موضوع صندوق‌های بازنشستگی و اصلاحات مربوط به آن در برنامۀ هفتم توسعه، بحث‌ها و اظهارنظرهای بسیاری را حول موضوعی با عنوان کلی بحران صندوق‌های بازنشستگی به راه انداخته‌ است. اصلاحات پیشنهادی در برنامۀ هفتم موافقان و مخالفانی دارد که هرکدام از زاویه‌ای این پیشنهاد را ارزیابی کرده‌اند. موافقان با توجه به موضوع ناپایداری مالی صندوق‌های کشور در زمان حال و پیش‌بینی تشدید آن در آینده، سیستم را ناگزیر از این تغییرات می‌بینند و معتقدند این بازنگری در قوانین از جمله پارامترهای سیستم بازنشستگی امری ضروری است و بسیاری از کشورهای دنیا نیز این تغییرات را به اجبار یا به انتخاب انجام داده‌اند و این تغییرات درنهایت سبب خواهد شد از یک بحران مالی بزرگتر جلوگیری شود. در مقابل، مخالفان این بخش از برنامۀ پیشنهادی هفتم، استدلال می‌کنند که ناپایداری صندوق‌های بازنشستگی منشأ‌های مهم دیگری از جمله سوءمدیریت، فساد، بی‌توجهی به سرمایه‌گذاری اصولی و بحران‌های اقتصادی در سطح کلان دارد و نباید هزینۀ این مدیریت غیرصحیح را بار دیگر بر دوش جامعه گذاشت.

خرس‌های قطبی لاغر، صخره‌های مرجانی سفیدشده، کوچک‌شدن لایه‌های یخ...؛ اقلیم‌شناسان و دیگر محققان، اغلب از تصاویر تأثیرگذار احساسی مانند اینها برای نشان‌دادن تأثیرات گرمایش جهانی استفاده می‌کنند. بااین‌حال، میکروبیولوژیست‌ها با چالش‌هایی مواجه هستند تا مردم به تأثیرات اقلیمی روی موجودات کوچکی که مطالعه می‌کنند اهمیت دهند. پروفسور «شادی امین» که در دانشگاه نیویورک ابوظبی بر روی میکروبیوم‌های دریایی (جوامع میکروبی دریایی) مطالعه می‌کند، می‌گوید: «هیچ‌کس به میکروب‌ها فکر نمی‌کند، زیرا شما نمی‌توانید آنها را ببینید.»

|پیام ما| ششم آبان‌مان امسال خبری منتشر شد مبنی بر اینکه «نقشه راه آب کشور» در شورای‌عالی آب رونمایی و تصویب شده است. بعد از آن بود که شماری از کارشناسان از روند تدوین این متن اظهار بی‌اطلاعی کردند. وزارت نیرو اعلام کرده که راه برای اظهار نظر کارشناسان باز است. «پیام ما» پیش از این در گزارشی برخی نقدها را منتشر کرده و اکنون تعداد دیگری از نقدها را منتشر می‌کند. همچنان می کوشیم موضوع را در گفت‌وگو با مسئولان وزارت نیرو بیش از پیش بررسی کنیم.

همه حرفشان یکی است. می‌گویند ما ترحم نمی‌خواهیم. ما هم شهروندیم مثل همه و فقط تفاوت‌هایی باهم داریم. همانطور که یکی قدش از دیگری بلندتر یا کوتاه‌تر است، کسانی هم هستند که تفاوت‌هایی در توانایی‌هایشان با بقیه دارند. نه مدرسه‌های جدا، نه فضاهای ویژه فقط یک چیز می‌خواهیم و آن پذیرش اجتماعی است. اینکه جامعه آغوشش را به‌روی‌مان باز کند. این چیزی است که نه‌فقط افراد دارای معلولیت که خانواده‌هایشان در هر گپ‌وگفتی به آن اشاره می‌کنند. هرچند که نبود امکانات، برنامه‌ها، زیرساخت‌ها و نظارت مناسب از سوی دولت‌ها مزید بر علت خانه‌نشینی بسیاری از این افراد شده، اما گاهی چیزی از جنس چشم‌پوشی ناخواسته بر نیاز این افراد برای ادغام در جامعه از سوی عموم ما مردم، آنها را گوشه‌گیر کرده است. «لیلا مهردانا»، دبیر کانون توانگران امروز و فعال حوزهٔ افراد دارای معلولیت، در این باره می‌گوید:‌ «درهای بسته را به‌روی این بچه‌ها باز کنید و بگذارید در کنار سایرین در جامعه حضور داشته باشند. هرچند آنها توانایی‌هایشان متفاوت است، اما توانمندند و در بسیاری از فعالیت‌ها به‌واقع نخبه‌اند.»

|پیام ما| امروز، 3 دسامبر (12 آذر) روز جهانی معلولان و کم‌توانان است؛‌ روزی که از سال ۱۹۹۲ توسط سازمان ملل ترویج می‌شود و هدف از آن، ترویج درک درباره مسائل مربوط به معلولیت و بسیج حمایت از بزرگ منشی، حقوق و رفاه افراد معلول و کم‌توان است. طبق آمارهای سازمان بهداشت جهانی ۱۰ درصد از جمعیت دنیا دارای نوعی معلولیت هستند؛ یعنی جمعیتی به‌اندازه ۶۵۰ میلیون نفر که البته با رشد جمعیت شهروندان سالمند و نیازهای مشابه آنها، پیش‌بینی شده است این نسبت در سال‌های آینده افزایش قابل‌توجهی داشته باشد.

درحالی‌که در گذشته بیشتر کسب‌وکارها در دوره‌ای که وضعیت کلان اقتصادی آشفته می‌شد، به‌دنبال واکنش‌های کوتاه‌مدت برای مدیریت اوضاع بودند، نتایج آخرین پژوهش‌های مؤسسهٔ جهانی مک‌کینزی که با همراهی ۱۵۰ سرمایه‌گذار انجام شده است، نشان می‌دهد مدیران کسب‌وکارها در همه‌جای دنیا استراتژی‌های پایدار، میان‌مدت و بلندمدت را اولویت قرار می‌دهند. این پژوهش تأکید می‌کند که اولویت تجاری بیش از نیمی از کسب‌وکار‌ها در سراسر جهان در زمان تنگنای اقتصادی، ایجاد و توسعهٔ کسب‌وکارهای جدید است و ازآنجاکه عمدهٔ این کسب‌وکارها پیش از ایجاد یک کسب‌وکار جدید در بازار فعال بوده‌اند، مشکلی را که استارت‌آپ‌های تازه‌کار در جذب سرمایه دارند نیز ندارند.