بایگانی مطالب : جامعه
تقلا برای کشتن آبخوان‌ها
راه‌اندازی «معدن مس دره‌زرشک» به کلاف سردرگمی در استان یزد بدل شده است. سال‌هاست که تحقیقات گوناگون راه‌اندازی این معدن را که در دامنهٔ شیرکوه قرار دارد، عامل نابودی آبخوان‌ها، از بین رفتن حیات در شیرکوه، به‌هم خوردن اکوسیستم و … در مرکز کشور می‌دانند، اما این تحقیقات نتوانسته کسانی را که می‌خواهند به هر قیمت این معدن کارش را آغاز کند، قانع سازد و در روزهای اخیر استاندار یزد از شروع کار کارشناسی جدیدی توسط وزارت نیرو خبر داده است. او گفته است این وزارتخانه بعد از بررسی، نتیجه را به سازمان محیط زیست هم اعلام خواهد کرد و در پایان برای به راه افتادن یا عدم فعالیت این معدن تصمیم‌گیری خواهد شد. این درحالیاست که در سال‌های گذشته شرکت ملی مس از وزارت نیرو خواسته بود تا تحقیق جامعی در این باره انجام دهد، تحقیق به دانشگاه شیراز و یکی از اساتید خبره در زمینهٔ آب سپرده شد و نتایج ابتدایی خطرات گسترده و آسیب برگشت‌ناپذیر به آبخوان منطقه را تأیید کرد. گویا این تحقیقات چون دلایل مخالفت برای راه‌اندازی معدن را دقیق اعلام کرده بود، مورد پسند قرار نگرفته است. حالا پرسش اصلی این است که چرا وزارت نیرو که یک تحقیق کامل در دست دارد، باید با صرف هزینه و وقت تحقیق دیگری به جریان بیندازد؟ و آیا این به‌معنی تلاش برای بهره‌برداری از معدن به هر قیمت است؟
عوارض آلایندگی به صندوق ملی محیط‌زیست واریز نمی‌شود
معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: بر اساس قانون باید عوارض آلایندگی صنایع به صندوق ملی محیط‌زیست واریز شود اما این اتفاق نمی‌افتد و به حساب نهاد دیگری می‌رود.
تهران برای کنترل حاشیه‌نشینی برنامه‌ای ندارد
دو سال از وعدهٔ دولت سیزدهم برای ساخت یک میلیون مسکن می‌گذرد، اما هنوز اوضاع این بخش وخیم است. از طرف دیگر بیش از ۱۵ سال از زمان تصویب طرح جامع تهران گذشته و حالا متولیان شهری به‌دنبال بازنگری و تهیهٔ برنامهٔ دوم شهر تهران هستند. پیرو این تصمیم تازه، کارشناسان حوزهٔ معماری و شهرسازی در نشست «موانع سیاستی تولید مسکن» در پژوهشکدهٔ «نظر» نسبت به وضعیت بحرانی شهر تهران هشدار دادند و یکی از علل اصلی شکست طرح جامع تهران را بی‌توجهی سیاستگذاران و برنامه‌ریزان شهری نسبت به افزایش تعداد شهر‌های اقماری و نبود سیاستی عملیاتی در برابر شکل‌گیری بافت فرسوده معرفی کردند.
سپردن توسعهٔ صنایع‌دستی به بخش خصوصی
سال‌هاست که در حوزهٔ صنایع‌دستی همهٔ ارگان‌ها به فکر فروش هستند؛ از دولت گرفته تا بخش خصوصی. اصل ماجرا هم همین است: رونق چرخ فروش و عرضهٔ این محصولات. اما طی سال‌های گذشته این سؤال هم مطرح بود که چرا با همهٔ تلاش‌های صورت‌گرفته در این حوزه، بازار تجاری آن توفیق چندانی نداشته و نتوانسته وضعیت مطلوبی برای فعالانش در بخش خصوصی و سیاستگذارانش در بخش دولتی رقم بزند. سؤالی که همین چندروز پیش پاسخ آن داده شد، اینکه این حوزه با همهٔ ظرفیت‌هایش تاکنون یک تشکل یکپارچه، قوی و منسجم نداشته و هیچ اقدامی هم برای تجمیع ظرفیت‌های بخش خصوصی و سرمایه‌گذارانش صورت نگرفته است. چند روز پیش بود که خبر رسید شرکت توسعه صنایع‌دستی ایران با هدف تجمیع ظرفیت‌های بخش خصوصی تشکیل می‌شود؛ شرکتی که قرار است به صورت تعاونی و با مشارکت عام و برای فعال‌سازی و تقویت ظرفیت‌های مردمی و ذینفع شدن همه هنرمندان و مردم در این زمینه، به رغم وجود تقاضای ایجاد شرکت سهامی خاص، ایجاد شرکت به صورت سهامی عام فعالیت کند. به‌گفتهٔ «فرزاد اوجانی»، مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی، «شرکت توسعهٔ صنایع‌دستی» به‌زودی تشکیل می‌شود و تمامی ساختارهای تشکیل‌شده در آن منجر به ساماندهی و تقویت این حوزه خواهد بود. او در گفت‌وگو با «پیام ما» به نکات بیشتری از تشکیل این شرکت اشاره می‌کند.
تالاب‌های ایران در مرز بحران
۱۸ سال قبل وقتی «طرح حفاظت از تالاب‌های ایران» در همکاری بین دولت ایران (سازمان حفاظت محیط زیست ایران)، صندوق تسهیلات محیط زیست جهانی(GEF) و برنامهٔ توسعهٔ ملل متحد(UNDP) کار خود را شروع کرد، گمان نمی‌رفت در دو دهه بعد اغلب تالاب‌های ایران درگیر آسیبب‌های جدی و حل‌نشدنی باشند. خشکی گریبان بسیاری از تالاب‌ها را گرفته است و برنامه‌های مختلف دو دههٔ گذشته هم تأثیرات اندکی بر وضعیت گذاشته‌اند. «علی ارواحی»، کارشناس مدیریت زیست‌بوم‌های تالابی که در سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ به‌عنوان کارشناس فنی و در سال ۹۸ تا ۹۹ مدیر ملی طرح بوده است، حالا که به گذشته و فعالیت‌های انجام‌گرفته در این مدت برمی‌گردد، تعمیم نیافتن الگوهای موفقی که به‌صورت پایلوت عملیاتی شدند در سطح ملی و عملکرد جزیره‌ای را از جمله مشکلات و نقدهایی می‌داند که همچنان گریبان این طرح را گرفته است. او در روز جهانی تالاب‌ها از نقاط ضعف‌های موجود در این حوزه و بی‌توجهی سازمان محیط زیست و سایر ارگان‌ها به اهمیت تالاب‌ها می‌گوید:
هنر به مثابه قدرت ملی
|پیام ما| آیین رونمایی کتاب «از تهران تا هالیوود»، کتابی در مورد حضور سینمای ایران در مجامع بین‌المللی و اثر ارتباطات بین‌المللی بر هنر ایران و کنش معکوس این دو، روز پنجشنبه ۱۲ بهمن با حضور «محمدجواد ظریف»، وزیر سابق امور خارجه، «فرهاد توحیدی» و «محمدمهدی عسگرپور»، صنعتگران سینما، «مهدی ذاکریان»، استاد روابط بین‌الملل و در غیاب مؤلف اثر، «سیدمحسن هاشمی» که به‌دلیل بیماری در محل برگزاری حضور نداشت، در سالن حافظ خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
متناقض‌گویی دربارهٔ کمبود آب
|پیام ما| استاندار تهران می‌گوید که دربارهٔ آب در پایتخت با «چالش جدی» مواجه هستیم و اولویت مسئولان نیز تأمین آب شرب است. اما رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در اظهارنظری دیگر می‌گوید که نگرانی از بابت تأمین آب شرب وجود ندارد. این درحالیاست که چندی پیش، سخنگوی صنعت آب کشور از چند شهر از جمله تهران را به‌عنوان شهرهایی که برنامهٔ تأمین اضطراری آب برای آنها اجرا شده است، نام برده بود. به‌نظر می‌رسد در کنار مشکل کمبود آب، مشکلاتی نیز در حوزهٔ اطلاع‌رسانی و آگاهی‌رسانی از وضعیت موجود منابع آب در دولت وجود دارد؛ چراکه دو مقام ارشد دولت، دو اظهارنظر متناقض دربارهٔ وضعیت آب ارائه کرده‌اند.
سه رویکرد مهم در ثبت جهانی میراث
|پیام ما| میراث جهانی نام پیمان‌نامه‌ای بین‌المللی است که ۱۶ نوامبر سال ۱۹۷۲ به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید تا حفاظت از آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر که اهمیت جهانی دارند و متعلق به همهٔ انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص هستند، در دستورکار قرار گیرد. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطهٔ حاکمیت کشور مربوط، به‌عهدهٔ تمام کشورهای عضو خواهد بود. ایران سه سال پس از تصویب کنفرانس عمومی یونسکو در تاریخ ۲۶ فوریه سال ۱۹۷۵ به این پیمان‌نامه پیوست و اولین‌بار سال ۱۳۵۸ توانست «زیگورات چغازنبیل» را به‌عنوان اولین اثر جهانی خود به ثبت برساند، در همان سال «تخت‌جمشید» و «میدان نقش جهان» نیز ثبت جهانی شدند. حالا بعد از گذشت ۴۴ سال از شروع ثبت جهانی آثار ایران در یونسکو، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی با عنوان «بررسی فرایند ثبت میراث جهانی در ایران و ارائهٔ راهکارهای تقنینی» به این موضوع پرداخته که ثبت جهانی در ایران چه فرایندی را طی کرده است و چه مشکلاتی دارد. «محمدرضا محمودی قوژدی» و «سعید شفیعا» کار این پژوهش را که به‌تازگی منتشر شده است، برعهده داشته‌اند.
فریاد از بی‌نفسی
تا چندسال پیش سه‌شنبه ما را یاد «محمد درویش» و کمپین «سه‌شنبه‌های بدون خودرو» می‌انداخت که جنبشی مردمی و مرتبط با هوای پاک بود. در هفته‌های اخیر جنبش دیگری با موضوع هوای پاک راه افتاده است، سه‌شنبه‌های اعتراضی! مردم اراک هر سه‌شنبه پلاکارد به دست به خیابان می‌آیند، روی این پلاکاردها نوشته شده است: «صادرات گاز را متوقف کنید»، «مازوت=سرطان»، «راه‌حل نهایی، تعطیلی نیروگاه فسیلی»، «شهر من، من به تو می‌اندیشم»، «همراه شو عزیز»، «شورای‌عالی امنیت ملی! مردم اراک شهروند درجه دو نیستند»، «سلاجقه استعفا»، «نفسم گرفت از این شهر»، «اراک هوا ندارد»؛ مطالبهٔ اصلی اراکی‌ها حذف مازوت‌سازی و تعطیلی نیروگاه است.
رسانه حق زندگی را به افراد آسیب‌پذیر بازگرداند
