بررسی فهرست در دسترس حوادث و سوانح کشور نشان می‌دهد که مدیریت اطلاعات و مستندسازی حوادث و سوانح، نیازمند تدوین فرآیندی یکپارچه مبتنی بر روش‌های علمی و تعاریف واحد و ثبت دقیق و به‌موقع اطلاعات در راستای کاهش آسیب‌ها و خسارات ناشی از حوادث و سوانح است. همچنین، تحلیل روندها، ثبت نظام‌یافته و یکپارچۀ تجربه‌ها و تدوین درس‌آموخته‌ها، منجر به شناخت علت وقوع حوادث و سوانح، کاهش اثرات ناشی از آن‌ها و ارتقاء کیفیت فرآیند مدیریت ریسک و بحران در کشور خواهد شد. پژوهشگاه سوانح طبیعی کشور با انتشار گزارشی بر این نکات تأکید کرده است و آماری از میزان سوانح طبیعی کشور در سالی که گذشت ارائه داده است. طبق داده‌های این گزارش، سیستان‌وبلوچستان بیشترین میزان خسارت سوانح طبیعی غیر از زلزله و آتش‌سوزی را در سال ۱۴۰۲ تجربه کرده است.

«هرچه مطالعه کنیم، بیابان‌زایی پنج‌برابر سریع‌تر از مطالعات حرکت می‌کند» این جمله را ماه قبل، یک استاد دانشگاه گفت. او به وضعیت وخیم سرعت بیابان‌زایی در خراسان اشاره کرده بود، اما نکتۀ اصلی صحبت‌هایش سرعت تشکیل بیابان بود. این‌که بیابان با قدرت می‌تازد و بی‌آبی و خشکی امان بریده. آمارها در سال‌های اخیر این وضعیت را وخیم گزارش می‌کنند و یکی‌از دلایل این امر هم خشکی تالاب‌ها و اختصاص‌نیافتن حقابۀ آن‌هاست. هرچند به‌گفتۀ «علی ارواحی» پژوهشگر حوزۀ تالاب‌ها، «تاکنون تحقیق کمی در این زمینه انجام نگرفته»؛ اما شواهد می‌گویند که با خشکی هر تالاب، تا کیلومترها دورتر از آن تحت‌تأثیر این وضعیت قرار می‌گیرد و با نابودی هر تکه از تالاب، تکه‌های بسیاری از کشور بیابان می‌شوند.