نتایج جستجو برای: آثار ملی
پنج قرن تا تعیین حریم آثار ثبت ملی
تازهترین پژوهش مرکز پژوهشها دربارهٔ تعیین حریم آثار ملی نشان میدهد گرچه ثبت آثار تاریخی و فرهنگی غیرمنقول از سال ۱۳۱۰ و بهموجب ماده ۲ قانون حفظ آثار ملی مصوب ۱۲ آبان ۱۳۰۹ آغاز شده، اما تعیین حریم آثار که از سال ۱۳۴۹ آغاز شده و از سال ۱۳۷۵ با شکلگیری کارگروه حرایم در دفتر فنی ستاد مرکزی پیگیری شده است، بهموازات ثبت پیش نرفته و عقبماندگی قابلتوجهی در این زمینه وجود دارد؛ درحالیکه ثبت آثار ملی و تعیین حریم دو اقدام مکمل برای حفاظت از میراث فرهنگی است. با توجه به اینکه تعداد حرایم مصوب از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۹۸ حدود ۸.۸ درصد آثار ملی است با استمرار شرایط موجود، حدود ۵۶۸ سال لازم است تا همهٔ آثار ثبتی موجود دارای حریم مصوب شوند که این وضعیت خطر بزرگی در راستای حفاظت از میراث فرهنگی است، زیرا توسعهٔ شهری و روستایی رقیب اصلی حفاظت از میراث فرهنگی است که تقاضای تخریب آنها را بههمراه دارد.
آزادراهسازی بدون گزارش ارزیابی
گذر آزادراه شوشتری از قلب پارک ملی سرخهحصار هرچند در سالهای گذشته محل مناقشه بوده، اما هنوز نتوانسته نتیجهٔ عملیاتی به دست بیاورد. در حالی پای «علی سلاجقه»، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و «علیرضا زاکانی»، شهردار تهران در روزهای گذشته به محل ساختوساز این آزادراه باز شده که هنوز گزارش ارزیابی ندارد. «نغمه مبرقعی دینان»، عضو شورای عالی محیط زیست و دبیر انجمن ارزیابی محیط زیست ایران میگوید «ساخت این آزادراه بدون گزارش ارزیابی، قرار دادن سازمان محیط زیست در تنگناست.» این درحالیاست که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در دیدار اخیر گفته «پارک ملی سرخهحصار ذخیرهگاه غنی حیاتوحش است و بههیچوجه اجازهٔ انقطاع اکوسیستمی در این منطقه را بهواسطهٔ هیچ پروژهای نخواهیم داد.» از آیندهٔ این طرح اطلاع دقیقی در دست نیست و وزارت راهوشهرداری همچنان از نحوهٔ ادامهٔ کار و مدلی که برای ادامهٔ پروژه استفاده خواهد کرد، چیزی نمیگوید.
گامهای نوپای گردشگری دسترسپذیر
|پیامما| گرچه آمار دقیقی دربارهٔ تعداد افراد معلول در کشور وجود ندارد، اما تخمین زده میشود حدود ۱۰ درصد جمعیت یعنی هشت میلیون نفر دچار معلولیت باشند؛ هشت میلیون نفر نیازمند مناسبسازی محیط زندگی و البته در دسترس بودن فضاها از جمله فضاهای گردشگری هستند. آماری که مسئولان را هم مجاب کرده است تا یک میز با عنوان «گردشگری دسترسپذیر» در وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی راه بیندازند و فکری به حال دسترسی گردشگران معلول به اماکن گردشگری و میراثی کنند. حالا یک سال از تشکیل این میز گذشته و نخستین سمینار تخصصی گردشگری دسترسپذیر ویژهٔ فعالان و راهنمایان گردشگری اسفند سال گذشته و دومین سمینار هم خرداد امسال برگزار شد. آنطور که یک فعال اجتماعی در حوزهٔ معلولیت میگوید، سالهای سال است موضوع مناسبسازی در جامعهٔ ایران مورد غفلت واقع شده، اما در سالهای اخیر مطالبهگریهای صورتگرفته اوضاع را بهتر کرده است.
زایندهرود و تناقضهای فراوان
جهانی شدن برای «گنجعلیخان» امتیاز نیست
کاروانسرای «گنجعلیخان» همراه با ۵۳ کاروانسرای دیگر ایران ثبت جهانی شد. با وجود اینکه به نظر میرسد این اتفاق، شرایط مناسبی را برای این محوطه تاریخی فراهم کند، اما کارشناسان فرهنگی آن را لزوماً مثبت و منجر به احیا نمیدانند؛ درحالیکه مدیر میراثفرهنگی استان کرمان نیز طی ثبت جهانی پروندهٔ کاروانسراها تغییر کرد و فعالان فرهنگی استان تا همین حالا نمیدانند قرار است دربارهٔ این سایت جهانی چه اقداماتی صورت بگیرد. آنها تأکید میکنند در این مجموعه، گردشگران حتی به یک راهنمای گردشگری مطلع هم دسترسی ندارند و نمیتوان انتظار داشت وضعیت آن نسبت به دورهٔ پیش از جهانی شدن تغییر چندانی داشته باشد.
زندگی زیر ذرهبین دولت
طرح صیانت آخرین گام مجلس برای تحتکنترل گرفتن دسترسی کاربران به اینترنت نبود. شانزدهم آبانماه امسال مجلس شورای اسلامی در جلسهٔ علنی خود یکی از جنجالیترین بندهای لایحهٔ برنامهٔ هفتم توسعه را تصویب کرد. این بند وزارت فرهنگ و ارشاد را موظف به راهاندازی سامانهای بهنام «رصد سبک زندگی مردم» میکند که به اعتقاد بسیاری، میتواند حریم خصوصی کاربران را بهطور گسترده تهدید کند. سامانهای که حدود و ثغور آن و نوع دسترسی به اطلاعات کاربران مشخص نیست و احتمال آن میرود که یک موج بیاعتمادی در فضای مجازی در برابر سایتها و پلتفرمهای داخلی راه بیفتد. چیزی که «صالح نقرهکار»، حقوقدان و وکیل دادگستری، هم معتقد است این نوع از سیاستگذاری عمومی مترادف است با تجاوز از حدود اختیارات قانونی و بهنظر میآید اقدامی فراقانونی ولو بهنام قانون در حال شکل گرفتن است.
خشکسالی انسانسازِ خاورمیانه
تخریب محیطزیست در جنگ جنایت جنگی است
|پیام ما| نشست روز جهانی «پیشگیری از تأثیرات مخرب جنگ و منازعات مسلحانه بر محیط زیست» با مشارکت «مرکز صلح و محیط زیست» و «کرسی حقوق بشر، صلح و دموکراسی یونسکو در دانشگاه شهید بهشتی» و همکاری «موزه صلح تهران»، «انجمن علوم سیاسی ایران» و «انجمن علمی مطالعات صلح ایران» روز دوشنبه ۱۵ آبان در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.