هنرهای دستی عشایر که یکی پس از دیگری رو به فراموشی می‌روند، کم نیستند. نمونه‌اش «نی‌چیت‌بافی» یا «گچمه‌بافی» که پیش‌تر به آن پرداخته‌ایم. ظرافت و هنر عشایر در صنایع‌دستی به‌قدری است که برای نگهداری از وسایل کوچک و ارزشمند مثل آینه و قرآن، دست‌بافتهٔ خاصی داشتند و «چنته‌بافی» هم بر همین اساس شکل گرفت.

سال‌هاست که در حوزهٔ صنایع‌دستی همهٔ ارگان‌ها به فکر فروش هستند؛ از دولت گرفته تا بخش خصوصی. اصل ماجرا هم همین است: رونق چرخ فروش و عرضهٔ این محصولات. اما طی سال‌های گذشته این سؤال هم مطرح بود که چرا با همهٔ تلاش‌های صورت‌گرفته در این حوزه، بازار تجاری آن توفیق چندانی نداشته و نتوانسته وضعیت مطلوبی برای فعالانش در بخش خصوصی و سیاستگذارانش در بخش دولتی رقم بزند. سؤالی که همین چندروز پیش پاسخ آن داده شد، اینکه این حوزه با همهٔ ظرفیت‌هایش تاکنون یک تشکل یکپارچه، قوی و منسجم نداشته و هیچ اقدامی هم برای تجمیع ظرفیت‌های بخش خصوصی و سرمایه‌گذارانش صورت نگرفته است. چند روز پیش بود که خبر رسید شرکت توسعه صنایع‌دستی ایران با هدف تجمیع ظرفیت‌های بخش خصوصی تشکیل می‌شود؛ شرکتی که قرار است به صورت تعاونی و با مشارکت عام و برای فعال‌سازی و تقویت ظرفیت‌های مردمی و ذینفع شدن همه هنرمندان و مردم در این زمینه، به رغم وجود تقاضای ایجاد شرکت سهامی خاص، ایجاد شرکت به صورت سهامی عام فعالیت کند. به‌گفتهٔ «فرزاد اوجانی»، مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی، «شرکت توسعهٔ صنایع‌دستی» به‌زودی تشکیل می‌شود و تمامی ساختارهای تشکیل‌شده در آن منجر به ساماندهی و تقویت این حوزه خواهد بود. او در گفت‌وگو با «پیام ما» به نکات بیشتری از تشکیل این شرکت اشاره می‌کند.

نام نساجی مازندران سال‌هاست با اشک همراه است. این را وقتی روبه‌روی عکس‌ها می‌ایستی، همزمانی پیچیدن صدای سوت کارخانه و صدای سوت داور در زمین فوتبال، یادآوری می‌کند. سال‌هاست که کارگران کارخانه ساعت شش صبح روانهٔ کارخانه‌ نمی‌شوند و کارگرانش از روزهای رونق، فقط حسرت را به یاد دارند. نمایشگاه «نساجی، ای امید شهر خسته» با آثاری از «محمد کلانتری» در گالری «مدار موازی» که از ۲۴ آذر دایر شده و تا ۲۲ دی ادامه دارد، نمایشی از سرگذشت این شهر و کارخانه است؛ از «کارخانهٔ نساجی» تا «باشگاه فوتبال نساجی» قائمشهر؛ روایتی که بیش‌وکم دربارهٔ برخی دیگر از شهرهای صنعتی کشور هم صادق است.

رئیس کل دادگستری استان فارس گفت: زیان و آسیب‌های ناشی از فرونشست زمین به وضوح در مجموعه تاریخی نقش رستم مشهود است به نحوی که بنا بر اظهار نظر کارشناسان امر اُفت سفره‌های آب زیرزمینی سبب جدایی کوه از دشت شده است.

|پیام ما| نیمهٔ آبان که از راه می‌رسد، کوچه‌‌باغ‌های «تفت» پر می‌شود از صدای «الله»؛ این، یعنی زمان برداشت انار در این شهر کویری شروع شده است. فردی که بالای درخت انار را می‌چیند، با نوای «الله» به فردی که پایین درخت ایستاده، ندا می‌دهد که انار را با دستانش بگیرد. حالا چهارسالی است که در همین روزها، تفت با تجربهٔ جدیدی دربارهٔ انار آشنا شده، جشنوارهٔ «انارچینی» که ثبت ملی شده و پروندهٔ آن برای ثبت جهانی هم آماده شده است. این رویداد، با محوریت شهرستان تفت به عنوان یکی از رویدادهای گردشگری سال ۱۳۹۹ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

دو «معمارِ» ایرانی که یکی در آخرین روز خرداد ۱۳۹۲ در مایورکای اسپانیا، در ۹۳ سالگی درگذشت و دیگری، ۱۳ شهریور امسال، نود سالگی‌اش را جشن گرفت و در ایران گذران عمر می‌کند، ۵۰ سال پیش، ورزشگاه‌هایی ساختند که هریک به نمادهای ورزش ایران بدل شدند. مجموعه‌های ورزشیِ سرشار و سراسر از روح ایرانی که حالا نیم‌قرن از عمرشان می‌گذرد، امّا هر دو سرِحال و سرِپا هنوز و همچنان هستند و در سپهر ورزش این سرزمین رخ‌نمایی می‌کنند.