هم در کارنامهاش دارد. او حالا میگوید تا زمانی که مسئلهٔ پایداری در نگاه مسئولان از حالت «لوکس» خارج نشود، به هرکس اجازهٔ ساخت داده نشود و استفاده از انرژیهای نو جایگزین سوختهای فسیلی نشود، نمیتوان منتظر پایداری در معماری شهرها بود.
اشتغال پایدار تعصبات مخرب را از بین برد
ناهید، جانبیبی و مرضیه سه نسل از زنان بلوچی هستند که زندگیهایشان بههم گره خورده است و روزگار بسیاری از زنان مثل خودشان را تغییر دادهاند. آنها که زمانی فکرش را هم نمیکردند که در جایگاه تسهیلگر و کارآفرین، جامعهٔ محلی خود را دگرگون کنند، امروز به درجهای از خودباوری رسیدهاند که میگویند دلشان میخواهد نمایندهٔ مجلس شوند. زنان توانمندی که از دل مناطق کمبرخوردار سیستانوبلوچستان آمدهاند، روز جمعه در پنلی با عنوان «در یک مسیر زنانه: دربارهٔ توانافزایی زنان» که به مناسبت ۱۸ سال فعالیت «بنیاد توسعهٔ کارآفرینی زنان و جوانان» برگزار شده بود، قصهٔ زندگیشان را روایت کردند تا نور امید به تغییر را در دل زنان بسیاری روشن نگه دارند.
میراث «غزه» زیر بمباران
هرچند درگیریهای فعلی میان فلسطین و اسرائیل از ۱۵ مهر امسال آغاز شد، اما این درگیریها در تاریخ اتفاق جدیدی نیست؛ درگیریهایی که از نیمههای قرن گذشته (بیستم) آغاز شد و تا کنون ادامه دارد و در همهٔ این دههها، علاوهبر فاجعههای انسانی، منجر به تخریب میراث فرهنگی بسیاری در نوار غزه و فلسطین شده است. در همین روزهای اخیر هم خبر میرسد درگیریهای حال حاضر، تخریب کلیسای تاریخی غزه را بهدنبال داشته است و از سوی دیگر، شورای بینالمللی موزهها (ایکوم) نیز دربارهٔ بیتوجهی به حفاظت از اموال فرهنگی و افزایش احتمالی قاچاق و تخریب اشیای فرهنگی و تاریخی در این منطقه هشدار داده است.
ضرورت توجه به مشکلات حوضههای آبریز
۱۴ سال شکست در احیای پنبهکاری
وزارت جهاد کشاورزی اعلام کرده است که برنامهٔ جامع تولید پنبه در کشور تدوین میشود. این خبر درحالیاست که از سال ۱۳۷۸ یعنی از زمان تشکیل شورایعالی پنبه تاکنون شش طرح با عناوین احیای گندم و طرح جامع کشت گندم در دولت تدوین شده است. براساس آخرین اعلام مجری طرح کشت گندم ۱۱۰ هزار هکتار از اراضی کشور در حال حاضر زیر کشت پنبه میرود و عمده نیاز پنبهٔ کشور با قیمت بالای تعرفهٔ گمرکی وارد میشود.
اقتصاد سبز به نفع عدالت
تا ۲۷ سال دیگر ۹.۸ میلیارد انسان به جمعیت کره زمین اضافه خواهد شد. آمار سازمان ملل اینطور نشان میدهد. این یعنی افزایش ۱.۸ میلیارد نفر به جمعیت ۸ میلیاردی امروز کره زمین و به فراخور آن مصرف انرژی بیشتر، ایجاد آلودگیهای بیشتر، تشدید ناامنی غذایی و افزایش فقر و نابرابری فراگیرتر و سرجمع، اقتصاد ناپایدارتر. اگر با همین روشهایی که انسان تاکنون روی زمین زنده مانده، ادامه دهیم شاید تا نزدیک ۳۰ سال دیگر، کمتر نشانی از حیات در زمین باقی بماند. اما راه حل چیست؟ چطور زمین را حفظ کنیم و بقا پیدا کنیم؟ اقتصاد سبز در کنار سایر شاخصهای توسعه پایدار میتواند آینده عادلانه و کمکربنی برای محیط زیست و جامعه به طور فعال رقم بزند. بهاینترتیب بهکارگیری راهکارهای مبتنی بر این اقتصاد و محیط زیست میتواند آینده پایداری را برای همه به ارمغان بیاورد.
کاشان؛ شهر جهانی نساجی
کاشان در سال ۱۳۹۷ در شورای ملی صنایعدستی به عنوان شهر ملی نساجی از سوی هیئت داوران انتخاب شد و در شهریور امسال با نظر شورای جهانی صنایعدستی بهعنوان شهر جهانی نساجی انتخاب شد و حالا خبر میرسد ۱۵ آبان از لوح «شهر کاشان شهر جهانی نساجی» رونمایی میشود. براساس منابع مکتوب در سده یازدهم هجری قمری، هشت هزار کارگاه بافندگی و ۲۵۰ کارگاه ابریشمبافی در کاشان فعال بوده است و بنابر پژوهشهای صورتگرفته گفته میشود بافت منسوجات سنتی منطقهٔ فرهنگی کاشان منحصربهفرد است و طراحی نقوش و شیوهٔ بافت منسوجات این منطقه در هیچجای دیگر ایران دیده نمیشود.