بایگانی مطالب : یادداشت
تکرار سیلابهای خسارتبار
سامانهٔ جدید بارشی در استانهای سیستانوبلوچستان، هرمزگان و کرمان، با بارشهای رگباری سنگین، منجر به طغیان رودخانهها، آبگرفتگی معابر، انسداد جادهها و متأسفانه موجب جان باختن سه نفر از هموطنان در استان سیستانوبلوچستان شد. براساس گزارشهای منتشرشده، این سامانه تا روز جمعه فعالیت خواهد کرد و دو استان فارس و یزد نیز به دامنهٔ اثر آن اضافه میشوند. هنوز جزئیاتی از خسارات جانی و مالی این آبگرفتگی وسیع منتشر نشده اما در مجموع 10 استان کشور تحت تأثیر سیلاب هستند.
ارزیابی مصوبهٔ «ممنوعیت توزیع رایگان کیسههای پلاستیکی»
خبردرمانی دریاچهٔ ارومیه به سبک دولت
هشدار قرمز ستاد مدیریت سیلاب وزارت نیرو
ستاد مدیریت سیلاب وزارت نیرو، با توجه به صدور هشدار سطح قرمز و نارنجی سازمان هواشناسی کشور مبنی بر پیشبینی وقوع بارشهای قابل توجه از روز سهشنبه مورخ ۲۸ فروردین تا پنجشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳ اطلاعیهای صادر کرد.
دلفینهای خلیجفارس تنها هستند
بررسی سرنوشت دلفینهای ایران به مناسبت «روز جهانی دلفین»
آنچه از مدیریت جنگلها نیاموختیم
معدنکاری؛ تیغی دولبه دربرابر جوامع محلی
سرانجام، آزادی
امید به بازسازی فعالیتهای محیط زیستی
«دشت کاشان» درگیر «النینو»
فرصتی برای پیگیری حقابهٔ هریرود
مخالفان «خشکالهسازی» چه کسانی هستند؟
احساس خطر برای مسئلهٔ پسماند کشور چه معنایی دارد؟ به یک تعبیر ما هم «خطر پسماند» را داریم و هم با «خطر مدیریتِ پسماند» مواجه هستیم. خطر پسماند را بیشتر میشناسیم، هرکجا پسماندهای عادی تا خطرناک رها شده است، خطر در جلوی چشم ما قرار دارد، آلودگی آب و خاک و هوا قطعاً با تولید هر پسماندی انتظار میرود مگر آنکه تدبیری در پیشِ رو باشد. اما خطر مدیریت پسماند چیست؟ به تناظرِ چرخهٔ تولید و دفع پسماند، چرخهٔ دیگری نیز شکل گرفته است. این چرخهٔ فرصتطلبانه از تعریف پروژههای عمرانی و فنی به امید تخصیص بودجه آغاز میشود. در این مرحله، پروژهها منجیان تخیلی مسئله هستند و پیشرفت پروژهها به نسبت تخصیص بودجهها پیش میرود، اما پس از راهاندازی پروژه بهسرعت لخت بودن پادشاه معلوم میشود و مرحلهٔ بعدی انکار مسئولیت شکستهاست که اگر بودجهها زودتر میرسید و اگر دولت قبل کارشکنی نمیکرد، منجی کار خودش را میکرد. بعد از مدتی پروژهسازان بهسرعت تغییر شکل میدهند و چهبسا با نقد همان پروژههای شکستخورده و تبدیل شدن به منتقدِ کارشناس و خبره و متخصص بهدنبال تعریف پژوههای جدید هستند و اینچنین، چرخه دوباره به اولین مرحلهٔ خود بازمیگردد. در این میان بودجههای کشور هدر میرود، زمانهای طلایی کشته میشوند و اعتماد عمومی از دست میرود.
سریال سیلاب در بلوچستان
گزارش منتشرشده از سوی پژوهشکدهٔ اقلیمشناسی و تغییراقلیم پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو کشور حاکی از تمرکز بارش هفتهٔ دوم اسفند ۱۴۰۲ بر شرق و جنوبشرق کشور، دامنهٔ شرقی کوههای زاگرس میانی، و دو سوی دامنههای البرز مرکزی و غربی بود. همچنین، بارش انباشته در جنوبشرق کشور با احتمال حدود ۷۵ درصد، بین ۳۰ تا ۸۰ میلیمتر بیش از نرمال پیشبینی شده بود. گزارش مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی کشور نیز، میزان بارشهای سیستانوبلوچستان از ابتدای سال زراعی جاری تا آغاز ورود سامانههای بارشی اسفند ۱۴۰۲ را ۱۶.۴ میلیمتر نشان میدهد که این رقم نسبت به دورهٔ مشابه بلندمدت ۶۸ درصد کاهش داشته و پس از فعالیت سامانههای اخیر، میزان بارش استان به ۵۴.۹ میلیمتر رسیده است که نسبت به دورهٔ مشابه بلندمدت ۱.۵ درصد افزایش را نشان میدهد. بیشترین میزان بارش سامانههای هفتهٔ اول اسفند گذشته از ایستگاههای شارک قصرقند با ۳۱۹ میلیمتر، عورکی ۲۱۷، باهوکلات ۲۰۷.۵ و نگور ۲۰۳ میلیمتر و کمترین میزان بارشها در ژالهای ۵.۵، محمدآباد ۵، قلعهرستم ۶، زهک ۶.۱ و زابل ۶.۷ گزارش شده است. اعدادی که بهنظر میرسد میتوانند تا حدی سیلاب را توجیه کنند. اما گزارشهای رسمی کارشناسی روایتی دیگر دارند. نه خاک تشنه و بی گیاه و نبات بلوچستان توان جذب آب را داشت و نه سدها توانستند کارا عمل کند. پس از جاری شدن سیلاب نیز خانههای فرسوده و ساختهشده در مسیل، تخلیه نشدن بهموقع سدها، اراضی تغییر کاربری داده شده و طرحهای آبخیزداری به اجرا درنیامده، همه دستبهدست هم دادند تا خسارت سیلاب بالا برود. پژوهشکدهٔ سوانح طبیعی در گزارشی که پس از سیلاب سال گذشته در جنوب سیستانوبلوچستان بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان خسارت زد، علل تکرار وقوع سیلابها و خسارت بالای آن را فهرست کرده است که بهنظر میرسد همهٔ دلایل قابلمدیریت بود، اگر برایش برنامهای وجود داشت و ارادهای برای انجام.
سیلزدگانِ مقروض
دولت پس از سیلاب اسفند سال ۱۴۰۲ در جنوب استان سیستانوبلوچستان خسارتهای سیلاب را برآورد کرد و به عادت معمول وعدهٔ جبران داد. بااینحال، اهالی مناطق سیلزده میگویند خسارت سیلهای پیشین نیز برایشان جبران نشده است. کشاورزان و دامدارانی که زمینها و دامهایشان را آب برده و محصولات کشاورزیشان از دست رفته است، میگویند هنوز بهدلیل وامهایی که سال گذشته برای بازسازی چاه و ادوات کار گرفتهاند، مقروض بانکها هستند و نمیدانند چطور باید از پس بازپرداخت آن برآیند؛ آنهم در شرایطی که تکلیف معاششان معلوم نیست. علاوهبراین، شهروندان و روستانشینان این مناطق میگویند بهداشت اندک، تخریب چاههای فاضلاب در این شرایط آنان را مبتلا به بیماری پوستی کرده است که با گرمتر شدن هوا بدتر نیز خواهد شد. بااینحال، دانشگاه علومپزشکی این استان و مرکز بهداشت و درمان این استان تاکنون طغیان یا همهگیری هیچ بیماری ناشی از سیلابی را تأیید نکرده است.
معدنکاری بیضابطه و تخریب البرز مرکزی