«بگذارید «دریای عزیز» زنده بماند.» دریا، همان برکه‌های نشسته در دل خشکی نیشابور است. محلی‌ها به آن می‌گویند دریا؛ آبی میان سختی بیابان! برکه‌هایی باقی‌مانده از اعصار گذشته که آب آن از دل زمین می‌جوشد و به آن دریاچۀ «ریوند» هم گفته می‌شود. حالا این دریاچه که نام‌اش در متون پهلوی آمده و برکه‌ای مقدس در میان اهالی نیشابور قدیم و جدید بوده، منظرش تحت‌تأثیر معدن‌کاوی قرار گرفته است. معدن گچ بیش از سه دهه در یال پشتی کوه مشرف به برکه‌ها مشغول به کار بوده، اما در سال‌های اخیر معدن‌کار به این سوی کوه آمده و می‌خواهد مادۀ معدنی جدیدی برداشت کند. در روزهای اخیر، فعالان محیط‌زیست و اهالی روستاهای زرنده و اندراب در نزدیکی دریای عزیزشان تجمع کرده‌اند و از نگرانی‌شان برای فعالیت معدنی و خشک شدن آب برکه می‌گویند. آن‌ها می‌خواهند «دریای عزیز» زنده بماند و فعالیت معدن، قلب زمین را نخشکاند و پنج برکۀ باقی‌مانده به سرنوشت دو برکه که خشک شدند، دچار نشوند.

دفتر نخست مجموعه «بیایید تار و سه تار بنوازیم» اثر کیوان ساکت، آهنگساز و نوازنده پیشکسوت تار و سه‌تار به چاپ بیست و نهم رسیده است.

مجموعه‌داستان «چاه ارمنی» نوشته افسانه آقائی به‌تازگی توسط انتشارات هیلا منتشر و راهی بازار نشر شده است.

دو روز تا برگزاری چهل‌وششمین کمیتۀ میراث جهانی یونسکو در هندوستان باقی مانده؛ نشستی که قرار است از ۲۱ تا ۳۱ جولای ۲۰۲۴ (۳۱ تیر تا ۱۰ مرداد ۱۴۰۳) در دهلی نو (هند) برگزار شود و طی آن، ۲۷ مکان پیشنهادشده برای ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو و وضعیت حفاظت از ۱۲۴ مکان که قبلاً در فهرست میراث جهانی و همچنین در فهرست میراث جهانی در خطر ثبت شده‌اند، بررسی شود. ایران نیز در این نشست پروندۀ «هگمتانه و مرکز تاریخی همدان» را پیشنهاد کرده که شورای جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی (ایکوموس) به آن ایرادهایی وارد کرده و خواستار تعلیق‌اش شده است. با وجود این، مسئولان استانی به برگزاری این اجلاس و ثبت جهانی هگمتانه امیدوارند.