نتایج جستجو برای: ثبت ملی
«ترکی خلجی» ثبت ملی شد
از گرامیداشت روز جهانی زبان مادری که هرسال در ۲۱ فوریه برگزار میشود، چند هفته میگذرد؛ روزی که طی آن بر نقش زبانها در ترویج فراگیری و دستیابی به اهداف توسعهٔ پایدار تأکید میشود. آنطور که رئیس مرکز مطالعات میراث ناملموس در آسیای غربی و یونسکو مطرح میکند، قدرتی نرم در زبان مادری وجود دارد که میتواند بازتابدهندهٔ اصالت یک فرهنگ و جامعه باشد، زیرا جامعه با آن زیست کرده و اصول را با آن زبان مادری فهمیده است. به گفتهٔ «آتوسا مومنی»، با وجود این اهمیت اما، از شش هزار زبان شناختهشده در جهان سههزار زبان در دنیا در حال فراموشی است.
ما در اشتباهات «کارشناسان» زندگی میکنیم
سال ۱۴۰۲ در حالی روبهپایان است که جامعهٔ ایران با مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی متعددی روبهرو است. مسائلی که سیاستمداران همواره میگویند برای حلوفصلشان راهحلهای فوری در آستین دارند. راهحلهایی که دستکم در برخی از موارد نهتنها موجب حلوفصل مسائل نشدهاند؛ بلکه آنها را تشدید هم کردهاند. یکی از آخرین نمونههای این مسائل را میتوان به مصوبات و ایدههایی مربوط دانست که نمایندگان مجلس برای مقابله با موضوعات مربوط به پوشش زنان در پیش گرفتهاند یا در سر دارند. مثال آخرش ایده جریمه سه میلیون تومانی زنانی است که حجابشان را رعایت نکنند. ایدهای که موجی از واکنش را در جامعه به همراه داشت. در چنین وضعیتی مقصود سیاستگذار از «مردم» چه کسانی است؟ مردم چگونه صدایشان را به گوش تصمیمسازان میرسانند؟ آیا صدای آنها به جلسات دیوانسالاران راهی دارد؟ آیا جامعه ردی از صدایش در تصمیمات میبیند؟ اینها پرسشهایی است که عصر یک روز بارانی با نفیسه آزاد، جامعهشناس و پژوهشگری اجتماعی در میان گذاشتم. آزاد در تمام طول گفتوگو کوشید با صورتبندی مسائل موجود توضیح دهد که «سیاستگذار ظرفیت شنیدن صداهای متنوع جامعه» را ازدستداده و این وضعیت موجب شده از تقاضاهای عمومی در سیاستگذاری ردی دیده نشود. آزاد هر چند با نقدی صریح از مشکلات سیاستگذاری اجتماعی در ایران سخن گفت؛ اما در پایان یادآوری کرد که به «عاملیت جامعه» در بزنگاههای مهم امیدوار است؛ مثل بارانی همان عصر زمستانی که هر چند مخازن سدها را پر نکرد اما نشانهای از امید به ادامه زندگی است.
«تنگ سرخ» فاجعهای برای اقلیم فارس
با اعلام استاندار فارس مبنیبر موافقت سازمان حفاظت محیط زیست، بعد از مخالفت و ایستادگی ۱۲سالهٔ ادارهکل حفاظت محیط زیست فارس، آن اداره با چرخش ۱۸۰ درجه با اجرای سد تنگ سرخ که تهدیدی مهلک برای شیراز و شهروندانش است، موافقت کرد. اما آنچه از اجرای این سد استنباط میشود، ماجرای زمینخواری در بازههای جنوبشرق تنگ سرخ تحتعنوان ایجاد طرحهای گردشگری و... است. شهرداری شیراز همچنین میگوید قصدش از راهاندازی این سد آبرسانی به باغهای قصرالدشت شیراز است. اما این منطقه بهوسیلهٔ دو مجرا آبیاری میشده، یکی تنگ سرخ و دیگری نهری بهنام «نهر اعظم» که از چشمهٔ جوشک به این منطقه میآید و بخشی از باغهای شیراز را مشروب میکند. اما باغهای قصرالدشت در چهار دههٔ گذشته مساحتشان به یکچهارم تقلیل یافته و بدل به ساختمان و جاده شده است. بنابراین، آبرسانی به این منطقه هم بهانه است و سعی بر این است که اراضی تحتعنوان گردشگری، توسعهٔ نامتوازن یابند و مافیای زمینخواری آبرسانی را را هم بهانهٔ دیگری برای ساخت سد کرده است.
تشدید ناترازی بنزین در نوروز
|پیام ما| کارشناسان انرژی نسبت به تشدید ناترازی بنزین در نوروز ۱۴۰۳ با توجه به افزایش سفرها، هشدار میدهند. دولت اما معتقد است نگرانیای وجود ندارد؛ هرچند مانند سال گذشته سهمیهای برای سفرهای نوروزی شهروندان در نظر نگرفته است. از سوی دیگر مدیرعامل شرکت پخش فرآوردههای نفتی کشور اعلام کرده است با توجه به تقارن ماه رمضان و نوروز، برآوردی از میزان مصرف بنزین در نوروز وجود ندارد.
حافظیه و تخت جمشید تنها میزبانان مراسم سال تحویل
مدیرکل امور پایگاههای میراث ملی و جهانی گفت: تحویل سال نو در اماکن تاریخی برگزار نمیشود و فقط تخت جمشید و حافظیه میزبان تحویل سال نو خواهند بود.
سفر در مسیرهای ناشناخته
|پیام ما| دبیر ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر چندروز پیش در گفتوگو با «ایسنا» براساس رصد انجامشده تاکنون، استانها و مسیرهای پرتقاضا برای سفر در نوروز را اعلام کرد. آنطورکه «مصطفی فاطمی» توضیح داده بود، براساس ضریب اشغالشدۀ تختهای اقامتگاهها و جستوجوهایی که در اینترنت انجام شده است، پیشبینی میشود هرمزگان و مازندران مانند سال گذشته پرمسافر و پرازدحام باشند. همچنین، علاوهبر شمال که همیشه با انبوه مسافر مواجه است، پیشبینی شده است جنوب کشور همانند تعطیلات نوروز سال گذشته با ازدحام مسافر مواجه شود. در این میان اما همچنان برخی استانها نهتنها از سفرهای نوروزی بلکه از سفرهای داخلی سهم چندانی نبردهاند و کمتر میزبان مسافران هستند.
نگرانیهای بهجا مانده از «فوکوشیما»
در دوم شهریور 1402 نیروگاه هستهای تخریبشدهٔ فوکوشیمای ژاپن شروع به رهاسازی بخش تصفیهشدهٔ فاضلاب آلوده به رادیواکتیو خود در اقیانوس آرام کرد. در آن زمان، واحدهای ذخیرهسازی آن در مجموع بیش از یک میلیون تن فاضلاب را نگهداری میکردند. از آنجایی که فاضلاب جدید دائماً در حال تشکیل است و حتی آب تصفیهشده باید با رقیقکردن آن با آب بیشتر دریا بهآرامی تخلیه شود، کل فرآیند میتواند بیش از 30 سال طول بکشد. آب آلوده به رادیواکتیو نیروگاه هستهای فوکوشیما دایچی ژاپن در زلزله و سونامی 11 مارس 2011 پس از فاجعهٔ هستهای فوکوشیما دایچی ناشی از زلزلهٔ توهوکو و سونامی به اقیانوس آرام تخلیه شد. سه تا از راکتورهای این نیروگاه ذوب شدند و بقایای سوخت ذوبشده را پشت سر گذاشتند. از آب برای جلوگیری از پیشرفت بیشتر مواد مذاب استفاده شد. هنگامی که آب سرد، آبهای زیرزمینی و باران با زبالههای سوخت ذوبشده تماس پیدا میکنند، به هستههای رادیواکتیو مانند ید-131، سزیم-134، سزیم-137 و استرانسیوم-90 آلوده میشوند.
بازگشت از لبهٔ انقراض
|پیام ما| «ترس برادر مرگ است. اگر میترسیم و نمیتوانیم ریسک کنیم، بهتر است در خانه بمانیم و وارد کار حفاظت نشویم. اگر پروژهٔ گوزن زرد شکست میخورد، ممکن بود نهتنها آبروی سالها کارم در حوزهٔ حفاظت، بلکه آبروی ادارهکل حفاظت محیط زیست خوزستان یا آبروی مهندس هوشنگ ضیایی بهعنوان حامیان پروژه از دست میرفت. هیچکدام ما نترسیدیم؛ هرچند هنوز هم تا موفقیت کامل پروژه نیاز به زمان زیادی داریم. متأسفانه روندی که ما در ایران داریم، مشابه سایر کشورها نیست. در تاریخ حفاظت پروژههای بزرگی را در سطح جهان شاهدیم که شکست خوردند، اما کارشناسان برای پروژههای بعدی از آنها درس گرفتند. در ایران شکست پلی برای پیروزی نیست، با شکست شما چندین مرحله عقب میروید و مدیران بعدی بهسختی ممکن است با شما همراه شوند. با همهٔ اینها دلیلی نیست که ریسک نکنیم، آنهم برای گونهای مانند گوزن زرد ایرانی که سرمایهٔ ماست و کلمهٔ ایرانی کنار آن به ما انگیزه برای کار میدهد.» اینها گفتههای «فرشاد اسکندری»، کارشناس حیاتوحش است که نزدیک به ۱۶ سال روی این گونه کار کرده و سه پروژهٔ رهاسازی هم جزو مدیران پروژه بوده است. از او دربارهٔ وضعیت گوزن زرد پرسیدیم و راهکارهایی که برای حفاظت از آن باید در دستورکار قرار گیرد.