بایگانی مطالب : فرهنگ
خسارت 3 هزار میلیاردی پسماند پلاستیکی
|پیام ما| ایران سالانه حدود چهار میلیون تن پسماند پلاستیکی تولید می‌کند که حدود ۵۰۰ هزار تن از آن، پسماند کیسهٔ پلاستیکی است. فقط بخش کوچکی (کمتر از ۱۰ درصد) از پسماند پلاستیکی، جداسازی و بازیافت می‌شود و بقیه مدفون یا سوزانده می‌شوند. این میزان از پسماند پلاستیکی معادل سرانه‌ٔ تولید ۱۴۰ گرم در روز است. این آمار در نشست کمیسیون استاندارد، محیط‌زیست، توسعهٔ پایدار و آب اتاق بازرگانی ایران ارائه شد. براساس اعداد ارائه‌شده در این نشست، ایران، هفدهمین کشور جهان از منظر حجم پسماند پلاستیکی تولیدی است و از منظر سرانه‌ٔ تولید در ردهٔ ۹۸ قرار دارد. در سال ۲۰۱۹ حدود ۴۹۶ هزار تن پسماند پلاستیکی در ایران سوء‌مدیریت شدند که خسارت این عدم مدیریت صحیح پسماندهای پلاستیکی در ایران سالانه سه هزار میلیارد تومان برآورد می‌شود. همچنین، با فرض مدیریت اصولی پسماند میزان ارزش پسماندهای پلاستیکی دو میلیارد دلار خواهد بود. در شرایط کنونی، ارزش سه قلم پت و پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن، ۲۳ هزار میلیارد تومان است.
برنامهٔ ناممکن غلبه بر بیابان‌زایی
|پیام ما| برنامهٔ هفتم توسعه به‌گفتهٔ معاون آبخیزداری، مراتع و امور بیابان سازمان منابع‌طبیعی و آبخیزداری کشور بر کنترل و کاهش ۲۰ درصدی کانون‌های بحرانی فرسایش بادی به‌عنوان یک هدف بزرگ تأکید کرده است. افزایش کانون‌های بحرانی فرسایش بادی از جمله مواردی است که در سال‌های اخیر به کشور خشک ما آسیب‌های بسیاری وارد کرده. کانون‌های فرسایش بادی در حال افزایش است و این درحالی‌است که به‌گفتهٔ «محمد درویش»، متخصص حوزهٔ بیابان، در برنامهٔ ششم توسعه نیز بر کاهش ۲۰ درصدی کانون‌های فرسایش بادی تأکید شده بود، اما عملاً شاهد اتفاقی نبودیم و برنامهٔ پنج‌سالهٔ ششم نتوانست این هدف را محقق کند. حالا همان عنوان به برنامهٔ هفتم ارجاع یافته است، آن‌هم در شرایطی که این کانون‌ها هرسال به نسبت سال قبل شکننده‌تر شده‌اند.
اهدای اسناد شخصی «علی بلوکباشی» به مرکز دایره‌المعارف
«علی بلوکباشی»، مردم‌شناس پیشکسوت، کتابخانه و مجموعۀ اسناد و مدارک شخصی اعم از چاپی، دست‌نویس، تصویری و صوتی خود را به این مرکز اهدا کرد.
فروش فرش افغان به‌نام فرش ایرانی در بازار تهران
رئیس موزه ملی فرش ایران گفت: روزانه صدها قطعه فرش افغان به صورت قانونی از زابل وارد کشور می‌شود در بازار تهران اتیکت می‌خورد و به نام فرش ایرانی فروخته می‌شود.
گردشگری عربستان، فرصت یا تحدید ایران
عربستان سعودی ۸۰۰ میلیارد دلار در زمینهٔ احداث پروژه‌ها و مقاصد گردشگری سرمایه‌گذاری کرده و این عدد بالاترین رقم در حوزهٔ گردشگری جهان است. «احمد بن عقیل الخطیب»، وزیر گردشگری عربستان سعودی، نیز گفته است «کشورش نقشهٔ گردشگری در جهان را تغییر خواهد داد.» عربستانی‌ها بلندپروازی‌هایشان در حوزهٔ گردشگری را تا ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی کرده‌اند تا به دور از وابستگی به نفت، مقصد برتر گردشگری جهان شوند. حالا این سؤال مطرح است که درصورت بدل شدن این کشور به قطب گردشگری در منطقه یا حتی جهان آیا نفع آن به کشورهای همسایه و منطقه از جمله ایران خواهد رسید یا به‌شکلی ورودی گردشگران به سایر مناطق را محدود خواهد کرد؟ وزیر گردشگری عربستان سعودی همچنین از ارائهٔ فرصت‌ها و تسهیلات ویژه به سرمایه‌گذاران خبر داده و گفته است: «این سیاست بخش گردشگری را جذابتر خواهد کرد و در نظر داریم سال‌های آینده بیش از ۲۵۰ هزار اتاق اضافه کنیم و این نشان‌دهندهٔ افزایش گردشگری در منطقه است.»
پناه‌بردن از جنگ به طبیعت
عکاسی به واسطه بازنمایی عین به عین از جهان بیرون، در همان آغاز اختراع خیلی زود به جهان رسانه‌ها وارد و سویه استنادی آن سبب شد که عکاسان شاهدان صادق عرصه مطبوعات باشند. تصاویر جنگ‌ها از جبهه نبرد که تا قبل از ورود دوربین‌های عکاسی توسط نقاشان بر صفحات روزنامه‌ها تصویرسازی می‌شد جای خود را به عکاسی جنگ داد و در این میان عکاسانی که سری نترس داشتند به شوالیه‌های رسانه‌های خود بدل شدند. «دان مک‌کالین»، روزنامه‌نگار و عکاس بریتانیایی از عکاسانی بود که همیشه بوی مرگ می‌داد.
پل سفید؛ نماد بازآرایی اهواز
مسأله این است: پل‌سفید اهواز، یا آن‌چه که پیش‌تر مشهور بوده است پل معلق اهواز، واجد چه ویژگی‌ها و مولفه‌هایی است و برخوردار از چه معناهایی که باعث شده است پس از حدود ۹۰ سال از ساخت، در مورد این سازه صحبت شود؟ پاسخ به این پرسش راه می‌گشاید به این سؤال که این پل اکنون و در زمانه حاضر چه جایگاه و چه معنا و مفهومی در شهر و برای شهروندان دارد. تحلیل نمادشناسانه پل‌سفید، کندوکاو در فرایند نمادشدن و اهمیت نمادین این پل در شهر اهواز، و تاحدی تاریخ معاصر اهواز است. تحلیلی که ختم می‌شود به بازیابی کارکرد مفهومی این پل در بازآرایی شهر اهواز.
جابه‌جایی «آرادکوه» بی فایده است
«موافق انتقال مرکز دفن و بازیافت پسماند آرادکوه هستم.» این جملهٔ تکرارشوندهٔ استاندار تهران در ماه‌های اخیر بوده و بارها از موافقت با طرح انتقال و تعیین مکان جدید برای آرادکوه گفته است. آرادکوه در ۱۸ کیلومتری جنوب تهران، نقطه‌ای است که برای سال‌ها محل مناقشه بوده، بوی آن به فرودگاه بین‌المللی و حتی مرکز پایتخت هم رسیده و گاز متان تولیدشده از آن در سال‌های اخیر توسط ناسا تصویربرداری شده است. نه لندفیل استانداردی دارد و نه کمپوست‌سازی اصولی در آن انجام می‌گیرد و همهٔ این موارد دلیلی است تا «مهدی جلیلی قاضی‌زاده»، دکترای مهندسی محیط‌زیست با گرایش پسماند از دانشگاه تهران که مدیر پروژهٔ مطالعات جانمایی محل جدید دفن پسماند تهران ست، این جابه‌جایی را تا زمان حل مشکلات آرادکوه، مسکنی مقطعی بداند. مکان جدید به‌گفتهٔ او در مرز استان قم و با فاصلهٔ ۲۸ کیلومتری از آرادکوه است، اما این جانمایی برای سه دههٔ دیگر تهران لازم است و آرادکوه با استانداردسازی می‌تواند سه دهه مشکل پسماند پایتخت را حل کند و صحبت از جابه‌جایی فقط استانداردسازی را به حاشیه رانده است. او در حال حاضر عضو هیئت‌علمی دانشگاه شهید بهشتی در پژوهشکدهٔ علوم محیطی است و می‌گوید مکان جدید هشت تا ۱۰ سال دیگر به‌صورت کامل افتتاح خواهد شد.
رویداد «سرنخ»، در تلاش برای ارائه بهتر فرش ایرانی
تاجر فرشی که نگران به فراموشی رفتن فرش ایرانی و بی‌ارزش شدن هنر بافندگی فرش است، در تلاش برای ارائه‌ی بهتر فرش دستباف ایرانی، رویداد «سرنخ» را به مدت سه روز در موزه فرش ایران برگزار می‌کند.
خاک، به‌عنوان ماده خام
«تبدیل مواد خام از خاک به ساختمان»؛ این ایده‌ای است که بسیاری از معماران آمریکای لاتین از آن استقبال می‌کنند و نشان می‌دهد که کمبود منابع اگرچه می‌تواند دلهره‌آور باشد، اما همچنین فرصتی مناسب برای خلاق‌بودن است. استفاده از مواد استخراج‌شده از خاک محلی هدفی دوگانه دارد. در یکسری از مناطق، استفاده از مواد محلی است زیرا مواد صنعتی مانند بتن و فولاد گران تمام می‌شود. همچنین اغلب به حمل‌و‌نقل در مسافت‌های طولانی نیاز دارند و به هزینه آنها می‌افزاید. از نظر محیط زیستی، استفاده از منابع محلی، نیازهای حمل‌و‌نقل و انتشار کربن را کاهش می‌دهد که در نوع خود تلاشی برای پایداری است.
