اولین روز هفته، در شلوغی خیابان‌های پایتخت و در هرم گرما، از قشرهای مختلف دور هم جمع شدند تا از هنر و محیط‌زیست بگویند. ازآنجاکه دیگر محیط‌زیست را نمی‌توان جدا از جنبه‌های متفاوت زیست امروزه‌مان دید، رابطۀ آن با هنر هم معانی مختلفی پیدا می‌کند. رویداد «هنر و محیط‌زیست» به‌همین‌منظور و به‌مناسبت روز جهانی محیط‌زیست در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد و فعالان محیط‌زیست و هنرمندان، روز شنبه نوزدهم خردادماه، برای سخنرانی در این رویداد حضور پیدا کردند. رویدادی که در آن هم از مزایای روایتگری هنر گفته شد و هم در نقد آن.

«علی سلاجقه» رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور، ۱۶ خرداد و در حاشیۀ جلسۀ هیئت‌دولت، در جمع خبرنگاران اعلام کرد که به‌دلیل بارندگی‌های اخیر، حقابۀ ایران از هیرمند تأمین شده است. این درحالی‌است‌که، در هفتۀ آخر خرداد و پس از آخرین سیلاب رودخانۀ هیرمند در افغانستان، آب محدودی که از هیرمند به‌سمت ایران جریان داشت نیز قطع شد. آن‌هم در شرایطی که تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌داد، مسیر آب به‌سمت گودزره همچنان باز و آب به‌سمت این شوره‌زار در جریان بود. این گفته‌ها درحالی‌است‌که، براساس آمار رسمی از طغیان‌های پیاپی هیرمند در فاصلۀ زمانی اسفند ۱۴۰۲ تا پایان اردیبهشت ۱۴۰۳، کم‌تر از ۳۰۰ میلیون مترمکعب آب از هیرمند به کشور وارد شده است. مقام‌های دولتی درحالی اصرار بر تأمین حقابه دارند، که یک نمایندۀ شهروندان سیستان‌وبلوچستان در مجلس شورای اسلامی به «پیام ما» گفته است: اطلاعات اخذشده از گروه‌های علمی تأیید می‌کند که در سازۀ بند کمال‌خان تغییری رخ نداده و آب ورودی به سیستان از طریق دریچه‌های این سد به‌سمت پایین‌دست رهاسازی شده است. براساس مطالعات زمان‌بندی‌شدۀ گروه جغرافیای دانشگاه سیستان‌وبلوچستان، تصاویر ماهواره‌ای اردیبهشت نشان می‌داد، حدود یک‌دهم آب توسط دریچه‌های بند کمال‌خان به‌سمت ایران جاری شده بود و دَه‌برابر این آب به‌سمت شوره‌زار گودزره منحرف شد.

|پیام ما | مدیریت مصرف برق در سال‌های اخیر پیش‌ازآنکه مبتنی بر تولید و منع هدررفت منابع باشد، بیشتر متمرکز بر کنترل مصارف خانگی، عمومی و صنعتی است. سال‌های اخیر هم‌زمان با شروع فصل گرما، شهروندان در انتظار شکل متفاوتی در زندگی روزمرۀ خود هستند. براین‌اساس، چیزی که مدیریت برق خوانده می‌شود، موجب می‌شود تا آنان ساعاتی از روز را بی یا با اعلام قبلی، بدون برق باشند. اما خاموشی‌ها تنها شامل مصارف خانگی نمی‌شود و طیف زیادی از کارکنان دولتی و بانک‌ها درهمین‌راستا ساعات کارشان تغییر می‌کند. این نوع مدیریت البته در زمستان هم حاکم است و راهکار، همان قطع انرژی است.

|پیام ما| شما از کیفیت زندگی خود راضی هستید؟ پاسخ به این سؤال، تعیین‌کنندۀ سطح رضایت عمومی از کیفیت زندگی در شهرها است. رشد آن هم به شاخص توسعه‌یافتگی کشورها بستگی دارد. هرچه کشوری توسعه‌یافته‌تر و نظام فکری، سیاسی و اقتصادی آن بالاتر باشد، سطح رفاه و بهبود کیفیت زندگی در آن نیز بالاتر است. کیفیت زندگی شهرها ترکیبی از میزان رفاه و رضایت ساکنان یک شهر را شامل می‌شود که منعکس‌کنندۀ عوامل اجتماعی و اقتصادی آن جامعه است. شهرها از ابتدا به‌عنوان نمادی برای نشان‌دادن تمدن و رفاه تمدن بشری ایجاد شده‌اند. بنابراین انتظار می‌رود زندگی شهرنشینی برخورداری حداقلی از توسعۀ سطح زندگی را دارا باشد. غذای سالم، آب‌وهوای تمیز و لذت از فضاهای باز و آزاد، از شاخص‌های ابتدایی سنجش عیار کیفیت زندگی در شهرها بوده است که بعدها موارد دیگری هم به آن اضافه شد.

هم تحریم بین‌المللی شده و هم تحریم داخلی. تورم هم قیمت‌اش را آن‌قدر افزایش داده که حتی خریدار داخلی‌اش به ۵ درصد نرسد. در یک کلام، «فرش ایرانی دیگر اولویت خرید نیست»؛ نه برای خارجی‌ها و نه برای داخلی‌ها! هرسال هم وضعیت بدتر می‌شود و آن شکوه ارزآوری ۵۰۰ میلیون دلاری‌اش را به ۵۰ میلیون دلار تقلیل داده است. خیلی‌ها می‌گویند فرش ایرانی بدترین ضربه را نه از تحریم‌های ظالمانه که از تصمیم‌هایی خورده که داخل کشور گرفته شده و هیچ تدبیری هم برای رفعش نیست. ۲۰ خرداد، «روز ملی فرش» ایران است و احتمالاً تب داغ چالش‌ها و مشکلاتش؛ اما شاید چند سال دیگر خبری از همین روز هم نباشد. چون فرش ایرانی به کنج انزوا نشسته. «عبدالله بهرامی»، مدیرعامل اتحادیۀ سراسری شرکت‌های تعاونی تولید‌کنندگان فرش دستباف شهری، روستایی و عشایر و رئیس کمیسیون فرش و صنایع‌دستی اتاق تعاون ایران، به‌بهانۀ این روز گفت‌وگویی با «پیام‌ ما» داشت و به نکات مهمی دربارۀ چالش‌های صنعت فرش ایرانی اشاره کرد. صحبت‌هایش را در ادامه بخوانید: