ایستاده بودند به تماشای سایه‌هایی از دیروز؛ آدم‌ها به تصاویری نگاه می‌کردند که ذهن را به گذشته‌ای ندیده پیوند می‌داد. گذشته‌ای که شاید بخشی از آن اکنون وجود ندارد و حالا تصاویر آویخته به دیوار، ایران را از قاب دوربین کسی نشان می‌داد که بیش از چهار دهه دربارهٔ تاریخ و میراث فرهنگی این کشور پژوهش و همهٔ آنها را ثبت کرده است. صحبت‌های پرحرارت بین جمعیت دربارهٔ مردی بود که سال‌های عمرش را وقف شناختن ایران کرد و جمعیت هدایت شد به سالنی که قرار بود دوستان، دوستداران و همسرش دربارهٔ او سخن بگویند؛ دربارهٔ «عباس گروسی»، ایران‌پژوه و مردم‌شناس کمترشناخته‌شدهٔ ایرانی که این مراسم برای بزرگداشت آثار و فعالیت‌های او، جمعه ۲۶ آبان‌ماه در خانهٔ هنرمندان ایران برگزار شد.

همه چیز قبل از حوالی ساعت ده و نیم شب که «مونا» به خانه پدرش در کرج برود، اتفاق افتاده بود. «مونا» با صحنه هولناک قتل پدر و مادرش روبرو شد و با پلیس تماس گرفت. ساعتی بعد پزشکی قانونی اعلام کرد: «قتل با ضربات متعدد چاقو یا شیء برنده.» این سکانس پایانی زندگی «داریوش مهرجویی» ۸۴ ساله و همسرش «وحیده محمدی‌فر»، نویسنده و فیلمنامه‌نویس در شامگاه بیست‌ودوم مهرماه بود. سکانسی که کمتر کسی فکر می‌کرد این‌چنین رقم بخورد.