بایگانی مطالب برچسب: فرهنگ
اکولوژیستی که فیلمساز شد
دانش‌آموزان عشایر بازماندگان از کلاس
|پیام ما| دست‌هایشان بیش از قلم و دفتر و کتاب، کار را می‌شناسد. بیشتر از گچ و تخته ابزار کشاورزی و دامداری را به دست می‌گیرند و دنیای کوچک عشایری خود را می‌سازند اما آنها نیازمند عدالت آموزشی هم هستند. پشت نیمکت‌هایی که به آنان سواد خواندن و نوشتن می‌آموزد و آنان را برای دستیابی به آرزوهای کودکانه‌شان کمک می‌کند. کودکان عشایری در مدارس مختلفی درس می‌خوانند که اکثر آنها با شکل مدارس معمول متفاوت است. محروم‌تر، کوچکتر و با امکانات کمتر. کلاس‌های محدود و چندپایه، کمبود امکانات زیرساختی برای آموزش، قرارگیری در مناطق صعب‌العبور و حتی مرزی، نبود سرویس ایاب‌وذهاب از ویژگی این مدارس است؛ خصوصاً آنکه بسیاری از این مدارس و کلاس‌ها در چادرها و یا کانکس و شبه‌کپر تشکیل می‌شود.
رویداد «سرنخ»، در تلاش برای ارائه بهتر فرش ایرانی
تاجر فرشی که نگران به فراموشی رفتن فرش ایرانی و بی‌ارزش شدن هنر بافندگی فرش است، در تلاش برای ارائه‌ی بهتر فرش دستباف ایرانی، رویداد «سرنخ» را به مدت سه روز در موزه فرش ایران برگزار می‌کند.
نگاه هفت‌گانه به بمبئی
سفرنامه‌ها فراتر از اوضاع سیاسی و فرهنگی یک کشور یا شهر، اطلاعاتی دربارهٔ اوضاع اجتماعی و محیط‌زیستی آن به ما می‌دهند. نمونه‌اش مجموعهٔ «بمبئی رقص الوان»! خوانش این مجموعه فراتر از اوضاع و احوال سیاسی و فرهنگی این شهر، اطلاعاتی دربارهٔ نحوهٔ زیست مردم به ما می‌دهد،؛ اینکه در آن زمان وضعیت آب آشامیدنی یا بهداشت به چه شکل بود. این سفرنامه‌ها همچنین اطلاعاتی از فضایی دارد که تحت‌عنوان باغ‌وحش مورد استفاده قرار داشت.
سال خشنودی از زیاد شدن صفرها، سال خشکسالی
معرفی تورهای خارجی ارزان
در دنیای امروز، بسیاری از افراد آرزوی سفر به خارج از کشور را دارند، اما هزینه‌های سفر ممکن است آنها را از برنامه‌ریزی سفر خارجی منصرف کند. برای رفع این مشکل، قصد داریم از طریق این مقاله، تورهای خارجی ارزان را به شما معرفی کنیم. کشورهای مختلفی در همسایگی کشورمان قرار دارند که هزینه سفر به آنها بسیار مقرون‌به‌صرفه است. اگر برای تعطیلات به دنبال برنامه‌ریزی یک سفر خارجی ارزان هستید، حتماً این راهنما را مطالعه کنید.
ایرانِ پدیدآورندهٔ جهانشاهی نوروزی
میرجلال‌الدین کزازی معتقد است: ایرانی که من می‌شناسم، چند ایران است. یکی ایران فرمانرانانه است؛ ایرانی که جغرافیای سیاسی کنونی را در آن می‌یابیم، این ایران تنگ‌ترین ایران است. ایران دوم، ایران تاریخی است، چندبرابر پهناورتر از ایران نخستین. ایران تاریخی، ایرانی است که سرزمین‌هایی در آن جای دارند که روزگاری بخشی از ایرانِ بزرگ، ایران هخامنشی، ایران اشکانی و ایران ساسانی بوده‌اند. در رخدادهای روزگار، پاره‌هایی از پیکر این ایران از آن گسسته‌اند. ایران سومین، پهناورترین ایران است و من آن را ایران فرهنگی می‌نامم که هم ایران نخستین را و هم ایران دومین را در بردارد، اما سرزمین‌هایی، پاره‌ای از این ایران هستند که هرگز در شمار سرزمین‌های تاریخی ایرانی هم نبوده‌اند.
آئین «رمضان»
|پیام ما| صدای پای ماه رمضان که می‌آید، نوستالژی ربنای «محمدرضا شجریان» و اذان «موذن‌زاده» هم زنده می‌شود، نجوای چاووشی‌خوانی‌های سحری، لقمه‌های نان و پنیر و سبزی، بوی آش‌رشته و سفره‌های افطار و دورهمی‌های بعد از روزه، دورهمی‌های جمع‌خوانی قرآن و شب‌های احیا. ایرانی‌ها اما برای هریک از اینها هم آیینی دارند که از گذشته‌های دور به یادگار مانده، برخی‌شان گرد فراموشی گرفته و برخی هنوز در گوشه‌وکنار، زنده مانده است. برخی از این آیین‌ها هم از جمله «سحری‌خوانی» با رسیدن تکنولوژی‌هایی از رادیو و تلویزیون و شبکه‌های مجازی کارکرد خود را از دست داده‌اند.
