«گردشگری می‌تواند موتور پیشران توسعه اقتصادی کشور باشد. اگر بخواهیم این صنعت را توسعه دهیم باید به زیرساخت‌های گردشگری توجه کنیم. گردشگری یکی از پایه‌های اصلی اقتصاد کشور است.» این گفته‌های پیام باقری، نایب‌رئیس اتاق بازرگانی ایران در سومین سمپوزیوم ملی گردشگری و سرمایه‌گذاری سبز است. او در این رویداد که در روزهای ۲۹ و ۳۰ خردادماه سال جاری در محل اتاق بازرگانی صنایع، معادن و کشاورزی ایران برگزار شد، گفت: در زیست‌بوم گردشگری، هم در طرف عرضه و هم در طرف تقاضا، ظرفیت‌های زیادی وجود دارد. آنچه مهم است، همرسانی صحیح و دقیق عرضه و تقاضا است. اگر بنا بر افزایش سهم گردشگری در تولید ناخالص داخلی است باید زمینه و ابزارهای لازم برای این همرسانی را ایجاد کنیم.

فقط ۹ ماه به پایان یک سند ۲۰ساله در حوزۀ گردشگری مانده است؛ سندی که چشم‌انداز ۲۰سالۀ گردشگری در ایران بود و دی‌‌ماه ۱۳۸۳ تصویب شد. قرار بود طی ۴ دورۀ پنج‌ساله، ورود گردشگران خارجی به ایران به ۲۰ میلیون نفر برسد. نه‌تنها آمار داخلی، که گزارش جدید سازمان جهانی گردشگری هم نشان می‌دهد، این مهم هنوز محقق نشده است. این درحالی‌است‌که کشورهای نوظهور، مقصد جدید گردشگران خارجی شده‌اند؛ سایر کشورها هم به‌دنبال تغییر رویکردهای گردشگری هستند، اما گردشگری ایران در این تحول جهانی جایگاه قابل اعتنایی ندارد.

سومین سمپوزیوم ملی گردشگری و سرمایه‌گذاری سبز با رویکرد اقتصاد سبز و ترویج فرهنگ کارآفرینی و‌ نوآوری در گردشگری برگزار می‌شود.

مسأله این است: پل‌سفید اهواز، یا آن‌چه که پیش‌تر مشهور بوده است پل معلق اهواز، واجد چه ویژگی‌ها و مولفه‌هایی است و برخوردار از چه معناهایی که باعث شده است پس از حدود ۹۰ سال از ساخت، در مورد این سازه صحبت شود؟ پاسخ به این پرسش راه می‌گشاید به این سؤال که این پل اکنون و در زمانه حاضر چه جایگاه و چه معنا و مفهومی در شهر و برای شهروندان دارد. تحلیل نمادشناسانه پل‌سفید، کندوکاو در فرایند نمادشدن و اهمیت نمادین این پل در شهر اهواز، و تاحدی تاریخ معاصر اهواز است. تحلیلی که ختم می‌شود به بازیابی کارکرد مفهومی این پل در بازآرایی شهر اهواز.