بایگانی مطالب : گردشگری
جهانی شدن برای «گنجعلیخان» امتیاز نیست
کاروانسرای «گنجعلیخان» همراه با ۵۳ کاروانسرای دیگر ایران ثبت جهانی شد. با وجود اینکه به نظر میرسد این اتفاق، شرایط مناسبی را برای این محوطه تاریخی فراهم کند، اما کارشناسان فرهنگی آن را لزوماً مثبت و منجر به احیا نمیدانند؛ درحالیکه مدیر میراثفرهنگی استان کرمان نیز طی ثبت جهانی پروندهٔ کاروانسراها تغییر کرد و فعالان فرهنگی استان تا همین حالا نمیدانند قرار است دربارهٔ این سایت جهانی چه اقداماتی صورت بگیرد. آنها تأکید میکنند در این مجموعه، گردشگران حتی به یک راهنمای گردشگری مطلع هم دسترسی ندارند و نمیتوان انتظار داشت وضعیت آن نسبت به دورهٔ پیش از جهانی شدن تغییر چندانی داشته باشد.
میراث «غزه» زیر بمباران
هرچند درگیریهای فعلی میان فلسطین و اسرائیل از ۱۵ مهر امسال آغاز شد، اما این درگیریها در تاریخ اتفاق جدیدی نیست؛ درگیریهایی که از نیمههای قرن گذشته (بیستم) آغاز شد و تا کنون ادامه دارد و در همهٔ این دههها، علاوهبر فاجعههای انسانی، منجر به تخریب میراث فرهنگی بسیاری در نوار غزه و فلسطین شده است. در همین روزهای اخیر هم خبر میرسد درگیریهای حال حاضر، تخریب کلیسای تاریخی غزه را بهدنبال داشته است و از سوی دیگر، شورای بینالمللی موزهها (ایکوم) نیز دربارهٔ بیتوجهی به حفاظت از اموال فرهنگی و افزایش احتمالی قاچاق و تخریب اشیای فرهنگی و تاریخی در این منطقه هشدار داده است.
کاشان؛ شهر جهانی نساجی
کاشان در سال ۱۳۹۷ در شورای ملی صنایعدستی به عنوان شهر ملی نساجی از سوی هیئت داوران انتخاب شد و در شهریور امسال با نظر شورای جهانی صنایعدستی بهعنوان شهر جهانی نساجی انتخاب شد و حالا خبر میرسد ۱۵ آبان از لوح «شهر کاشان شهر جهانی نساجی» رونمایی میشود. براساس منابع مکتوب در سده یازدهم هجری قمری، هشت هزار کارگاه بافندگی و ۲۵۰ کارگاه ابریشمبافی در کاشان فعال بوده است و بنابر پژوهشهای صورتگرفته گفته میشود بافت منسوجات سنتی منطقهٔ فرهنگی کاشان منحصربهفرد است و طراحی نقوش و شیوهٔ بافت منسوجات این منطقه در هیچجای دیگر ایران دیده نمیشود.
ظرف گردشگری «کندوان» بزرگتر میشود
از میان هشت روستای ایرانی معرفیشده به سازمان جهانی گردشگری یک قرعه بهنام «کندوان» آذربایجانشرقی افتاد و این روستای صخرهای به شبکهٔ جهانی روستاها وصل شد. حالا وضعیت این منطقه فرق کرده، برند جهانی شده است و باید چهرهٔ بینالمللی به خود بگیرد. این نکته را «مریم جلالی»، معاون صنایعدستی وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی هم تأیید کرده و گفته است که «ثبتهای ملی و جهانی امتیاز نیست بلکه مسئولیت است، برایناساس باید برنامهریزی ویژهای برای کندوان داشته باشیم»؛ برنامههایی که باید در دو بخش دولتی و خصوصی اجرایی شود و امکانات کندوان را برای پذیرایی بیشتر از گردشگران خارجی محیا کند.
حال مشوش «شوش»
فعالان میراث فرهنگی از تجاوز به حریم میراث جهانی محوطهٔ تاریخی شوش خبر میدهند و اینکه قرار است شورای شهر این منطقه برخلاف ضوابط تعیینشده از سوی میراث جهانی یک ساختمان با ارتفاع غیرمجاز در حریم درجه یک کاخ آپادانا و در ۱۰۰ متری محوطهٔ باستانی بسازد؛ اقدامی که میتواند با واکنش ناظران یونسکو همراه شود. تعرض و پیشروی در حریم شوش اتفاق امروز و دیروز نیست، تقریباً چند سالی است فعالان فرهنگی نسبت به اجرا نشدن ضوابط یونسکو، حفاری و ساختوسازهای غیرمجاز همچنین تجاوز به حریم این منظر تاریخی هشدار میدهند. اما هر بار زخمی تازه بر پیکر نحیف شوش وارد میشود و جامعه محلی به آن توجه کافی نشان نمیدهد. چنانکه به گفته فعالان میراث فرهنگی، مسئولان و متولیان این حوزه نتوانستهاند در شناساندن اهمیت حفظ این میراث و جایگاه جهانی آن به جامعه محلی به خوبی نقش ایفا کنند.
«کندوان» برند جهانی ایران
نخستین روستای ایران در فهرست جهانی روستاهای گردشگری ثبت شد؛ روستایی جهانی در 60 کیلومتری تبریز با نام «کندوان» که سالهاست جای خود را در گردشگری ایران باز کرده و سالانه بیش از 300 هزار نفر از این منطقه بازدید میکنند، اما حالا این روستا، نگاههای جهانی را هم به خود جلب کرده است. بر اساس اعلام وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی برای اولین 8 پرونده از روستاهای ایران به سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) ارائه شده بود، اما در نهایت همین روستای آذربایجانشرقی به عنوان نخستین روستای ایران در فهرست بهترین دهکدههای جهانی گردشگری ثبت شد. شبکه بهترین دهکدههای گردشگری از سال 2021 راهاندازی شده و هدفش تبدیل شدن به بزرگترین شبکه روستایی جهانی است. امسال 74 عضو جدید به این شبکه افزوده شدند تا اعضای این شبکه منحصر به فرد به 190 روستا برسد. ایران هم با ثبت کندوان اکنون عضوی از این مجموعه است و یک روستا با برند جهانی دارد.
تولید صنایعدستی در«ناحیهٔ تخصصی»
عملیات اجرایی نخستین ناحیهٔ صنعتی-تخصصی صنایعدستی همزمان با سفر رئیسجمهوری به استان فارس و با حضور سرپرست سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران و معاون امور معادن و صنایع معدنی وزیر صمت در شیراز آغاز شد. راهاندازی این ناحیهٔ صنعتی، از سال ۱۳۸۶ مصوبهٔ هیئت وزیران را داشت، اما با مصوبهٔ شورای برنامهریزی استان، امسال (۱۴۰۲) پس از ۱۶ سال عملیاتی شد. پیش از این (از سال ۱۳۹۴) قرار بود نخستین شهرک صنایعدستی تخصصی و گردشگری در شهرستان رامسر استان مازندران ساخته شود که هنوز خبری از اجرای آن نیست. مازندران، مرکزی، اصفهان، آذربایجانشرقی و اردبیل هم وعده یا طرحهایی در این باره داشتند که سرنوشت هیچکدامشان هنوز روشن نیست.
شوک بیپایان به گردشگری
نزدیک به پنج سال است که فعالیتهای مراکز رسمی گردشگری و اقامتی کشور، حوادث و اتفاقات عجیبی را تجربه میکند. از سیل ویرانگر سال ۱۳۹۸ که زیرساختها را از بین برد، گرفته تا افزایش قیمت بنزین در پاییز همان سال که کاهش سفرها را رقم زد. از تورم و افزایش هزینههای سفر که منجر به رشد قارچگونهٔ اقامتگاههای غیرمجاز و ارزان شد تا کرونا که نفس نیمهجان این بخش از صنعت گردشگری را به شماره انداخت. آخرین اتفاق هم پلمب مراکز گردشگری بهدلیل اجرای طرح مقابله با بیحجابی است. حالا بررسی وضعیت این مراکز نشان میدهد نهتنها خسارتهای اقتصادی در این حوزه قابلتوجه است که بیکاری نیروهای شاغل در آن نیز عدد عجیبی را به خود اختصاص داده است.آسیبهای گرانی بنزین و سیل ویرانگر در سال ۱۳۹۸ چیزی حدود ۳۰۴ میلیارد ریال خسارت به صنعت گردشگری کشور را نشان میدهد. آن زمان دو نرخی شدن بنزین درحالی به مرحلهٔ اجرا درآمد که هیچ سهمی برای صنعت گردشگری در نظر گرفته نشد و پس از مدتی کارشناسان اعلام کردند وضعیت نامطلوبی در حوزهٔ گردشگری رقم خورده و نفسهای صنایع مختلف وابسته به حوزهٔ گردشگری بهویژه صنعت هتلداری را به شماره انداخته است. اواخر همان سال و با تأیید رسمی ورود ویروس کووید-۱۹ به کشور، شرایط سختتر از قبل هم رقم خورد. فقط پنج ماه بعد و در مرداد ۱۴۰۰ رئیس وقت کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ایران از بیکاری ۱۳هزار راهنمای گردشگری در ایران و خسارت ۱۲هزار میلیارد تومانی صنعت گردشگری خبر داد. در پاییز ۱۴۰۱ و با فروکش کردن پاندمی کرونا، مرکز پژوهشهای مجلس خسارتهای کرونا به صنعت گردشگری را به این شرح اعلام کرد: ۲۰۷ هزار و ۱۴۳ میلیارد ریال خسارت اقتصادی و ۸۷ هزار و ۵۲۵ بیکاری. براساس اعلام این گزارش همزمان با شیوع بیماری کووید در ایران فقط در ۹ ماه ابتدایی سال ۱۳۹۹ نسبت به مدت مشابه در سال ۱۳۹۸ (پیش از شیوع کرونا) تعداد گردشگران ورودی به کشور حدود ۹۳ درصد و تعداد گردشگران خروجی از کشور در حدود ۹۱ درصد کاهش داشته است. تعداد گردشگران داخلی نیز در سال ۱۳۹۹ نسبت به سال ۱۳۹۸، طی ۱۱ ماه، در حدود ۸۸ درصد کاهش را تجربه کرده است. مرکز پژوهشهای مجلس همچنین اعلام کرد مراکز اقامتی با ۵۴ درصد خسارت معادل ۱۱۰ هزار و ۸۰۱ میلیارد ریال، بیشترین میزان خسارت و مراکز اقامتی با ۵۲ درصد برابر با ۴۷ هزار و ۷۹ نفر بیشترین میزان بیکاری ناشی از شیوع کرونا را تجربه کردهاند. حالا کرونا تمام شده است، اما تورم و گرانی جای گردشگری را گرفته و این خسارتها را تشدید کرده است. اوایل تیرماه امسال «جمشيد حمزهزاده»، رئيس جامعهٔ حرفهاي هتلداران ايران در گفتوگو با ایلنا از موج كاهش اقامت در هتلهاي كشور خبر داده و گفته است: «این روزها كمتر از ۱۰ درصد جامعهٔ ايراني در هتلها اقامت ميكنند و در بهار امسال نسبت به سال گذشته كاهش ۱۳ درصدي رخ داده است.» «رضا خلیلی ورزنه»، فعال گردشگری و صاحب یک اقامتگاه بومگردی در اصفهان، نیز در گفتوگو با «پیام ما» این موضوع را تأیید میکند و میگوید: «مراکز اقامتی گردشگری از هتل گرفته تا بومگردیها با مشکلات اقتصادی زیادی دستوپنجه نرم میکنند. مردم برای اقامت در این مراکز هزینه نمیکنند و مسافران خارجی چندانی هم در کشور حضور ندارند که این مسئله را جبران کنند. تا جایی که من میدانم در همین منطقهٔ ما ۶-۵ اقامتگاه گردشگری فعالیتشان را تعطیل کردهاند.» پلمب هم اضافه شد ماجرا اما به پایان پاندمی کرونا ختم نشد و چالش جدید برای اقامتگاههای گردشگری، پلمب بهدلیل «رعایت نکردن شئونات و حجاب» بود. «اسماعیل برات»، معاون نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری کشور، اوایل شهریور امسال از پلمب ۷۷ واحد گردشگری سراسر کشور شامل هتل، اقامتگاه بومگردی، سفرهخانهٔ سنتی و مرکز بینراهی و… طی یکسال گذشته و بهدلیل رعایت نکردن شئونات و حجاب خبر داد؛ تعطیلیای که شغل بیش از ۷۵۳ نفر از کارکنان این واحدها را تحتتأثیر قرار داده بود. آمارهای اعلامشده از سوی معاون نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری کشور نشان میداد بیشترین سهم پلمب تأسیسات گردشگری متعلق به استان اصفهان است؛ با ۲۷.۵ درصد از مجموع مراکز گردشگری پلمبشده. پس از آن تهران با ۹ درصد، لرستان و گلستان با ۷ درصد و استان کرمان با ۶ درصد در رتبههای بعدی قرار داشتند. اقامتگاههای بومگردی و سفرهخانههای سنتی هم بیشترین سهم را در میان مراکز پلمبشدهٔ فعال در حوزهٔ گردشگری داشتند و بر همین اساس ۵۲ درصد از کل تأسیسات گردشگری پلمبشده در کشور، اقامتگاههای بومگردی بودند. *** سالهاست فعالان بخش گردشگری از آسیبهای مربوط به این بخش میگویند، دقیقترین آمارها از تعداد مراکز اقامتی گردشگری در کشور هم مربوط به سال ۱۳۹۹ است؛ ۲۵۸ اقامتگاه سنتی، ۲۷۵۲ بومگردی، ۶۹ متل، ۵۴۶ مجتمع گردشگری، ۱۲۷۸ مهمانپذیر، ۱۳۵۱ هتل و ۷۲۸ هتلآپاراتمان. آمار جدیدی از تغییرات در این اعداد بهصورت رسمی اعلام نشده است، اما کارشناسان حوزهٔ گردشگری معتقدند این آمار روند کاهشی دارد و این حوزه دیگر فعالیت درآمدزایی برای فعالانش نیست؛ چون بهجز تبعات اقتصادی و ضرر و زیانهای مالی، برخورد قهری با این واحدهای صنفی هم وجود دارد و با گذشت زمان میتواند نتایج منفی قابلتوجهی برای بخش گردشگری کشور داشته باشد.
تصویب طرح سیمکارت گردشگری با اینترنت بدون فیلتر
رویکرد اصلی برای گزینش کشورها برای لغو یکطرفهٔ روادید، مبتنی بر سیاستهای خارجی دولت سیزدهم بوده که روی توسعه با کشورهای همسایه، مسلمان، حوزهٔ تمدنی و پیمانهای ملحقشده مثل شانگهای و بریکس تاکید دارد
به آهستگی تماشا کن!
در جهانی که به نظر میرسد در حال دویدن است، جهانی موازی وجود دارد که از ما میخواهد کمی تامل کنیم، قدردان باشیم و دوباره به یکدیگر بپیوندیم. ایتالیا که در سال ۱۹۸۶ میلادی با جنبش “Slow Food” یا غذای آهسته به ایده بزرگتری به نام جنبش آهسته دست یافت، بعدها مفهوم «شهرهای آهسته» را با تشکیل سازمان بینالمللی “Cittaslow” و روشی ساختاریافته نهادینه کرد. به این ترتیب که یک شهر با جمعیتی کمتر از ۵۰ هزار نفر و با پایبندی به زیرساختهای محیط زیستی، فرهنگی، اجتماعی و در دفاع از روحیه زندگی پایدار میتواند به مجموعه شهرهای آهسته ملحق شود. هرچند فراتر از مرزهای این کشور و فارغ از استانداردهای سختگیرانه این سازمان، آهستگی به بخشی از نیاز جوامع برای کاهش مصرفگرایی و افزایش رفاه روانی تبدیل شدهاست. بهگونهای که این جنبش از شهرهای سراسر جهان دعوت میکند که راههای غنیتری را برای تجربه زندگی انتخاب کنند و البته این موضوع بعد از دوره پاندمی کووید 19 اهمیت بیشتری پیدا کردهاست.