|پیام ما| ماناها حالا بیشتر از یک نام در تاریخ ایران هستند؛ قومی که در میانۀ جنگ‌های خونین بین دو حکومت «آشور» و «اورارتو» با پیشوایی «ایرانزو» قلمروی خود را گسترش دادند و حکومتی را در جنوب دریاچۀ ارومیه بنیان گذاشتند. این قوم از قرن هشتم قبل از میلاد تا قرن ششم قبل از میلاد بر این سرزمین حکومت کردند و در این مدت با استفاده از فرصت مبارزه میان دولت آشور و اورارتو، بر قدرت خود افزودند و سرانجام به دست مادها از میان رفتند. حالا آنچه از این حکومت به یادگار مانده را باید در جایی میان «تپه قلایچی» (بوکان)، «تپه زیویه» (سقز) و «تپه حسنلو» (نقده)‌ جست‌وجو کرد. هرچند در نتیجۀ نُه فصل کاوشی که از سال‌های ۱۳۶۴ تا ۱۳۸۵ صورت گرفته، بیش از همۀ آجرهای لعاب‌دار مورد توجه بود، اما این امیدواری وجود دارد که در فصل دهم کاوش که همین روزها به سرپرستی «یوسف حسن‌زاده» در جریان است، بتوان با کاوش گورستان به اطلاعات بیشتری از این تمدن رسید.

معاون گردشگری کشور از راه‌اندازی مرکز بین‌المللی صنایع‌دستی در محل کارخانه ریسباف اصفهان در پی تفاهم‌نامه سازمان گردشگری ملل متحد و وزارت میراث فرهنگی خبر داد.

فعالان محیط‌زیست لرستان، از اواخر فروردین‌ماه که نامه‌ای به «علی سلاجقه» رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست نوشتند و در آن خواستار «انسداد جادۀ غیرقانونی در منطقۀ حفاظت‌شدۀ اشترانکوه» شدند، تاکنون جوابی از سوی این سازمان نگرفته‌اند. ماجرای ساخت جاده به دهۀ هشتاد برمی‌گردد و آن زمان گفتند می‌خواهند جاده‌ای برای گذر عشایر باشد، اما گذر زمان نشان داد، جاده برای عشایر کاربردی ندارد و می‌خواهند جاده را به دریاچه وصل کنند. از دو سال قبل هم زمزمه‌های آسفالت‌کردن این جاده به میان آمد، آن هم در قلب منطقۀ حفاظت‌شده. حالا «رضا اسدی» دبیر شبکۀ تشکل‌های محیط‌زیستی و منابع‌طبیعی لرستان، فقط بر یک جمله تأکید می‌کند: «قانون را اعمال کنید». به‌گفتۀ او، جاده‌ای که ۲۱ کیلومتر آن در منطقۀ حفاظت‌شده و بدون هیچ توجیه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی قرار گرفته، باید تخریب شود.

پیش‌بینی می‌شود هزاران نفر در جنوب اسپانیا به خیابان بیایند تا با شرکت در یک تظاهرات، اعتراضشان را نسبت به «گردشگری انبوه» نشان دهند. آنان معتقد هستند گردشگری انبوه، موجب بومی‌زدایی شهر و افزایش اجاره‌نشینی شده است.

بافته‌های چوبی به هر بخشی از این سرزمین که می‌رسد، خودش را با اقلیم همسو و سازگار می‌کند و اسمی متفاوت می‌گیرد. در همدان به «مرواربافی»، در گیلان به «حصیربافی» و در برخی دیگر از شهرهای شمالی به «بامبوبافی»، در شوش به «ترکه‌بافی»، در مراغه به «چم‌بافی» و در لرستان به «درج‌بافی» معروف است. در آذربایجان شرقی از درخت «موسون»، در مرند از ساقۀ گندم، در خراسان جنوبی از بید، بادامک و گز بافته‌های چوبی تولید می‌شود. درختان خودروی ارغوان در منطقۀ هورامان کردستان سبب شده تا هنر ارغوان‌بافی با این دیار پیوند دیرینه داشته‌ باشد.

افزایش دمای هوا در یونان منجر به افزایش تعداد مرگ‌ومیرهای ناشی از گرمازدگی در این کشور شده است تا آنجا که مسئولان از پیداشدن جسد یک گردشگر و تعداد بیشتری افراد گم‌شده فقط در یک هفته خبر دادند.

اواسط خرداد امسال بود که انتشار یک فیلم در فضای مجازی از بلندترین آبشار طبیعی آسیا در کشور چین، مورد توجه و انتقاد گرفت. مرتفع‌ترین آبشار زیبای چین، «یونتای» است که یکی از جاذبه‌های مهم گردشگری کوهستانی در این کشور به شمار می‌رود و سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده هم دارد. اما انتشار ویدئویی از این آبشار نشان داد در بالای آن لوله‌های فلزی بزرگ تعبیه شده که آب آبشار را تأمین می‌کنند. به‌نوعی فیلم منتشرشده از این آبشار نشان می‌دهد، «یونتای» نتیجۀ فناوری مدرن و مصنوعی است و بسیاری از کاربران فضای مجازی و گردشگران این مسئله را جعل در گردشگری عنوان کردند و بلندترین آبشار آسیا، شاهکار طبیعت نیست! هرچند که مقامات چینی این ادعای کاربران را قبول نداشتند؛ البته دست‌کاری در جاذبه‌های طبیعی گردشگری، اتفاق جدیدی نیست و در برخی کشورها متولیان حوزۀ گردشگری برای جذب گردشگر، در مقاصد و جاذبه‌ها دست به اقدامات گمراه‌کننده و فریبنده می‌زنند که بخشی از آن‌ها در ادامه مورد بررسی قرار گرفته است.