بایگانی مطالب : گزارش روز
جلیقههایی که جلوی مرگ را نمیگیرند
روزنامهنگاران غزه یکییکی جلیقههای خبرنگاری خود را به نشانۀ اعتراض روی زمین انداختند. چهارشنبۀ هفتۀ گذشته، سیویکم جولای، «اسماعیل الغول» خبرنگار الجزیره و «رامی الریفی» فیلمبرداری که همراهیاش میکرد، درحالی کشته شدند که جلیقۀ خبرنگاری بر تن داشتند. روزنامهنگاران غزه به نشانۀ اعتراض جمع شدند و جلیقههای خبرنگاری خود را رها کردند تا بگویند وقتی این لباس جلوی شلیک گلولهای را نمیتواند بگیرد، پس بر تن کردنش چه فایدهای دارد؟
میداندادن به زنان، مطالبۀ عمومی است
فضای حاکم بر انتخابات ریاستجمهوری چهاردهم، متأثر از حوادث سالهای اخیر و بیانگر عزم اکثر کاندیداها برای میداندادن به زنان در سطح عالی مدیریت و تصمیمگیری بود. با پیروزی «مسعود پزشکیان» در انتخابات، این حالوهوا در نحوۀ امتیازدهی در کمیتههایی که برای انتخاب وزیران و معاونان رئیسجمهور تشکیل شد، تجلی پیدا کرد. کار کمیتهها دراینباره و روندی که برای گزینش نامزدهای پیشنهادی وزارت و معاونت طی کردند، ارزشمند بوده است، بهشرطی که شاهد حصول نتیجهای عینی باشیم. حالا نوبت به تصمیم خود رئیسجمهور رسیده است.
تعدیل کادر درمان به بهانۀ بازسازی
تلفن بیمارستان که زنگ میخورد، صدای تلفن گویا میگوید: «شما با بیمارستان تهران کلینیک تماس گرفتهاید.» سپس تعدادی از شمارههای داخلی را اعلام میکند تا تماسگیرندگان با آن به بخشهای مختلف درمان بیمارستان متصل شوند. شمارۀ داخلی بخش اورژانس را میگیرم؛ کارشناس بخش اورژانس از فعالبودن آن خبر میدهد. از بخش جراحی و دیگر بخشها میپرسم؛ پاسخ میدهد: «نه فعلاً جراحی نداریم. همۀ بخشها بهجز اورژانس، تعطیل است.» میپرسم چه زمانی فعال میشود؟ میگوید: «به ما گفتهاند، سه ماه دیگر!» این روزها بخش بهداشت و درمان از عدم نظارت و کارکرد درست رنج میبرد. بخش دولتی و خصوصی هر دو در زنجیرۀ زیاندهی گرفتار شدهاند و از بیماران تا مراکز درمانی و بیمهها، بیماری مزمن و بزرگی به نام ناکارآمدی را تجربه میکنند؛ بیمارستان «تهران کلینیک» یکی از آنهاست. بیمارستان خصوصی که مانند دیگر بیمارستانهای خصوصی در سالهای اخیر با مشکلات عدیده دستوپنجه نرم کرد و تنها راهکار التیامبخش برای جبران این ناکارآمدی، تنها یک چیز بود؛ تعدیل نیروی انسانی و کادر درمان.
نسل زد نیازمند امید اجتماعی است
خودکشی تابو است؛ دستکم در بین اخبار در منابع رسمی آمار و ارقام با گزینشهای بسیار بیان میشود و رسانهها برای بازتاب چالشها و آسیبهای این حوزه با مشکلات آماری مواجهاند. بااینحال، هر روزه در کانالها و شبکههای اجتماعی بهطور محافظتنشده، این اخبار شیوع دارد. در هفتۀ گذشته چند نوجوان در مناطقی از شهر تهران دست به مرگ زدند که عوامل اصلی این اقدام در دست بررسی و موارد بیانشده محل شبهه است. بهجز این، در یک مورد شهروندی درحال فیلمگرفتن از این واقعه دیده میشود که ما را با این پرسش مواجه کرد: چرا در موارد حساسی چون این موضوع که پای جان آدمی در کار است، ما چنین بیتفاوت مواجه میشویم؟ چرا وجدان جمعی از این حوادث به درد نمیآید؟ موضوعی که بر آن شدیم تا هم به آسیبشناسی خودکشی در بین نوجوانان و هم به تماشای منفعلانۀ برخی از شهروندان در حین انجام این پدیده بپردازیم. آمارهای خودکشی غیررسمی بهطور کلی در سال ۱۴۰۱ نشان میدهد، ما ۶ هزار مورد خودکشی داشتهایم و این آمار در سال ۱۴۰۲ به ۷ هزار مورد رسیده است. این را روزنامۀ «هممیهن» به نقل از «حمید یعقوبی» روانشناس بالینی و دانشیار روانشناسی بالینی دانشگاه شاهد، بیان میکند. او با تأکید بر اینکه پزشکی قانونی از سال ۱۴۰۰ آمار خودکشی را اعلام نمیکند، گفته بود: «اما در جلسهای غیررسمی، مسئولان مربوطه اعلام کردهاند که در سال ۱۴۰۲، حدود ۷ هزار نفر خودکشی کردهاند و این یعنی در این سال ۸ نفر بهازای هر ۱۰۰هزارنفر خودکشی کردهاند. این آمار در دو سال قبل از آن، ۷ نفر در ۱۰۰هزارنفر بوده است.»
درختان سوخته و تشنۀ چیتگر
ابتدا حقابۀ درختان چیتگر را به یکپنجم کاهش دادند و بعد که درختان آسیبپذیر و خشکیده شدند، راهکار قطع و جایگزینکردن آنان با گونههای بومی را دادند. این همۀ چیزی است که در مورد بوستان دستکاشت چیتگر وجود دارد. اکنون مسئولان شهرداری تهران از جایگزینکردن درختان بومی بهجای درختان کاج صحبت میکنند؛ درحالیکه درخت کاج از گونههای مقاوم است و موضوعی جز سهلانگاری نمیتواند علت سوختهشدن درختان را توجیه کند. بنابراین اگر درختان بومی در این نقطه جایگزین شوند، نیازمند رسیدگی و آبیاری بیشتر هستند. اگرچه گونههای مختلف درختان از آفات در امان نیستند و فراگیری آفات از جنگلهای شمال تا جنوب کشور را در بر میگیرد، اما جنگلهای دستکاشت که بهعلت کمکاری در نگهداشت نهاد مربوطه دچار آفت میشوند، نارضایتی شهروندان و ساکنان منطقه را به دنبال دارد. درحالحاضر بخشی از بوستان چیتگر مبتلا به آفت سوسک پوستخوار مدیترانهای شده است که بیم آن میرود به درختان سالم نیز نفوذ پیدا کند.
خطر بیکاری ۷۰۰ پرستار و ۲۰۰ پزشک
انتقاد، اعتراض و سرانجام تحصن؛ پرسنل بیمارستان «محب کوثر» از روز گذشته در حیاط بیمارستان تحصن کردند تا صدای اعتراض آنان شنیده شود. آنان از اول تیرماه جاری شاهد انتقال بیسروصدای اقلام و پرسنل بخش دولتی به این بیمارستان و ازدسترفتن جنبۀ خصوصی بیمارستان هستند. این درحالیاست که در آستانۀ انتقال دولت سیزدهم به دولت جدید، رؤسای فعلی و جدید نهاد ریاستجمهوری طی بخشنامهای صراحتاً از دستگاههای دولتی خواستهاند از هرگونه انتصاب، جابهجایی و نقل و انتقال دولتی خودداری کنند تا دولت جدید مستقر شود. اما این اولینبار نیست که چنین اتفاقی برای یک بیمارستان جنرال و خصوصی میافتد. پیش از این نیز قرار بود بیمارستان «محب مهر» که آن هم مالکیتی شبیه به این داشت، به بخش دولتی منتقل شود که تلاشهای پرسنل مانع از این اتفاق شد. اما اکنون اصرار به دولتی کردن یک بیمارستان خصوصی که درحال گرداندن امور درمان است، فرضیهها دربارۀ نیتهای سوء و حتی منافع گروهی و فردی را برای این تغییر سیستم پررنگتر میکند.
وزیر ارشاد به آزادی رسانهها متعهد باشد
انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران و انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران در پاسخ به اعلام فراخوان مشارکت سازمانهای مردمنهاد و تشکلها در جریان انتخاب وزرای دولت چهاردهم، در نامهای، دیدگاهها و شاخصهای مورد نظرشان دربارۀ وزیر آیندۀ فرهنگ و ارشاد اسلامی را منتشر کردند. این دو نهاد صنفی حوزۀ رسانه بر تعهد دولت و وزیر فرهنگ به کارکرد رسانههای آزاد و مستقل و حمایت همهجانبه از آنها و نیز توان مذاکره با نهادهای بیرون از دولت برای دفاع از آزادی رسانهها تأکید کردهاند.
ارزیابی روانی کادر درمان ضمانت اجرا ندارد
خبر خودکشی در میان کادر درمان، در سالهای اخیر نگرانیهایی را در میان این صنف ایجاد کرده است. گمانهزنیهای فراوانی همچون سختی شغل و پایین بودن درآمد، باعث شده تا مطالبات از وزارت بهداشت برای چارهاندیشی مشکلات پرستاران، رزیدنتها و پزشکان مطرح شود. اما از منظر روانشناسی، هیچیک از اتفاقات روانی تکبعدی ارزیابی نمیشود؛ بنابراین موضوع خودکشی هم از این قاعده مستثنی نیست. از این رو با «شهناز نوحی» روانشناس و مدرس دانشگاه، برای بررسی ابعاد این مسئله به گفتوگو نشستیم.
مهاجران متهم شیوع بیماریها نیستند
جذام، سل، وبا، اچآیوی؛ اینها همه رهاورد مهاجرتهای بدون ضابطه و غربالگری است. مهاجرت در همه جای دنیا اتفاق میافتد، بسیاری از کشورهای صنعتی دنیا برای نیروی کار و… خود اقدام به جذب نیروی کار خارجی از هر جای دنیا میکنند، اما قوانین خاص خود را دارند. مدتهاست که پس از استقرار حکومت طالبان در افغانستان و مهاجرت شمار زیادی از ساکنان این کشور به کشورهای دیگر دنیا، از جمله ایران، بحث و مناقشه در خصوص ورود آنان به کشور زیاد شده است. برخی به دیدۀ حمایت از همسایگانی که درد و رنج فراوانی را متحمل شدهاند و اکنون از اولینترین حقوق خود بهعنوان مهاجر در ایران محروماند، گلایه دارند و برخی دیگر هم ورود بی ضابطۀ آنان به ایران بدون هیچگونه پایش و غربالگری را محل ایراد میدانند. چرا که پایش سلامتی مهاجران در همه جای دنیا انجام میشود. این نگرانی وقتی بیشتر میشود که اغلب مهاجران افغانستانی به داخل ایران را به قومیت خاص منتسب میدانند و از هرگونه تنش احتمالی بابت این حضور ابراز نگرانی میکنند.
مرگهای تکراری
هنوز چهلم کارگر قبلی نرسیده که خبری تازه خانوادهای دیگر از کارگران معدن زغالسنگ را سیاهپوش کرد. «سجاد زعیمباشی»، هفتم تیر یک روز قبل از انتخابات چهاردهم ریاستجمهوری در سکوت خبری زیر زغال ماند تا به لیست کارگران فوتشدۀ معادن زغالسنگ کرمان در سال ۱۴۰۳ اضافه شود. پیش از این «عبدالله اسماعیلی»، «حسن صیاد» و «علی فروغی» بر اثر حادثه در معدن جان خود را ازدست داده بودند. ۴ حادثه در کمتر از ۲ ماه، زنگ خطر جدی برای امنیت جانی معادن زغالسنگ است. معادنی که ایمنی همواره پاشنۀ آشیل آنهاست و گویی کارگران بهجای کار در این معادن، مشغول مرگاند. «سروش گدازگری» مسئول نظارت بازرسی و ایمنی سازمان نظام مهندسی معدن ایران به «پیام ما» میگوید: حوادث معادن زغالسنگ به نسبت میزان تولید آن در کشور زیاد است و ایمنی معادن متولی و آییننامۀ مشخصی ندارد.