با اعلام استاندار فارس مبنی‌بر موافقت سازمان حفاظت محیط زیست، بعد از مخالفت و ایستادگی ۱۲سالهٔ اداره‌کل حفاظت محیط زیست فارس، آن اداره با چرخش ۱۸۰ درجه با اجرای سد تنگ سرخ که تهدیدی مهلک برای شیراز و شهروندانش است، موافقت کرد. اما آنچه از اجرای این سد استنباط می‌شود، ماجرای زمین‌خواری در بازه‌های جنوب‌شرق تنگ سرخ تحت‌عنوان ایجاد طرح‌های گردشگری و... است. شهرداری شیراز همچنین می‌گوید قصدش از راه‌اندازی این سد آبرسانی به باغ‌های قصرالدشت شیراز است. اما این منطقه به‌وسیلهٔ دو مجرا آبیاری می‌شده، یکی تنگ سرخ و دیگری نهری به‌نام «نهر اعظم» که از چشمهٔ جوشک به این منطقه می‌آید و بخشی از باغ‌های شیراز را مشروب می‌کند. اما باغ‌های قصرالدشت در چهار دههٔ گذشته مساحتشان به یک‌چهارم تقلیل یافته و بدل به ساختمان و جاده شده است. بنابراین، آبرسانی به این منطقه هم بهانه است و سعی بر این است که اراضی تحت‌عنوان گردشگری، توسعهٔ نامتوازن یابند و مافیای زمین‌خواری آبرسانی را را هم بهانه‌ٔ دیگری برای ساخت سد کرده است.

|پیام ما| کنوانسیون تجارت جهانی گونه‌های در معرض خطر گیاهی و جانوری (سایتیس) شعار روز جهانی حیات‌وحش امسال را «ارتباط مردم و سیاره: کشف نوآوری‌های دیجیتال در حفاظت حیات‌وحش» تعیین کرد. سوم ماه مارس، مصادف با ۱۳ اسفند، از سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۱) به پیشنهاد سایتیس و توسط برنامهٔ محیط زیست ملل متحد به‌عنوان روز جهانی حیات‌وحش در تقویم سازمان ملل متحد قرار گرفت. اگرچه امروزه برخی ابزارهای نوین در کسب و تحلیل داده‌های حیات‌وحش به‌کار می‌روند، اما سایتیس می‌گوید باید تلاش کنیم تا ابزارهای دیجیتال بتوانند در همهٔ ابعاد، از ارتباطات افراد گرفته تا سازوکارهای مالی و تولید ثروت در خدمت حفاظت قرار بگیرند.

درباب اهمیت همه‌جانبهٔ «تالاب بزرگ» یا «هورالعظیم» بسیار سخن گفته شده است. از بدبیاری این تالاب است، و ادبار ساکنان و حاشیه‌نشینانش که هور هم در مرز دو کشور با نظم سیاسی خاص است و هم بر بالای میادین نفتی عمیق و پر ارزش. دو کشور به خطاهای استراتژیک، هر یک به‌دلایلی، راه آب بر تالاب بسته‌اند و بر تن نحیف هور مدام ضرباتی هر دم شدیدتر را وارد می‌کنند. میادین نفتی و ارزش اقتصادی آن چشم حکمرانان و صاحب‌منصبان را گرفته یا بگوییم کور کرده است. اکوسیستم و آب و اقلیم و زیستمندان متنوع و حیات اجتماعی-اقتصادی-بوم‌شناختی مردمان این ناحیه فدای مناسبات مخرب اقتصادی طبقهٔ حاکم شده است. در این سو، ایران، ساختار اقتصاد سیاسی مبتنی بر مناسبات سرمایه‌دارانۀ انحصاری کشور را به سمت بیش‌برداشتِ ویرانگر از منابع آب‌های سطحی و زیرسطحی کشانده و صنعت و کشاورزی ایدئولوژیک وابسته به بیش‌مصرفیِ آب را به‌شدت توسعه داده است. آبی که باید به تالاب‌ها و دریاچه‌ها بریزد و در آبخوان‌ها ذخیره شود، در نوعی کشاورزی سنتیِ کم‌بهرۀ آب‌بر راه به ساقه‌های گندم و پوستهٔ هندوانه می‌برد و در فولادسازی هدر می‌شود. این بماند.

قرار است به‌منظور توسعهٔ اقتصادی روستای «پچت» در استان مازندران، در غاری موسوم «باد لک‌لک» که جزو غارهای درجه یک کشور محسوب می‌شود و ممنوعیت بهره‌برداری دارد، طرح توسعهٔ گردشگری اجرا شود. گرچه مسئولان منابع‌طبیعی این استان می‌گویند همه‌چیز طبق ضابطه انجام خواهد شد، اما کارشناسان توسعهٔ جامعهٔ محلی می‌گویند پتانسیل‌های بسیارِ دیگری برای توسعهٔ این منطقه وجود دارد. همزمان کارشناسان غارشناسی و غارنوردی در مورد امکان نابودی این غار درصورت ورود انبوه گردشگران هشدار می‌دهند.