بایگانی مطالب : اقتصاد محیط زیست
موزهها اساس توسعه در هر جامعه هستند
مراسم بزرگداشت روز جهانی موزهها همزمان با فرا رسیدن ۲۹ اردیبهشت در سالن همایشهای موزه ملی ایران برگزار شد. در این برنامه، رئیس ایکوم ایران در سخنانی آینده پایدار را در گروی توجه به موزهها دانست.
نگاهی به برنامهٔ ملی نیمههادی بریتانیا
دولت بریتانیا از راهبرد ملی نیمههادی خود در می 2023 رونمایی کرد. هدف از این راهبرد، تقویت نقاط قوت و توانمندیهای صنعت نیمههادی این کشور با تمرکز بر بخشهای طراحی، مالکیت فکری، تحقیق و توسعه و نیمههادیهای ترکیبی اعلام شده است. برای حمایت از این راهبرد ملی، دولت قصد دارد تا سقف ۲۰۰ میلیون پوند در طی سالهای ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۵ سرمایهگذاری انجام دهد تا دسترسی صنعت این کشور به زیرساختها بهبود یابد، منابع لازم برای رشد شرکتهای نیمههادی داخلی بریتانیا تأمین شود، همکاری با بنگاههای صنعتی بهمنظور تسریع تحقیقات، نوآوری و تجاریسازی فناوریهای نیمههادی تقویت و انتقال محصولات توسعهیافته از آزمایشگاه به بازار تسهیل شود.
چرخۀ حیات؛ کاهش ضایعات و استفادهٔ مجدد از منابع
ارزیابی چرخهٔ حیات (LCA) بهعنوان یک ابزار تحلیلی، پیامدهای محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی یک محصول، فرایند یا سیستم را در کل چرخهٔ حیات آن از استخراج مواد اولیه تا دفع و پایان عمر محصول مورد ارزیابی قرار میدهد. این رویکرد جامعنگر به تصمیمگیرندگان دیدگاهی ارزشمند در مورد پایداری ارائه میدهد. با کمیسازی تأثیرات سناریوهای مختلف، ارزیابی چرخهٔ حیات، صنایع را بهسمت شیوههای سازگارتر با محیط زیست سوق میدهد و رویکردی مبتنیبر داده برای صنایع فراهم میکند تا بتوانند انتخابهای آگاهانهای داشته باشند. این رویکرد با تجزیه و تحلیل اثرات محیط زیستی گزینهها و جایگزینهای مختلف، به شرکتها این امکان را میدهد که راهحلهای پایدار را اولویتبندی کنند. این رویکرد در طراحی و تولید محصول، بهینهسازی زنجیرهٔ تأمین، صنعت ساختمان و سازه، مدیریت پسماند، صنایع خودروسازی، گاز و پتروشیمی، کشاورزی و انرژی، برچسبگذاری و مارکتینگ محصولات کاربرد دارد و در زمینهٔ مدیریت پسماند، ارزیابی چرخهٔ حیات به شناسایی بهترین گزینههای پردازش پسماند از لحاظ محیط زیستی و طراحی سیستمهای مدیریت پسماند و تدوین سیاستهای اقتصاد چرخشی و کاهش تولید پسماند یاری میرساند و ابزاری جامع برای درک اثرات محیط زیستی و اجتماعی محصولات و فرایندهایی است که میتواند صنایع و مدیریت پسماند را بهسمت پایداری هدایت کند.
انتقال پر هزینه
رئیس هیئت مدیره فدراسیون صنعت آب گفت: تصفیه آب ۶.۵ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد و هزینه انتقال آب دریا ۶ برابر بازچرخانی آب است.
ذهنیت اشتباه مانع بزرگ ماست
قطعی برق زمستانه در سالهای گذشته تیر خلاصی بر وضعیت نامناسب انرژی کشور بود. شاید اگر در سالهای قبلتر کسی میگفت روزی در زمستان برق کشور قطع میشود، باورپذیر نبود. اما این اتفاق رخ داد تا ناترازی انرژی رسما به زندگی روزمره ما اضافه شود. حالا هر سال منتظر کمبود برق و گاز در فصول گرم و سرد سال هستیم. سال گذشته ۱۲ هزار و ۵۰۰ مگاوات کسری برق در کشور وجود داشت. کسری که هر سال در حال افزایش است. پیشبینیها نشان میدهد تا ۲۰ سال آینده به حدود ۱۹۰ هزار مگاوات برق در کشور نیاز داریم. در این شرایط برای تامین برق راهی به جز رفتن به سمت تجدیدپذیرها نیست. در همین زمینه با «محمد امین زنگنه»، دبیر انجمن انرژیهای تجدیدپذیر گفتوگو کردیم که در ادامه میخوانید. یکی از ابرچالشهای کشور ما در سالهای اخیر، انرژی است. پیش از این صحبت دربارۀ حاملهای انرژی بیشتر حول بنزین و گازوئیل بود، اما در ۲ سال اخیر صحبتهای جدید شنیده میشود. کلماتی مانند ناترازی به ادبیات عمومی اضافه شده است. چه شد که انرژی از یک مرحله به بعد بهعنوان یک ابرچالش به ادبیات عمومی ما وارد شد؟ به طوری که جامعه در زمستان نگران گاز است و در تابستان نگران برق؟ این مسیر از کجا شروع شد؟
پوشش سبز بازگشته از نیستیها
کودک و بزرگسال نشستهاند به کنار هم گذاشتن خردهپارچهها تا قابی از میانبرشهایی درست کنند که قرار بود زباله شوند. این بخشی از تعامل پروژۀ «هناس» با مخاطبان است که «چیا جبری» تلاش میکند بهوسیلۀ آن به مخاطبان نشان دهد چطور از خردهپارچهها لباس تولید میشود و چطور میتوان از میان زبالههایی که نفس زمین را تنگ میکنند، با خلق چیزی تازه، به زمین نفس تازه بخشید. جبری، مدیر پروژه، طراح و ایدهپرداز این مجموعه، با همکاری «خاتون شهبازی» قصد داشتند در این مجموعه با گردآوری میانبرشهای کارگاههای کوچک، این مواد اولیه را به چرخۀ تولید بازگردانند و الهامبخش طراحان و تولیدکنندگان باشند تا آنها را از خطری که زمین و محیط زیست را تهدید میکند، آگاه کنند. «هناس»، بهعنوان نخستین رویداد مُد و محیط زیست در ایران از ۲۶ تا ۲۹ دیماه برگزار شد.
اختصاص بیشاز ۲۰۰۰ هکتار در 4 استان به ساخت شهرکهای خورشیدی
معاون وزیر صمت گفت: با برنامهریزیهای صورت گرفته پیشبینی میشود ۲۱۷۸ هکتار از اراضی ملی طی یک برنامه ۲ ساله به ساخت شهرکهای انرژی خورشیدی در 4 استان اختصاص یابد.
سازمان با توسعه مخالف نیست
رئیس سازمان حفاظت محیطزیست کشور ضمن تاکید بر اهمیت ذخیره منابع ژنتیک، گفت: سازمان محیط زیست با توسعه مخالف نیست و توسعهدهندگان را حمایت میکند چرا که محیطزیست برای ارتقاء و تکامل انسان ضرورت دارد.
دهلی «چابهار » را دور میزند
دولت هفتهٔ گذشته از نهاییشدن قرارداد میان دهلی و تهران در مورد توسعهٔ منطقهٔ مکران بعد از هشت سال خبر داد. قراردادی که بسیاری از صاحبنظران داخلی به آن بدبین بودند. این بار مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی عنوان کرده است که هند افزون بر محدودیتهای تحریمی، فرصتهای ژئوپلیتیکی را در کریدورهای دیگری جستجو میکند که چابهار در آن نقشی ندارد. حضور در چابهار برای هند در رقابت ژئوپلیتیکی با چین همچنان یک امر راهبردی برای دهلینو است، ولی از منظر ژئواکونومیکی چابهار واجد اهمیت ویژه برای هند در ترانزیت بینالمللی نیست؛ کاهش اولویت چابهار برای هند بهمعنای آن نیست که دیگر هند تمایلی به حفظ نقش حداقلی در مدیریت بندر ندارد، بلکه مقصود آن است که این کشور خلاف ابراز تمایل سیاسی، بهلحاظ اقتصادی حاضر به سرمایهگذاری جدی در این بندر نخواهد بود. گزارش «تأملی در باب تمدید قرارداد هند در چابهار بر پایهٔ رویکردی بدیل به توسعهٔ مکران» بهصراحت اعلام میکند که دهلی در صدد احداث کریدور جدیدی با متحدان آمریکایی و اماراتی است. همچنین «هند متعهد به سرمایهگذاری ۸۵ میلیون دلار برای تأمین تجهیزات مورد نیاز برای اپراتوری بندر شهید بهشتی و اعطای یک خط اعتباری ۱۵۰ میلیوندلاری شده بود. قرار بود که این کشور 1.5 میلیارد دلار برای ساخت مجموعهای متشکل از جاده و راهآهن در منطقهٔ چابهار سرمایهگذاری کند.» تمام این تعهدات اما به خرید شش دستگاه جرثقیل به مبلغ ۲۵ میلیون دلار خلاصه شد که در طول سالهای اخیر نیز، این جرثقیلها راکد و بدون استفاده هستند.
هندیها سرانجام به «مکران» آمدند
|پیام ما| دولت اعلام کرده است که قرارداد باهندیها برای توسعهٔ بندر تجاری چابهار سرانجام بعد از هشت سال نهایی شده است. هند از سال ۲۰۱۶ متعهد به سرمایهگذاری ۵۰۰ میلیون دلاری در توسعهٔ بندر شهید بهشتی چابهار شده بود. در این بین مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی میگوید سرمایهگذارانی خارجی در بنادر جنوبی ایران در حال سرمایهگذاری هستند که بهدلایلی نمیتوان از آنها نام ببرد.