گره ناگشودهٔ پروندهٔ محیط زیستی‌ها

با پایان شش سال از بازداشت چند تن از کارشناسان محیط زیست و باز شدن پروندهٔ جنجالی موسوم به «محیط‌زیستی‌ها»، دادگاه با «آزادی مشروط» هومن جوکار، سپیده کاشانی دوست، نیلوفر بیانی و طاهر قدیریان چهارتن از محکومان در این پرونده موافقت نکرد. این در حالی است که به گفتهٔ وکیل پرونده، با توجه به موارد قانونی که برای همهٔ محکومان در نظر گرفته می‌شود، حق آنها آزادی بود. در همین راستا آنها با ارسال نامه‌ای به رئیس قوهٔ قضاییه خواستار اجرای قانون شدند.

حق آزادی

مذاکرهٔ ناکام کمیسار آب در زابل

نشست دوبارهٔ نمایندگان ایران و طالبان در زابل به‌عنوان بیست‌وهفتمین نشست کمیساریای آب دو کشور، در زابل بدون هیچ نتیجه‌ای به پایان رسید. طرف افغانستانی در این جلسه تلاش کرد تا عدم تأمین حقابهٔ ایران را به گردن تغییراقلیم و خشکسالی بیندازد. براساس گزارش منتشرشده از سوی هیئت کارشناسان ایرانی، مواضع طالبان را به چالش کشیده و ادعای کمبود آب را رد کرده است. بااین‌حال، این نشست نیز به نتیجه‌ای عملی نرسید و هامون و سیستان‌وبلوچستان همچنان از آب هیرمند بی‌بهره هستند. شکست پی‌درپی دستگاه دیپلماسی کشور در مذاکره با حاکمان غیررسمی افغانستان درحالی‌است که تاکنون امتیازات زیادی از جمله سفارتخانه در تهران و تکمیل محور ترانزیتی به طالبان اعطا شده است.

تیشهٔ معدن‌کاوی بر کوه‌های باستانی

معدن‌کاوی در «دره دیزدر» با همهٔ توان ادامه دارد؛ آن‌هم بعد از نامه‌نگاری‌های بسیار در سال‌های گذشته و درخواست وزیر میراث‌فرهنگی از وزیر صنعت، معدن و تجارت برای جلوگیری از نابودی تمدنی چندهزارساله. معدن‌کاوان برای برداشت سنگ، سنگ‌نگاره‌های باستانی در طرقبهٔ شاندیز را که در هشت کیلومتری مشهد است، نابود کرده‌اند و حالا شکایت جدیدی از سوی وزارت میراث‌فرهنگی برای توقف کار در ماه گذشته به جریان افتاده است. نتیجه اما تاکنون هیچ بوده و همین هم دلیلی برای تجمع اعتراضی فعالان منطقه در روزهای اخیر شده است. علاوه‌بر نابودی درهٔ تمدن‌ها در مشهد، صحبت‌هایی از دریافت مجوز معدن‌کاوی در چین‌خوردگی‌های منحصر‌به‌فرد جنوب شاهرود نیز به گوش می‌رسد. منطقه‌ای بکر و خاص از نظر زمین‌شناسی که فعالان منطقه خبر از دریافت مجوز معدن مس و خاک صنعتی در آن می‌دهند و بیم نابودی این نقطهٔ خاص از کشور حالا جدی‌تر از همیشه شده است.

رهاسازی حقابهٔ بختگان نمایشی نبود

گروهی از انجمن‌های محیط زیستی استان فارس، چندی پیش کارزاری در انتقاد به مدیریت محیط زیست این استان در شبکه‌های اجتماعی به راه انداختند و خواستار ورود سازمان حفاظت محیط زیست به این موضوع شدند. انتقاد انجمن‌ها به آمار سرشماری در پارک ملی بمو، وضعیت دریاچهٔ بختگان،‌ کاهش محدودهٔ مناطق چهارگانهٔ استان در جلسهٔ شورای‌عالی محیط زیست بدون ارائهٔ پیشنهادی برای ارتقای درجهٔ حفاظتی برخی مناطق آزاد و بی‌توجهی به حفاظت مشارکتی برمی‌گشت. در گفت‌وگو با «عطا پورشیرزاد» از او خواستیم به این انتقادها که «پیام ما» روز گذشته در گزارشی مفصل به آنها پرداخته بود‌، پاسخ دهد.

هشدار تخریب هورالعظیم

جمعی از نهادهای علمی و مردمی کشور در نامه‌های جداگانه به رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس، ضمن ابراز نگرانی از فعالیت میادین نفتی در تالاب هورالعظیم، خواستار رسیدگی ویژهٔ به تبعات اجرایی شدن استحصال میدان نفتی سهراب بر محیط زیست این تالاب شدند.

ایران میزبان ۵ درصد جمعیت پرندگان مهاجر جهان

معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: کشور ما در ۴۵۰ سایت از بیش از ۵ درصد جمعیت پرندگان مهاجر جهان در فصل زمستان میزبانی می‌کند.

نقد شیوهٔ مدیریت محیط‌زیست

حفاظت مشارکتی الگویی جدید برای حفظ تنوع زیستی است که سازمان حفاظت محیط زیست و اداره حفاظت محیط فارس بارها بر آن تأکید کرده‌اند‌ با این حال فعالان مدنی این حوزه در استان فارس می‌گویند این موضوع در یکی دو سال اخیر در این استان به فراموشی سپرده شده است. آنها همچنین به آمار و ارقام اعلام شده دربارهٔ سرشماری‌های اخیر در پارک ملی «بمو» انتقاد دارند. در این گزارش مجموعه‌ای از گله‌مندی و دغدغه‌های فعالان محیط زیست استان فارس پوشش داده شده است. تلاش برای انعکاس پاسخ‌های اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان فارس به این انتقادات در این گزارش ناکام ماند. «پیام ما» با استقبال از پاسخ مسئولان استان فارس، آمادهٔ انتشار این پاسخ‌ها در شماره‌های آتی است.

ورود «تغییراقلیم » به ادبیات طالبان

|پیام ما| نزدیک به دو سال از استقرار طالبان به‌عنوان زمامداران افغانستان می‌گذرد و طی این مدت، برنامه‌های آبی حاکمان جدید افغانستان، کشورهای همسایه به‌ویژه ایران را به‌شدت متأثر کرده است. اثراتی که حتی از تبعات منفی تغییراقلیم هم پیشی گرفته است و شرق کشور را در بحران شدید آبی و گردوغبار و محیط زیستی قرار داده است. بهانهٔ طالبان در مورد همهٔ پروژه‌های آبی و عدم تأمین حقابهٔ ایران به‌ویژه در سدسازی بر رودخانهٔ مرزی هیرمند، هریرود و رودخانه فراه، همواره خشکسالی و کاهش بارندگی بود. حالا به‌نظر می‌رسد طالبان پا را از مرز همسایگان هم فراتر گذاشته است و به‌دنبال دریافت کمک جهانی برای آن چیزی است که تغییراقلیم عنوان می‌کند.

سکوت ستاد احیای دریاچهٔ ارومیه