رییس پژوهشگاه میراث ‌فرهنگی و گردشگری با این هشدار که ساخت سد بیش از ۵۰ درصد میراث‌ فرهنگی این سرزمین را در تهدید قرار داده است، گفت: نگذاریم میراث‌ فرهنگی این سرزمین غرق شود.

ثبت زنجیره‌ای ۵۴ کاروانسرای ایرانی در فهرست میراث جهانی حالا امیدها را به دیگر ظرفیت‌های زنجیروار میراث ایران زنده کرده است. وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هم این سیاست را پیش گرفته که پرونده‌های ثبت جهانی بعدی ایران در قالب زنجیره بناها باشد که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به خانه، قنات، مسجد، مدرسه، بازار حمام و کبوترخانه‌های ایرانی اشاره کرد. البته که پرونده‌های زنجیره‌ای ثبت جهانی در ایران با دو گام موفق سابقهٔ درخشانی دارد؛ چون پیش از کاروانسراها هم پروندهٔ باغ‌های ایرانی تأیید شد و همین حالا هم ۹ باغ ایرانی در سازمان یونسکو سهم جهانی دارند از جمله «پاسارگاد» فارس، «ارم» شیراز، «چهل‌ستون» اصفهان، «فین» کاشان، «عباس‌آباد» و «باغ شازده» در کرمان، «دولت‌آباد» و «پهلوان‌پور» یزد و «اکبریه» خراسان‌جنوبی.

|پیام ما| هنوز تحلیل‌ها و نقدها دربارهٔ توافق اقلیمی روز چهارشنبه در دوبی ادامه دارد. توافقی که «سلطان الجابر» رئیس اماراتی اجلاس بیست‌وهشتم، موسوم به کاپ ۲۸ با خوشحالی آن را «یک توافق تاریخی» خواند و گفت این «توافق امارات متحده عربی است». اما دو روز بعد از این خوشحالی، الجابر که همزمان رئیس شرکت ملی نفت امارات است گفته است کشورش قصد دارد سرمایه‌گذاری روی نفت‌وگاز را ادامه دهد. البته او می‌گوید که سرمایه‌گذاری آنها به‌میزانی است که محدود نگه‌داشتن گرمای زمین به میزان ۱.۵ درجه سانتیگراد را تهدید نکند. اگرچه برخلاف روزهای پیش از اجلاس، نگاه بسیاری از ناظران و رسانه‌ها به الجابر تغییر کرده و حالا به خوش‌بینی به او نگاه می‌کنند، اما هنوز هستند برخی فعالان حوزهٔ تغییراقلیم که به او بدبین هستند.

|پیام ما| پس از بحث‌های طولانی و اقدامات کشورهای بزرگ صادرکنندهٔ نفت و گاز برای نام نبردن از سوخت‌های فسیلی در بیانیهٔ پایانی اجلاس اقلیمی ملل متحد در دوبی (کاپ ۲۸)، اما در نهایت نمایندگان حاضر در اجلاس با «گذار از سوخت‌های فسیلی» موافقت کردند. رئیس اجلاس در تأیید خبر توافق، از عبارت «توافق امارات متحده» استفاده کرد. این توافق در نخستین روز اضافه پس از پایان مهلت برنامه‌ریزی‌شده اجلاس صورت گرفت. در عین حال خبرنگاران حاضر در اجلاس می گویند که هنوز بخش‌های زیادی از سایر اسناد اجلاس یا خوانده نشده‌اند یا آنکه تصمیمی دربارهٔ آنها گرفته نشده است. با این‌حال هنوز سازوکار اجرایی آنچه گذار از سوخت‌های فسیلی خوانده شده مشخص نیست و برخی ناظران دربارهٔ چگونگی اجرای این توافق ابراز تردید کرده‌اند.

«هستیجان» غاری در دلیجان از توابع استان مرکزی است که کاوش‌های باستان‌شناسان تاریخ این غار را به اواخر دورهٔ ساسانی نسبت داده است. باستان‌شناسان تا چندماه پیش از وجود چنین غاری اطلاعی نداشتند. رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی در نشست خبری پژوهشگاه به‌بهانهٔ هفتهٔ پژوهش و فناوری به این موضوع اشاره کرده و گفته بود که «بخشی بزرگی از آثار این غار از گل‌مهره‌ها و چرم‌نوشته‌ها و آثار دیگر به خارج از کشور رفته است.» «مصطفی ده‌پهلوان» تأکید کرده بود که «پیش‌ازاین دربارهٔ این غار هیچ اطلاعاتی نداشتیم و حتی در نقشه‌های استانی نامی از آن نبود تا اینکه نیما آصفی، زبان‌شناس، متوجه یکسری چرم‌نوشته با خط پهلوی ساسانی شد و دید اطلاعات زیادی در آنها وجود دارد. کم‌کم با پیگیری‌ها متوجه شدند که این آثار از اراک به‌دست آمده است و بعد از کشور خارج شده. از این اطلاعات به غاری در استان مرکزی رسیدیم، یک تیم کاوش اضطراری به منطقه اعزام شدند و درنهایت هستیجان کشف شد.» او از استان مرکزی خواست که موضوع حفاظت از غار را به‌صورت جدی در دستورکار قرار دهند، زیرا این غار می‌تواند در آینده اطلاعات بسیاری خوبی در اختیار ما بگذارد.