خــــــــــــــــــــــــــــطر شـــــهرفروشـــــــــــــی  

«من کارشناس شهرسازی هستم و قطعاً اجازه نخواهم داد، بدون کار کارشناسی یک وجب اراضی خارج بافت، به بافت [شهرها] الحاق شود.» گویندهٔ این جمله، دیروز صندلی‌اش را در معاونت شهرسازی و معماری وزارت راه ترک کرد. «فرزانه صادق مالواجرد» دبیر شورای عالی شهرسازی و معماری و معاون وزیر راه از زمان وزارت «محمد اسلامی» در دولت «حسن روحانی» در این سمت حضور داشت. پس از روی کار آمدن دولت سیزدهم برخی هواداران دولت تلاش می‌کردند سیاست‌های مالواجرد را یکی از دلایل شکست طرح احداث چهار میلیون مسکن در کشور معرفی کنند. حالا با کنار رفتن مالواجرد، «خسرو دانشجو» عضو اسبق شورای شهر تهران با حکم وزیر راه به این سمت مهم منصوب شده است.

تعطیلی کتابفروشی آنلاین طاقچه و عواقب آن

آموختن از معماری گذشته ایران

یران سرزمین بی‌قراری است و نوسانات شدیدی دارد. به معنای دیگر فاصلهٔ میان حداقل و حداکثر برای مثال در درجهٔ حرارت زیاد است. تغییر اقلیم در واقع آنچنان را آنچنان‌تر می‌کند و فاصله حداقل و حداکثر را افزایش می‌دهد. در ایران نیز اصولاً به دلیل بی‌قراری، این فاصله همیشه زیاد بوده است.

برای کودکانی که هرگز به دنیا نمی‌آیند

مصیبت مشاعات

مسئله توسعه در روستاهای ایران، مسئله بهره‌برداری است. بعد از انقلاب رویکرد روستاهای ما به طرف خرده‌مالکی رانده شد. در مصوبه‌ای که مربوط به شورای انقلاب است همان سال‌های نخست، این اختیار به روستاییان داده شد که می‌توانند که شرکت‌های سهامی زراعی و شرکت‌های تولید کشاورزی را منحل کنند که عمده شرکت‌های سهامی زراعی و ۶۰ درصد تعاونی‌های تولید روستایی براساس همین مصوبه منحل می‌شود.

دیپلماسی عمومی نسخهٔ مناقشۀ هیرمند

گسترش ابعاد مناقشهٔ ایران و افغانستان بر سر حقابهٔ سیستان و درگیری لفظی مقامات عالی دو کشور بر سر عدم رهاسازی آب به‌سمت ایران، بار دیگر نشان داد که «مسئلهٔ آب‌های فرامرزی» در کانون مسائل سیاست‌خارجی ایران با افغانستان قرار دارد. از بین چهار حوضهٔ آبریز فرامرزی در افغانستان، ایران در دو حوضهٔ آبریز «هیرمند» و «هریرود-مرغاب» با این کشور مرز مشترک آبی دارد. این نوشتار با تمرکز بر هیدروپلیتیک «حوضۀ آبریز هیرمند» تلاش دارد ضمن تشریح ابعاد اقدامات یک‌جانبهٔ افغانستان در بالادست، پیامدهای ناشی از گسترش بی‌رویۀ سازه‌های آبی بر سرشاخه‌های رودخانهٔ هیرمند و عدم رهاسازی آب به‌سمت ایران را تشریح کند.

زمانی برای توزیع سفر

گزارشی برای همراهی یا رفیق نیمه‌راه کاربران؟

بلای خطای ادراکی در سیاستگذاری انرژی

چندسالی است که جهان روی دور تند استفاده از از انرژی‌های تجدیدپذیر مختلف افتاده است. در برخی مناطق جهان و به دلیل تحولات ژئوپولتیکی نیز موضوع از یک تلاش اقتصادی یا محیط زیستی فراتر رفته و به مسابقه‌ای برای تضمین حیات بدل شده است. در ایران ما اما گویا نه فقط شوقی به چشم نمی‌آید، بلکه در برخی موارد، حتی کوششی در مسیر معکوس یعنی تداوم تعهد به انرژی‌های فسیلی به وضوح قابل رصد است. در این یادداشت قصد تحلیل فنی اقتصاد انرژی‌های تجدیدپذیر ایران یا پرداختن به حجم غیرقابل باور عقب‌افتادگی ایران در این بخش را ندارم. بلکه صرفا تلاش خواهم کرد از منظر ماهیت فلسفی و ادراکی به چرایی عدم تمایل به توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران بپردازم. این یادداشت البته متکی به تجربیات و پدیدارهایی است که طی سالها کار در رسانه‌ها در زمینه انرژی کسب کرده و دیده‌ام.

خشکسالی و تاب‌آوری اجتماعی

بحث تاب‌آوری جمعی در مواجهه با پیامدهای خشکسالی مطرح است.

بار سنگین تهران

نظرخواهی «پیام ما» از کارشناساندرباره وعده شهردار پایتخت برای تولید مسکن

تیشه بر باغستان

شهرداری قزوین چگونه 200 درخت یک اثر ثبت شده ملی را به بهانه توسعه کمربندی قطع کرد؟

دل مجنون

در سوگ «شیده لالمی»

زندگی یک سوم ایرانیان درخانه‌های فاقد اسکلت