جشن طلاق، لاکچری‌ ایرانی

سردرگمی‌های روحی باعث می‌شود افراد دست به برگزاری جشن‌های خاص بزنند

در حالیکه عمل «طلاق»، چه به صورت توافقی و یا غیرتوافقی آسیب‌های روحی زیادی برای طرفین ایجاد می‌کند، این روزها برگزاری «جشن طلاق» یکی از رسومات بیگانه‌ای است که در ایران و توسط زوجین به عنوان مراسم لاکچری و خاص برگزار می‌شود. در همین راستا برخی از کارشناسان حوزه خانواده معتقدند که این جشن‌ها نمی‌تواند عذاب‌ها و رنج‌های وارد شده بر زوج طلاق گرفته را از ذهن و یاد زوجین پاک کند.

به گزارش ایسنا، دکتر طیبه حاجی محمدیزدی،کارشناس و مشاور خانواده با اشاره به جشن‌های طلاق گفت: برگزارکنندگان جشن‌های طلاق همیشه با تکیه بر موضوع جشن نسبت به برگزاری آن اقدام می‌کنند، به عبارت دیگر این افراد به دلیل فرار از فشارهای بعد از طلاق به جشن درباره این موضوع روی می‌آورند اما این جشن‌ها هیچ گاه نمی‌تواند عذاب‌ها و رنج‌های وارد شده بر زوج طلاق گرفته را از ذهن و یاد آنها پاک کند.

وی افزود: بسیاری از زوج‌های مطلقه بعد از اهتمام به ازدواج دوم متوجه می‌شوند که با اندکی سازگاری و تدبیر می‌توانستند زندگی قبلی خود را حفظ کرده و ادامه دهند، در حالی که در زندگی اول با تکیه بر مشاوره‌های اشتباه و عجله، گزینه طلاق را انتخاب می‌کنند. لازم به ذکر است که اگر افراد در مرحله طلاق با تأمل بیشتری زندگی و شرایط بعد از طلاق را ارزیابی کنند، از تصمیم به جدایی منصرف می‌شوند.

حاجی محمدیزدی معتقد است: طلاق تمامی مشکلات انسان را برطرف نمی‌کند، شایسته است که یک فرد قبل از تصمیم به طلاق مشکلات زندگی خود را به دقت شناسایی کرده و مدیریت آنها را بر عهده بگیرد.

این کارشناس و مشاور خانواده افزود: مردم به واسطه این جشن‌ها همیشه از واقعیت و زندگی خود دوری می‌کنند. سردرگمی‌های روحی متعدد باعث می‌شود افراد دست به برگزاری جشن‌های خاص بزنند، این جشن‌ها همیشه در مدتی مقطعی شکل می‌گیرند و فاقد ریشه هستند.

وی در ادامه با بیان اینکه جامعه‌ای که از سطح بالای فرهنگی برخوردار باشد به صورت خودکار موضوع و محتوای جشن‌های خاص و نوظهور را پس می‌زند گفت: اگر متولیان فرهنگی و آموزشی کشور در مسیر مناسب و صحیح فعالیت‌های مختلف خود را پیش ببرند، جشن‌های نوظهور و خاص در سطح جامعه برگزار نمی‌شوند.

این مشاور خانواده که در یک برنامه رادیویی با موضوع بررسی خانواده و آسیب‌های زندگی لاکچری و جشن‌های نوظهور صحبت می‌کرد، با اشاره به نقش صدا و سیما در مدیریت فرهنگی جامعه، عنوان کرد: مردم زمانی یک فرهنگ را می‌پذیرند که باطناً به آن گرایش داشته باشند، بر همین اساس نمی‌توان به صرف برنامه سازی مردم را به سمت یک فرهنگ خاص سوق داد. نظر و عمل تمامی افراد تأثیرگذار در حوزه فرهنگی کشور در شیوه واکنش مردم به جشن‌های نوظهور مؤثر است.

در ادامه دکتر نجمه سمیعیان کارشناس ارشد روانشناسی و مشاور خانواده نیز با اشاره به اینکه افراد به شادی نیاز غریزی دارند، گفت: در سال‌های اخیر بسیاری از افراد با اهتمام به افراط و تفریط‌های مختلف به منظور دستیابی به شادی و شادمانی در مسیر نادرستی قرار می‌گیرند. برخی از خانواده‌ها امروزه به هر دلیلی و بدون هیچ سابقه و تاریخچه‌ای نسبت به برگزاری جشن‌های مختلف اقدام می‌کنند و به هدف دستیابی به شادی در جشن می‌مانند.

این مشاور خانواده با اشاره به دلیل برگزاری جشن‌های نوظهور، اظهار کرد: برخی از جشن‌های نوظهور به دلیل چشم و هم چشمی افراد و به رخ کشیدن دارایی‌ها شکل می‌گیرد. افرادی که چشم و هم چشمی زیادی دارند و همیشه به دنبال رقابت می‌گردند و از عزت نفس و هویت مطلوبی برخوردار نیستند. افرادی که همیشه به شاد بودن تظاهر می‌کنند و جشن‌های نوظهور بی‌منطق برگزار می‌کنند را می‌توان در دسته افرادی به شمار آورد که درگیر اختلالات روانی هستند.

دکتر علی محمدباقر، معاون انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران نیز با اشاره به حوزه رفتارشناسی، گفت: ارزنده سازی زیادی در هر موضوع می‌تواند به یک رفتار تکرار شونده در جامعه تبدیل شود. فردی که در زندگی خود با حجم بسیاری از اضطراب و دغدغه سر و کار دارد، به دلیل کاهش میزان نگرانی خود به رفتار پر تکرار ارزنده سازی روی می‌آورد. این عمل به صورت موقت اضطراب، نگرانی و دغدغه‌های افراد را کاهش می‌دهد.وی با اشاره به ارتباط میان ارزنده سازی و ازدواج، معتقد است: افراد مختلف در هنگام ازدواج به دلیل عدم برخورداری از مهارت‌های لازم برای این کار و تکیه بر نگرانی‌های متعدد به ارزنده سازی زیاد گرایش پیدا می‌کنند. امروزه صنعت خدمات مجالس و مهمانی‌ها برای ارائه کارهای نو مراسم ازدواج را به صورت نمایشی چند روز قبل تر از روز یا شب اصلی مراسم برگزار می‌کنند.

محمدباقر با اشاره به اینکه برخی از برگزارکنندگان عروسی‌های لاکچری توانایی مالی برای امکانات اولیه زندگی را ندارند، عنوان کرد: اگر بخش سلامت روان و آموزش جامعه افراد را در این دو حوزه توانمند کند، رفتارهای ناشی از ارزنده سازی در کشور کاهش خواهند یافت. همچنین اگر میزان اضطراب در افراد کاهش یابد، اشخاص برای کم کردن نگرانی‌های خود به هر کار ممکن یا ناممکن دست نمی‌زنند.