نتایج جستجو برای: بحران غذایی
کشاورزی شهری؛ مسیری پایدار برای خروج از بحران غذایی
|پیام ما| گزارش اخیر وزارت کشاورزی نیجریه پیشبینی میکند که حداقل ۳۱.۵ میلیون شهروند ممکن است بین ژوئن تا آگوست امسال دچار بحران غذایی و تغذیه شوند. این دادههای نگرانکننده، شدت بحران غذایی را که به تدریج در چند سال گذشته تشدید شده است، نشان میدهد. قیمت بالای میوهها و سبزیجات و کاهش عرضه آنها در بازارهای محلی قابل مشهود است؛ وضعیتی که آینده تیرهای را برای نیجریه به تصویر میکشد.
نامهربانی با «سند امنیت غذایی»
دموکراسی مشارکتی برای تابآوری اقلیمی
ایران با هنجار اقلیمیِ جدید و شرایط آبوهوایی تازهای متأثر از تغییر اقلیم و گرمایش جهانی مواجه است که خود را در افزایش شدید دما -تا دو برابر میانگین جهانی- افزایش تعداد و تداوم روزهای گرم (میانگین دمای سالانه در کشور در ۱۰ سال اخیر تا ۲ درجه بیشتر از متوسط ۱۰ ساله در ۵ دهۀ قبل است و تا اینجای تابستان، خوزستان برای اولینبار ده روز متوالی دمای بالای ۵۰ درجه را تجربه کرده است)، کاهش بارندگی و تغییر الگوی بارش، تغییر زمانیِ فصلها و زمانِ بارندگیها، سیل و از همه مهمتر پیامدهای جانبی و مدیریتی این پدیدهها -مانند فرونشست، گردوغبار و تخلیۀ آبخوانها و...- نشان داده است. در مقابل این شرایط جدید، راهبردهای منسوخ، واکنشی، قدیمی و بدتر از آن انفعال را باید کنار گذاشت. از سوی دیگر، بازگشتناپذیری تغییر اقلیم و گسترشیابندگیاش، موضوع و مفهوم تابآوری را به میان کشانده است. اما مسئله این است: چه نوع تابآوری؟!
آقای پزشکیان! آب را دریابید
به نظر میرسد اتفاقنظری بین مهندسان، جامعهشناسان و کارشناسان محیطزیست وجود دارد که مسئلۀ آب در ایران نیازمند تغییر نگرش کلان است. صاحبنظران یکصدا بیان میکنند که ریلگذاری سیاستهای آبی باید مسیر گذشتۀ خود که سازهمحور بود را رها کند و به مدیریت تقاضا، مهندسی تبخیر و مقولۀ عدالت آبی توجه کند. از این رو انتخاب گزینۀ وزارت نیرو بهعنوان یکی از مهمترین متولیان آب کشور، باید متأثر از این رویکردها باشد. ما در این روزها در «پیام ما» دیدگاه کارشناسان از طیفها و علوم مختلف دربارۀ مسئلۀ آب را منعکس میکنیم.
دولت چهاردهم و وضعیت آب کشور
منابع طبیعی در انتظار اصلاحات
سازمان منابع طبیعی کشور زیرمجموعهای از وزارتخانۀ تولیدمحور و متأثر از بازار مصرف کشاورزی است. تضاد در اولویتهای سازمان منابع طبیعی با سیاستهای بالادستی در وزارتخانه همواره چالشهای جدی به همراه داشته است که بهدلیل قدرت بالادستی وزارت کشاورزی، همواره در نهایت با تضعیف منابع طبیعی کشور همراه بوده است
افتخار به خودکفایی گندم با استخراج آب از چاه ۲۵۰ متری
در جریان رقابتهای انتخاباتی و ارائه برنامههای نامزدهای ریاست جمهوری، کشاورزی و محیط زیست مغفول ماند. نظام پیچیدهای از مسائل که پس از انتخابات نیز در هیاهوی جذاب گزینههای وزارتخانهها گم شدهاند. رئیسجمهوری منتخب اگر چه در تبلیغات خود به تخریب محیط زیست اشاره کرده و در یک برنامه تبلیغاتی نیز گفته بود که خود روستازاده و قائل به توسعه همپای روستا و شهر است اما به نظر میرسد غفلت ساختاری از مسائل اقلیمی و ایضا تامین امنیت غذایی چیزی نیست که صرفا با چند مورد گفته دنبال شود. برخی معتقدند که فرآیند تامین امنیت غذایی و تولید محصولات کشاورزی و نظام توزیعی آب در سالهای اخیر درگیر بحرانهای هراسناکی شده که تا پیش از این سابقه نداشتهاند. در این میان وجود چشماندازی برای نظام مسائل کشاورزی و توسعه پایدار ضروری است. این مسائل و ضرورت پرداخت به آنها ما را واداشت تا به سراغ «غلامحسین هادیزاده رئیسی»، عضو شورای مرکزی خانه کشاورز ایران و پژوهشگر و فعال صنفی بخش کشاورزی برویم. او اگر چه علوم پزشکی خوانده اما در طول عمر خود بیشتر مشغول کشاورزی بوده و اکنون بیش از سه دهه است که در مطالبات صنفی بخش کشاورزی و پژوهشگر این حوزه در ایران و جهان فعالیت میکند. هادیزاده در این مصاحبه از عمق پیچیدۀ بحرانهای کشاورزی پرده برمیدارد و با بیانی صریح از این میگوید که در دهههای اخیر نظام برنامهریزی و تصمیمگیری حوزهٔ توسعه، هجومهایی اگرچه از سر غفلت اما همهجانبه، به بخش کشاورزی ایران وارد آورده است. مشروح گفتوگوی «پیام ما» با او را میخوانید.
رویاهایی برای آب و محیطزیست