نتایج جستجو برای: وزارت کشور
پنج قرن تا تعیین حریم آثار ثبت ملی
تازهترین پژوهش مرکز پژوهشها دربارهٔ تعیین حریم آثار ملی نشان میدهد گرچه ثبت آثار تاریخی و فرهنگی غیرمنقول از سال ۱۳۱۰ و بهموجب ماده ۲ قانون حفظ آثار ملی مصوب ۱۲ آبان ۱۳۰۹ آغاز شده، اما تعیین حریم آثار که از سال ۱۳۴۹ آغاز شده و از سال ۱۳۷۵ با شکلگیری کارگروه حرایم در دفتر فنی ستاد مرکزی پیگیری شده است، بهموازات ثبت پیش نرفته و عقبماندگی قابلتوجهی در این زمینه وجود دارد؛ درحالیکه ثبت آثار ملی و تعیین حریم دو اقدام مکمل برای حفاظت از میراث فرهنگی است. با توجه به اینکه تعداد حرایم مصوب از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۹۸ حدود ۸.۸ درصد آثار ملی است با استمرار شرایط موجود، حدود ۵۶۸ سال لازم است تا همهٔ آثار ثبتی موجود دارای حریم مصوب شوند که این وضعیت خطر بزرگی در راستای حفاظت از میراث فرهنگی است، زیرا توسعهٔ شهری و روستایی رقیب اصلی حفاظت از میراث فرهنگی است که تقاضای تخریب آنها را بههمراه دارد.
محل جدید دفن زباله یعنی جنگلتراشی
|پیامما| ضربالاجلها برای توقف دفن و ساماندهی سایت زبالهٔ «عمارت» در آمل در ماههای گذشته بالا گرفت و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست تنها کسی نبود که دربارهاش صحبت میکرد. پای رئیسجمهور هم بهمیان آمد و او هم خواستار ساماندهی این سایت شد تا بتوان سد هراز که در نزدیکی این سایت زباله در حال احداث است، را افتتاح کرد. در ماجرای سایت دفن زبالهٔ «سراوان» در «امامزاده هاشم» گیلان هم وضعیت بهتر نبود. بارها تجمع و اعتراض نتیجهای در بر نداشت و اتفاقات سالهای اخیر بحران پسماند در کشور را به شکل عمیقی به لایههای رویی کشاند و این سوال را بهمیان آورد که «آیا تعطیلی عمارت و سراوان ممکن است؟» پرسشی که «نرگس آذری»، کارشناس پسماند و دبیر بخش پسماند «ایران مانا» و «عزیز عابسی»، دانشیار دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در یکی از جلسات مجموعهٔ «ایران مانا» دربارهاش به صحبت نشستند. فساد گسترده در حوزهٔ پسماند، بیتوجهی وزارت کشور و استانداریها و نبود لندفیل استاندارد در این استانها از جمله مواردی بود که در گفتههای هر دو پژوهشگر مطرح شد.
مکرِ «ملا برادر»
در سفر «ملا برادر عبدالغنی»، معاون رئیسالوزرای طالبان به ایران، وزیر نیرو مواضع قاطع و سختی در مورد حقابهٔ ایران از هیرمند گرفت، اما بهنظر میرسد رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ایران، در برابر همهٔ صحبتهای عبدالغنی که بهصراحت به هدر دادن آب در گودزره و محروم کردن ایران از حق تاریخی و قانونیاش اعتراف میکرد، منفعل عمل کرد و حتی مناسبات سیاسی را هم در نظر نگرفت. باوجوداین، حتی وزیر نیرو نیز در این نشست از برنامههای آتیِ آبی طالبان صحبتی به میان نیاورد. گویی مقامات عالی ایران فراموش کردند زمانی که همه درگیر بازپسگیری حقابهٔ ایران از هیرمند و گمانهزنی از وضعیت آبی سد کجکی و کمالخان بودند، طالبان برنامهٔ دیگری به نام سد «بخشآباد» در پیش گرفته و ملا برادر در انحراف حواس ایران از برنامههای آیندهاش موفق بوده است؛ برنامههایی که برای ایران خشکی و گردوغبار بیشتر به ارمغان میآورد. یک منبع آگاه افغانستانی به «پیام ما» میگوید که ملا برادر برای همهٔ سؤالهای احتمالی ایران آمادگی کامل داشت، اما از نظر طالبان این دیدار بیهیچ چالشی برای حاکمان افغانستان و با موفقیت انجام شد.
گامهای نوپای گردشگری دسترسپذیر
|پیامما| گرچه آمار دقیقی دربارهٔ تعداد افراد معلول در کشور وجود ندارد، اما تخمین زده میشود حدود ۱۰ درصد جمعیت یعنی هشت میلیون نفر دچار معلولیت باشند؛ هشت میلیون نفر نیازمند مناسبسازی محیط زندگی و البته در دسترس بودن فضاها از جمله فضاهای گردشگری هستند. آماری که مسئولان را هم مجاب کرده است تا یک میز با عنوان «گردشگری دسترسپذیر» در وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی راه بیندازند و فکری به حال دسترسی گردشگران معلول به اماکن گردشگری و میراثی کنند. حالا یک سال از تشکیل این میز گذشته و نخستین سمینار تخصصی گردشگری دسترسپذیر ویژهٔ فعالان و راهنمایان گردشگری اسفند سال گذشته و دومین سمینار هم خرداد امسال برگزار شد. آنطور که یک فعال اجتماعی در حوزهٔ معلولیت میگوید، سالهای سال است موضوع مناسبسازی در جامعهٔ ایران مورد غفلت واقع شده، اما در سالهای اخیر مطالبهگریهای صورتگرفته اوضاع را بهتر کرده است.
زایندهرود و تناقضهای فراوان
سپردن حق ایران به شورهزار
سـکتـه در توسعه
حدود سه دهه از برنامههای گستردهٔ توسعهٔ اقتصادی و صنعتی در سطح کشور میگذرد؛ طرحهای عملیاتی مختلفی نگاشته شده و اتاقهای فکر متنوعی راه افتاده و درنهایت وقتی که به این سیاهه از مطالبات نگاهی میاندازیم، موارد متعددی باقی مانده که هیچگونه اتفاق خاصی در این زمینه رخ نداده است. در این نوشتار در تلاش هستم برخی از مهمترین این موارد حیاتی را که به توسعهٔ پایدار استان بوشهر پیوند خوردهاند، اشاره کنم. بهزعم نویسنده، وضعیت بالینی استان بوشهر در شرایط «سکته» در توسعه قرار دارد و لاجرم باید این کالبد محتضر را احیا کرد. در ضمن چهبسا برخی از این موارد هفدهگانه، در بیشتر استانهای کشور نیز قابل ردگیری باشد، اما استان بوشهر بهدلیل اینکه همواره بهعنوان یکی از استانهای شاخص در مباحث توسعهٔ صنعتی مورد توجه قرار گرفته و بهگونهای با تجربهٔ زیستهٔ نویسنده نیز همعنان است، انتخاب شد و تحلیلها بهطور خاص درباب این استان ارائه شد.
مهر ابطال بر پتروشیمی میانکاله