می‌خواهیم یک دریاچهٔ کوچک را نجات دهیم و برای این اقدام ناچاریم جنگل بزرگی را خراب کنیم، چه تصمیمی باید بگیریم و کدام را باید انتخاب کنیم؟ «گرگوری بسم»، استاد فلسفه در کالج کینگ پنسیلوانیا، تلاش کرده در کتاب خود به‌نام «اخلاق محیط زیست» به این پرسش‌ها پاسخ دهد.

|پیام ما| ایران و ارمنستان توافق کردند تا ورود «آلاینده‌های صنعتی و معدنی» به این رودخانه، ظرف مدت یک‌ سال برطرف شود. این خبری است که رسانه‌ها از قول سازمان حفاظت محیط زیست منتشر کرده‌اند. پنج ماه قبل، زمانی که «پیام ما» در پروندهٔ «ردیابی مسمومیت ارس» از آلودگی این رودخانهٔ مرزی به مواد رادیواکتیو و فلزات سنگین خبر داد، برخی مقامات استانی و کشوری موضوع آلودگی ارس را تکذیب کردند، اما حالا خبر رسیده که ایران و ارمنستان بر سر آلوده نشدن این رودخانه توافق کرده‌اند. بااین‌حال، هنوز مشخص نیست آلودگی‌های صنعتی و معدنی که موضوع توافق دو کشور است، دقیقاً چه آلودگی‌هایی هستند و قرار است دقیقاً چه اقداماتی انجام شود.

دیده‌بان ارزیابی محیط زیستی بر این عقیده است که بند الف ماده ۲۲ برنامهٔ هفتم توسعهٔ کشور که در حال حاضر برای اصلاح به کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی بازگشته، نه به‌نفع محیط زیست کشور و نه توسعهٔ پایدار است. این دیده‌بان که ذیل «مدرسهٔ توسعهٔ پایدار» در پژوهشکدهٔ سیاستگذاری دانشگاه صنعتی شریف ایجاد شده، از چهار سال پیش، مطالعه در مورد آسیب‌شناسی مطالعات ارزیابی اثرات محیط زیستی را آغاز کرده است. به‌نظر این دیده‌‌بان، بدعتی غلط در سیاستگذاری براي ارزيابي محيط زيستي در حال شکل‌گیری است. همچنین باوجود گفته‌های بعضی از نمایندگان مجلس، این بند نه مشارکت ذی‌نفعان را تأمین می‌کند و نه شفافیت را تضمین می‌کند.