سال 84 بود که مردی از اهالی روستای «رمین» شهرستان چابهار به سرش زد که یک کتابخانه راه بیاندازد. «عبدالحکیم بهار» که خودش از کودکی و نوجوانی به کتابخوانی علاقه‌مند بوده به‌دلیل چالش‌های دسترسی به کتاب برای کودکان روزی تصمیم گرفت که چند صد جلد از کتاب‌هایش را برای کودکان کنار بگذارد. یکی از اتاق‌های خانه‌اش هم شد کتابخانه‌ای با نام «بهار». چند سال بعد کتابخانه از اتاق خانه‌اش کوچ کرد به کانکسی در زمینی که دهیاری در اختیارشان گذاشته بود؛ تا سال ۱۴۰۰که با کمک دهیاری و مردم ساختمانی برای کتابخانه ساخته شد. عبدالحکیم و دوستان و همکارانش حالا رویاهای بزرگتر در سر دارند. بچه‌ها را به فعالیت محیط زیستی و رسانه‌ای تشویق می‌کنند و تصمیم گرفته بودند که سراغ ایجاد بازی و سرگرمی برای بچه‌های روستا بروند که دردسرهایشان شروع شد. زمینی که مراحل آماده‌سازی و نقشه‌برداری را طی کرده بود اما پیش از طی مراحل قانونی واگذاری، از سوی برخی افرادی تصرف شده است.

|پیام ما| نیمه‌های اسفند تصاویری از حصارکشی مشکوک در پارک قیطریه منتشر شد؛ حصارکشی‌ای که بعدها با اظهارنظرهای شهردار تهران مشخص شد برای ساخت مسجد در این پارک کشیده شده‌ است. گرچه «علیرضا زاکانی» تأکید کرده بود قرار نیست در این محوطه درختی قطع شود و درختان ارزشمند این محوطه جابه‌جا خواهند شد، اما نگرانی‌ها دربارهٔ پارک قیطریه محدود به درختان نیست. پارک قیطریه به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین اجزای محلهٔ قیطریهٔ شمیران در شمال تهران که خانهٔ امیرکبیر را نیز شامل می‌شود، یک میراث فرهنگی است.

چادرهای گل گلی با روهای گرفته، کاسه مسی و قاشق به دست؛ خاطرات بسیاری را برای رهگذران زنده می‌کرد، زنی یاد روز عقدش افتاد، سن و سال‌دارترها یاد دوران خوش جوانی‌شان می‌کردند و قاشق‌زنی را می‌شناختند، کاسب‌ها ظرف‌مان را پر می‌کردند و برخی از جوان‌ترها هم می‌پرسیدند «خب که چه؟» ما آیین قدیمی قاشق‌زنی را به جا می‌آوردیم. آیینی که به نیت شفای بیماران، بخت گشایی، گرفتن حاجت و جدال درونی انسان‌ها برای انسانیت است و چهارشنبه آخر سال انجام می‌شده است؛ زمانی که کوچه‌ها با صدای قاشق و کاسه پر می‌شد نه انفجار نارنجک‌های دست ساز و آتش بازی‌‌های هولناک و گوش کر کن.

اولین نشست سند ملی موزه‌داری ایران درحالی برگزار شد که به تأکید متخصصان، با وجود ظرفیت‌های ویژه در همهٔ حوزه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و ...، موزه‌ها تاکنون در جایگاه واقعی خود قرار نداشته‌اند. کلید تدوین این سند از سوی اداره‌کل موزه‌های وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی زده شد که راهبری و مدیریت ۸۲۹ موزه در کشور را برعهده دارد. هدف‌گذاری این سند هماهنگ‌سازی و نظام‌مند کردن رویهٔ موزه‌ها در کشور بود. بر این اساس، از دو سال پیش این موضوع مطرح و جلسه‌هایی برگزار شد و درنهایت نسخهٔ اولیه تهیه و برای کارشناسان و پیشکسوتان موزه‌داری در کشور ارسال شد.