نتایج جستجو برای: سیستان و بلوچستان
سردرگمی محصلان مادرایرانی در مدارس
خبری که در رسانه‌های محلی سیستانوبلوچستان منتشر شد، تلخ و کوتاه بود. یک دانش‌آموز دختر پایه دهمی به‌دلیل نداشتن شناسنامه از تحصیل بازماند. آن‌طور که کاربران در فضای مجازی می‌گویند «آمنه» از پدری پاکستانی و مادری ایرانی از شهر «جالْق» شهرستان «گلشن» با وجود معدل بیست به پایهٔ یازدهم نرسید؛ چون مهمترین مدرک هویتی یعنی شناسنامه را نداشت. او البته تنها نیست و شش برادر و یک خواهرش هم فاقد شناسنامه‌اند. این مشکل که سال‌هاست دامن افراد زیادی را در این استان گرفته و به گفتهٔ یک منبع آگاه در ادارهٔ آموزش‌وپرورش فنوج، در مناطق جنوبی استان مثل «دشتیاری» و «زرآباد» بیشتر به‌چشم می‌خورد. این منبع آگاه دربارهٔ شیوهٔ تحصیل دانش‌آموزان مادرایرانی می‌گوید: «طبق قانون دانش‌آموزان تا پایهٔ دهم می‌توانند با نامهٔ فرمانداری به‌عنوان ایرانیان فاقد شناسنامه درس بخوانند، اما پس از آن چون اغلب از مادران ایرانی و پدران خارجی هستند، اتباع به حساب می‌آیند و فقط با نامهٔ ادارهٔ امور اتباع می‌توانند ادامه تحصیل دهند؛ اما چون مدارکی برای اثبات هویتشان ندارد، ترک تحصیل کرده و بازمانده از تحصیل به حساب می‌آیند.» البته «حسن بروشکی»، رئیس اداره‌کل آموزش‌و‌پروش استان سیستانوبلوچستان نه‌فقط روایت بازماندگی از تحصیل «آمنه» را تکذیب می‌کند بلکه به «پیام ما» می‌گوید: «آموزش‌و‌پروش امکان تحصیل دانش‌آموزان مادر ایرانی را تا پایان دورهٔ تحصیلشان با نامهٔ فرمانداری فراهم کرده و اگر کسی از تحصیل بازمانده، خودش برای ثبت‌نام در مدرسه مراجعه نکرده است.»
بیش از ۱۰۰ هزار کارگر در انتظار پاسخ شورای نگهبان
بیش از ۱۰۰ هزار کارگر از استان‌های تهران، خراسان رضوی، کرمان، سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و قزوین اعتراض خود را نسبت به تصویب افزایش سن و سابقه بازنشستگی توسط مجلس به شورای نگهبان اعلام داشته و در انتظار پاسخ طومارهای ارسالی خود هستند.
غرب کشور در انتظار گردوغبار
وقوع خشکسالی در کشورهای همسایهٔ شرقی در کنار برخی اقدامات سازه‌ای کشور افغانستان بر رودخانهٔ هیرمند، موجب کاهش چشمگیر آورد این رودخانه شده و با توجه به وابستگی منابع آب استان‌های شرقی به‌ویژه سیستانوبلوچستان به آب ورودی از رودخانهٔ هیرمند، تأمین آب این مناطق با چالش‌های جدی مواجه شــده است. مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی که در پایان سه‌ماه نخست امسال از تحلیل شاخص‌های آب کشور منتشر کرده، با تأکید بر وضعیت بغرنج آبی در شرق کشور عنوان کرده است که علاوه بر مشکلات مربوط به آب شرب، عدم تأمین حقابه‌های محیط زیستی باعث ایجاد کانون‌های گردوغبار در این مناطق شده و در کنار کمبود جدی آب شرب، زندگی مردم را با چالش‌های بسیاری مواجه کرده است: «همچنین کاهش میزان بارش و حاکم بودن شرایط خشکسالی در کشورهای همسایه غربی (عراق) نیز موجب کم‌شدن ورودی تالاب‌ها و همچنین وضعیت نامطلوب اروندرود شده و با ایجاد کانون‌های گردوغبار و نفوذ به داخل کشور، اســتان‌های واقع در مناطق غربی و در برخی موارد بخش‌های گسترده‌ای از کشور درگیر این معضل می‌شود.»
هندی‌ها سرانجام به «مکران» آمدند
|پیام ما| دولت اعلام کرده است که قرارداد باهندی‌ها برای توسعهٔ بندر تجاری چابهار سرانجام بعد از هشت سال نهایی شده است. هند از سال ۲۰۱۶ متعهد به سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیون دلاری در توسعهٔ بندر شهید بهشتی چابهار شده بود. در این بین مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی می‌گوید سرمایه‌گذارانی خارجی در بنادر جنوبی ایران در حال سرمایه‌گذاری هستند که به‌دلایلی نمیتوان از آنها نام ببرد.
عده‌ای به قلب دریاچه خنجر زده‌اند
|پیام ما| دریاچهٔ ارومیه جانی برایش باقی نمانده است. در سال‌های اخیر رسانه‌ها دربارهٔ احتمال مرگ دریاچهٔ ارومیه بارها تیترهایی زده‌اند و هر بار مسئولی پا پیش گذاشته و با عدد و رقم و وعده اوضاع را آرام کرده است. در برخی از سال‌ها بخشی از این وعده‌ها عملی شده و برخی سال‌های دیگر دریاچه به‌کلی به حال خودش رها شده. درست مثل یک سال اخیر که به‌رغم ذخایر خوب سدهای بالادست، حقابهٔ دریاچه رهاسازی نشد یا خیلی دیر و خارج از زمان مناسب رهاسازی شد. اکنون دیگر می‌توان با قطعیت بیشتری گفت جانی برای دریاچهٔ ارومیه باقی نمانده است. تصاویر ماهواره‌ای گواهی می‌دهند که ۹۶ درصد دریاچه خشک شده و فقط ۱۷۰ کیلومتر مربع از دریاچه باقی مانده است؛ یعنی چیزی حدود چهار درصد. در این شرایط دو اتفاق رخ داده که بغرنج‌بودن شرایط نظام تصمیم‌گیری دربارهٔ دریاچه را بیش از پیش هویدا می‌کند. دیروز ۴۳ نماینده استان‌های غربی کشور در مجلس شورای اسلامی به رئیس جمهوری نامه نوشته‌اند و از او خواسته‌اند که طرح انتقال آب خلیج فارس به دریاچهٔ ارومیه اجرا شود. پیشنهادی عجیب که مبنای علمی و فنی آن روشن نیست. در روزی که این نامه منتشر شده، نامهٔ دیگری به دست روزنامهٔ «پیام ما» رسیده که پرده از واقعیت‌های بیشتری برمی‌دارد. نامهٔ یک سال پیش «عیسی کلانتری» دبیر وقت کارگروه ملی احیای دریاچهٔ ارومیه به رئیس جمهوری هشدار داده که شماری «ظاهر‌الصلاح» به اسم «احیای دریاچه» طرح‌هایی را دنبال می‌کنند که به سدسازی بیشتر و توسعه اراضی کشاورزی منجر می‌شود. مرور نامهٔ کلانتری به‌خوبی نشان می‌دهد که چرا نمایندگان مجلس چند ماه مانده به انتخابات چنین پیشنهاد گران‌قیمتی را پیش روی دولت گذاشته‌اند.
از مناطق حفاظت شده محیط زیست چه می‌دانیم؟
در حالی در آخرین جلسه شورای عالی محیط زیست که ۲۱ آذر ماه با حضور حجت‌الاسلام ابراهیم رئیسی - رییس جمهوری- برگزار شد، ۱۱ منطقه جدید به مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست افزوده شد که تاکنون ۳۰۹منطقه به عنوان مناطق حفاظت شده تحت نظارت سازمان حفاطت محیط زیست هستند.
حملهٔ تروریستی به پاسگاه مرزی «راسک»
|پیام ما| در حملهٔ تروریستی بامداد 24 آذر به مقر انتظامی مرزی راسک در استان سیستانوبلوچستان ، ۱۱ نفر به شهادت رسیدند. این نخستین بار نیست که مقرهای نیروی انتظامی یا پایگاه‌های مرزی در سیستانوبلوچستان با حملهٔ تروریستی روبه‌رو می‌شوند اما حملهٔ ۲۴ آذر یکی از حملات سنگین و خسارت‌بار بود. «مسلم شجاعیان»، «احسان بابایی»، «پوریا شیخ»، «ابوالفضل شهریاری»، «محمدحسن براهویی»، «علیرضا اکبر مزار»، «علی دشت‌پوری»، «حسن بابانیا»، «احمد خمری»، «مجید فیروزنیا» و «حمید رضایی امین»، شهدای حمله تروریستی به راسک هستند. همچنین «اسماعیل دهکردی»، «محمدعلی حسنی»، «محمدرضا جعفری»، «محمد صیادی»، «محسن پریشان»، «حامد خمر»، «اسکندر عباسی» و «محمد فتوحی» در این حمله مجروح شدند. براساس اخبار منتشرشده از سوی خبرگزاری‌ها مانند «فارس» این حمله از سوی گروهک تروریسی موسوم به «جیش‌العدل» انجام شده است. در این درگیری تعدادی از تروریست‌ها نیز کشته شدند که جسد یکی از آنان در خاک ایران باقی ماند. همچنین یک نفر دیگر از آنان نیز دستگیر شده است.
«سُپ‌بافی»، هنر دست زوج‌ها
«سُپ‌بافی» مصداق بارز صنایع دستی در معرض فراموشی است. شاهد این ادعا هم این است که این هنر فقط در روستای «چاه نهر» لارستان و با دستان هنرمند ۵ نفر خلق می‌شود. از روزگاری که در این روستا زن‌ها و شوهرها کنار هم می‌نشستند و «سُپ‌بافی» می‌کردند، سال‌ها گذشته. اکنون روستا خالی شده و دیگر کسی کنار دست «مش رمضون» و «بی‌بی نسا» نمی‌نشیند تا فوت و فن کار را یاد بگیرد و سینی یا به زبان محلی سُپ ببافد.