توقیف روزنامه های
تهران که از دولت انتقاد می کردند
پنجم آبان 1291 خورشیدی (27 اکتبر 1912) صمصام السلطنه رئیس الوزراء وقت دستور داد روزنامه هایی را که از او انتقاد کرده بودند و یا نوشته بودند که به جای کم سوادهای نالایق، از تحصیلکرده های فرنگ رفته برای احراز مقامات بالا استفاده شود توقیف و مدیرانشان بازداشت شوند. به این ترتیب بیشتر روزنامه های تهران توقیف شدند. دانستنی است که رئیس الوزراء بعدی نیز این روش را که مورد حمایت دولت تزاری روسیه هم بود دنبال کرد و حساسیت نسبت به جراید و محدودیت نشر روزنامه در ایران از همان زمان وارد سیاست داخلی این کشور شده و عملا یکی از ردیف های فهرست آن قرار گرفته و به باور برخی از اصحاب نظر مانع اصلی تکامل و پیشرفت ژورنالیسم ایران بوده است و تا این مسئله حل نشود، نمی توان انتظار حل مسائل دیگر را داشت. این اصحاب نظر تهدید به قطع کمک های دولتی به رسانه هارا هم از همان دست می دانند. ازآنجاکه مطبوعات قوه چهارم دمکراسی تعریف شده اند کمک مالی دولت به آنها نقض این تعریف (اصل) بشمار آورده شده است.

آغاز تظاهرات
ضد قاجاریه در ایران
در پی مخالفت دولت وقت (به نخست وزیری ژنرال رضاخان پهلوی) با بازگشت سلطان احمد شاه قاجار از اروپا به وطن، از پنجم آبان سال 1304 (27 اکتبر 1925) تظاهرات ضد قاجاریه – طبق یک برنامه از قبل تنظیم شده – نخست در تهران (میدان توپخانه) و سپس شهرهای دیگر بر پا شد و تظاهرکنندگان خلع قاجاریه را از سلطنت درخواست داشتند. این تظاهرات تا نهم آبان که طرح نمایندگان مبنی بر خلع قاجاریه به تصویب مجلس رسید ادامه داشت.

نگاهی به سیاستهای 24 قرن پیش ایران در منطقه مدیترانه – یک استراتژی کامل
27 اکتبر سال 398 پیش از میلاد «کونون» ادمیرال مشهور آتنی با شماری از افسران دریایی آتن که به ایران پناهنده شده بودند به استخدام نیروی دریایی ایران درآمدند و به تصمیم اردشیر دوم شاه وقت از دودمان هخامنشی دراختیار «فرنه باز» ژنرال معروف ایران و فرمانده نیروهای مستقر در غرب و شمال غربی شامل مصر، قبرس، فنیقیه و آناتولی قرار گرفتند و به نوسازی ناوگان ایران در اژه و مدیترانه کمک بسیار کردند. ژنرال «فرنه باز» باکمک این ناوگان نوسازی شده اسپارت را در «سنیدوس» شکست داد و سپس چند شهر را در منطقه «لاکونی» در جنوب غربی شبه جزیره بالکان (نه چندان دور از شبه جزیره ایتالیا) تصرف کرد و به تاخت و تاز اسپارت که با کمک ایران بر آتن فائق آمده بود در مدیترانه و منطقه اژه پایان داد. طبق قرار محرمانه قبلی میان ایران و اسپارت، بنا نبود که اسپارتی ها پس از پیروزی بر آتن دست به تصرف «کشور ــ شهر» های یونانی بزنند و قلدری کنند. پس از شکست اسپارت از «فرنه باز»، ایران موفق شد پس از نزدیک به یک قرن استراتژی خود در جهان هلنیک (یونانی زبانها) را به اجرا در آورد و آن، ایجاد موازنه قدرت میان «کشور ــ شهر» های یونانی و جدا نگهداشتن آنها از هم و جلوگیری از تشکیل یک اتحادیه «دلوس» دیگر و نیز قطع تحریکات ضد ایرانی یونانیان در مصر و قبرس بود. در اجرای این سیاست، دولت وقت ایران کمک مالی در اختیار پاره ای از این «کشور ـ شهر» ها از جمله آتن قرار داد تا خرابیهای ناشی از جنگ طولانی«پلوپونز» را مرمت کنند و به اقتصاد خود سر و سامان دهند. «فرنه باز» درعین حال از تامین آرامش در منطقه زیر فرمان خود غافل نبود و در سال 391 پیش از میلاد یک شورش ضد ایران در قبرس را سرکوب و سال بعد نیروی اضافی به کمک دو ژنرال ایرانی فرستاد که مامور فرو نشاندن فتنه در ساتراپی مصر شده بودند. «فرنه باز» در عین حال داماد اردشیر دوم شاه وقت بود.
برگرفته از سایت نوشیروان کیهانی زاده