زندگی‌هایی که آب می‌روند

 متوسط عمر ازدواج‌هایی که به طلاق منجر شده‌اند، به  ۹ سال رسیده است.

زندگی ها قوام و دوام گذشته را از دست داده و تار و پود آن با کمترین چنگ، از هم می پاشد و به جدایی ختم می شود. این امر را می توان در  چشمانِِ غمبارِ خیره شده به نقطه ای نامعلوم و دستان لرزان درهم تنیده زنان و مردانی دید که به تصور رهایی از زندگی مشترک و قدم گذاشتن به دنیایی شاید بهتر، منتظر مهر طلاق بر پیشانی شناسنامه خود هستند.   

حال آن که درگذشته ای نه چندان دور، افراد حتی با وجود سخت ترین مسایل، به زندگی زناشویی ادامه می دادند و اگر طلاقی هم رخ می داد، دلایل موجهی مانند اعتیاد، عدم تعهد اخلاقی و مالی داشت. اما در زمان کنونی، با نیم نگاهی به اطراف، می توان به تعدد افراد طلاق گرفته حتی در کمترین روزهای مشترک برخورد کرد که با اندک دست انداز زندگی، تاب تحمل از کف داده و در راهروهای دادگاه سرگردان شده اند، افرادی که نه تنها بزهکار یا معتاد نیستند، بلکه دارای تحصیلات، شغل مناسب و در مواردی از جایگاه اجتماعی خوبی برخوردار هستند.

همچنان که آمار اعلام شده از سوی سازمان ثبت احوال در حوزه ازدواج و طلاق حکایت از این دارد که از ابتدای فروردین تا پایان آذر سال جاری در ایران حدود ۴۲۶ هزار مورد ازدواج و بیش از ۱۳۲ هزار مورد طلاق به ثبت رسیده که میانگین سن زنان و مردان در هنگام طلاق به ترتیب ۳۲.۳ و ۳۷.۲ سال بوده که نشان دهنده کاهش سن طلاق در ایران است.

در بخشی دیگر از این گزارش، از ازدواج‌های کوتاه‌مدت روایت شده که طبق آمار، متوسط عمر ازدواج‌هایی که به طلاق منجر شده‌اند، ۹ سال بوده است.

حال آنکه در بررسی موردی چند کشور اروپایی همانند ایتالیا، آلمان و اسپانیا در می یابیم که در این کشورها، متوسط مدت زمان زندگی زناشویی که به طلاق ختم می شود، بیشتر از ایران است.

بخش اسپانیایی زبان شبکه خبری «راشاتودی» در گزارشی در این مورد نوشت: متوسط عمر ازدواج‌هایی که به طلاق منجر شده‌اند، در ایتالیا ۱۸ سال، آلمان ۱۵ سال، کانادا ۱۴ سال، فرانسه ۱۳ سال، استرالیا و مکزیک ۱۲ سال، ژاپن و آفریقای جنوبی ۱۱ سال و ایالات متحده آمریکا هشت سال است.  

خانه هایی که روی آب بنا می شوند

طلاق آخرین و درعین حال نامطلوبترین راه حل برای پایان دادن به یک اختلاف زناشویی است که زندگی مشترک را ناممکن ساخته و زوج ها را همچون آلیس، در سرزمین ناهمواره روحی روانی و عاطفی رها می کند.

در این باره یک روانشناس و مشاور خانواده یکی از دلایل این جدایی را افزایش سن ازدواج عنوان کرد و توضیح داد: به این معنا که دختر و پسر وقتی با سن بالاتری ازدواج می کنند انعطاف پذیری کمتری نسبت به هم دارند زیرا شکل گیری شخصیتی آنان اتفاق افتاده و پذیرفتن تغییر برای آنان کار سخت و دشواری است به همین دلیل در کوچکترین مسایل با هم کنار نمی آیند. از طرفی انعطاف پذیری را در تغییر دادن فرد مقابل مطابق با میل شخصی خود می بینند در حالی که معنای واقعی انعطاف پذیری، پذیرش بی قید و شرط طرف مقابل است.

حسن بهرامنی در گفت وگو با خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا یادآور شد: اوج گیری و غلبه احساسات بر عقلانیت هم عامل دیگر تشدید طلاق های امروزی است. به این معنا که دختر و پسر قبل از ازدواج چشم را بسته و بر اساس عواطف و احساسات و تفاهم های سطحی با هم ازدواج می کنند و به محض ورود به زیر سقف مشترک، عقل و منطق را وسط می کشند و با نگاهی عقلانی و ریزبینانه به موضوعات توجه می کنند و همین امر گسست زودهنگام زندگی را در بردارد.

ناتوانی در بهره گیری از مهارت های ارتباطی

این روانشناس و مشاور خانواده خاطرنشان کرد: طلاق به دو دسته طلاق عاطفی و طلاق فیزیکی طبقه بندی می شود که طلاق عاطفی – روانی زمانی شکل می گیردکه زن و مرد از نظر احساسی به نقطه ای می رسند که دیگر نمی توانند همدیگر را پوشش دهند یا نیازها و خواسته های ذهنی و عاطفی یکدیگر را ارضا و تکمیل کنند. طلاق فیزیکی هم ماحصل نقطه ای از زندگی زناشویی است که طرفین تحمل حضور همدیگر را هم ندارند و با کوچکترین بهانه، ضرب و جرح صورت می گیرد.

نقش ریش سفیدان در صلح زناشویی را پررنگ کنیم

در دورانی نه چندان دور، بازار ریش سفیدان و مشاوره آنان به همگان داغ بود و کوچکترین دلنگرانی و دلخوری را با بهترین راه حل درمان می کردند اما با تغییر شرایط زندگی، شور و مشورت بزرگان و ریش سفیدان هم دگرگون شد و از دایره گسترده به بسته تبدیل تغییر ماهیت داد.

موضوعی که بهرامنی، آن را یکی دیگر از عوامل تشدید طلاق در جامعه عنوان کرد و گفت: شکل خانواده ها از گسترده به خانواده هسته ای تغییر پیدا کرده است. زمانی خانواده گسترده داشتیم و اگر دختر و پسری دچار مشکل می شدند افراد ریش سفید با تجربه، مشکلات را در نقاط اولیه پیدا و حل می کردند.