عطا احمدی درخت تنومند خدمت و علم آموزی کرمان

عطا احمدی در اولین روز آذر ماه سال یکهزار و سیصد و پانزده در روستای هینمان واقع در کوهپایه کرمان به دنیا آمد.
پدرش مرحوم محمد احمدی مردی مومن و پر تلاش و علاقمند به قرآن، کتاب حافظ و حمله حیدری بود که در منزل و مغازه خوار وبار فروشی کوچک خودش در خیابان ابو حامد مطالعه می کرد.
پدرش اهل کرمان ساکن محله بازار شاه بود و مادرش مرحومه عذرا عراقی زنی رشیده، شجاع، زحمتکش، فداکار و پهلوان بود. او دختر مرحوم کربلائی اصغر از همراهان حکام بختیاری بود که به کرمان آمده و ماندگار شده بود می باشد. عطا شش ماهه بود که همراه والدینش به کرمان آمد و در منزلشان واقع در محله بازار شاه دوران کودکی خود را سپری کرد. پنج ساله بود که مادر فرهیخته اش او را به مکتب سپرد قرآن را نزد مرحومه ملاخاور و مرحومه بی بی کوچک آموخت و کتاب حافظ را نزد مرحومه بی بی جوهری خواند که عطا همواره از آن ها به نیکی یاد می کند.
سپس راهی مدرسه کاویانی که از مجموعه موقوفات زرتشتیان کرمان بود شد و از پایه سوم تا نهم را در مدرسه ایرانشهر به فراگیری درس پرداخت که این مدرسه در آن زمان تحت نظارت مرحوم میرزا برزو آمیغی قرار داشت که عطا احمدی همواره یاد او را عزیز می دارد و می گوید درس نظم، پی گیری و فداکاری را پس از پدر و مادر عملاً نزد این مدیر نمونه آموخت و پس از اتمام این دوره تحصیل وارد دانشسرای مقدماتی کرمان شد و همراه با درس به ورزش باستانی، والیبال ، بسکتبال ، فوتبال اهمیت میداد و پس از فراغت از تحصیل دقیقاً در سالروز تولدش و در سن هیجده سالگی به مدیر و آموزگاری مدرسه گوغر بافت منصوب شد.
از همان ابتدای خدمت تا کنون همه جا نمازخانه و زمین ورزش در درجه اوّلیّه اهمیّت برنامه کار او قرار داشت و بچه ها را همراه با بهترین شیوه در تدریس به عبادت و تحصیل علم و ورزش تشویق و وادار می نمود و در طول دوران خدمت بعد ازمدرسه گوغر بافت به سمت مدیری مدرسه رابر وبزنجان منصوب شد و در سال 1338 به کرمان منتقل شد. و به ترتیب مدیر و آموزگار مدرسه کاظم آباد، هوتک، معاون تعلیمات متوسطه، دفتردار دبیرستان پهلوی سابق مدیر دفتر و دبیر دبیرستان پهلوی سابق (امام)، رییس کارپردازی تغذیه و ساختمان اداره کل فرهنگ و آموزگار مدرسه جیحون، فردوسی، احمدی و رییس مدرسه علوی، معاون مدرسه فردوسی، رییس تعلیمات ابتدایی اداره کل و بالاخره در پست کارشناس فنی در تاریخ 17/8/60 13 بازنشسته شد ولی با وجود بازنشسته شدن بدون کمترین وقفه ای در کار و کوچکترین یأس و ناامیدی و کمترین توقع از جامعه هر روز پرکارتر و امیدوارتر با ساده ترین شکل زندگی و امکانات بسیار کم خدمات ارزنده ای به جامعه کرمان تقدیم کرد.
عطا احمدی در زندگی خصوصی اش بسیار قناعت پیشه و بی آلایش ساده و دقیق است با یک پیراهن و یک شلوار و یک جفت کفش پنج تا شش سال زندگی را سپری می کند. اگر دیگران از حقوق کم گلایه دارند وی معتقد است همین حقوق بازنشستگی را نمی تواند حلال کند و به نسبت بسیاری از مردم زیاد است. پس از آن که از سوی هیأت دولت به کار مجدد فراخوانده شد در دو مورد مکاتبه ای که داشته است خواستار منع پی گیری پرونده خود شده و ضمن تعهد به ادامه خدمت در خواست نموده که به جای او دو نیروی جوان را به کار گیرند و جامعه را از بیکاری و در نهایت از فساد نجات دهند.
نتیجه ازدواج عطا و همسرش 14 فرزند است که 9 پسر و 5 دختر بودند که 5 پسر و 4 دختر در قید حیات اند. پسران همه دارای تحصیلات دانشگاهی و دختران با ایمان، خانه دار، زندگی کن همه در سایه لطف الهی با مهریه یک جلد کلام الله مجید و نداشتن جهیزیه بدون مراسم عروسی و دعوت به جلسه از زندگی آرامی برخوردارند. عطا دارای 19 نوه است که او را بابا عطا می خوانند. عطا تنها دارایی خود یعنی منزل مسکونی اش را نیز وقف بنیاد نیکوکاری حضرت ابوالفضل نموده است که خرج تحصیل و تعلیم و تربیت بچه های بی بضاعت گردد تا پس از مرگش هیچ چیز از مال دنیا متعلق به او نباشد اما نباید فراموش کرد که هنر اصلی عطا معلمی است که هرگز نباید آن را از یاد برد. در طول خدمتش بهترین نیروهای فکری و مدیریتی را برای جامعه ایران تربیت نموده است که امروز بیشتر آن ها در سنگرهای تعلیم و تربیت، آموزش عالی و یا امور مدیریتی جامعه مشغول خدمت اند. او بارها به عنوان معلم نمونه برگزیده شد؛ اما به هیچ وجه خود را ننمایاند و در تمام دوران خدمتش هیچ هدیه و جایزه ای را از هیچ کس نگرفته و هدیه دریافتی از رئیس جمهور همراه با نشان را به بنیاد نیکوکاری حضرت ابوالفضل (ع) داد تا صرف تحصیل فرزندان بی سرپرست جامعه گردد.