نتایج جستجو برای: آثار تاریخی
حیات سیستان در گرو دیپلماسی آب
منطقهٔ مهم و تاریخی سیستان شامل پنج شهرستان زابل، زهک، هیرمند، نیمروز و هامون با حدود ۴۰۰ هزار نفر جمعیت در شمال استان سیستانوبلوچستان واقع شده است. وجود بقایای دولتشهر باستانی پنجهزار سالهٔ ایران تحت عنوان «شهر سوخته» در شهرستان هامون، نشانگر قدمت بالای تاریخی منطقهٔ سیستان است. این منطقهٔ حاصلخیز و هموار از هزاران سال پیش، محل اصلی بهرهبرداری از آب رودخانهٔ هیرمند بوده و نقاط کوهستانی بالادست این رودخانه واقع در افغانستان کنونی، مصرف آب کمتری در مقایسه با سیستان ایران داشتهاند.
ترکیه و سوریه یکسال بعد از زلزلههای مرگبار
بیش از ۶۵ ثانیه لرزش مرگبار در بامداد شش فوریه ۲۰۲۳، بخشهایی از شهرهای جنوب شرق ترکیه و شمال سوریه را ویران کرد و جان بیش از ۵۰ هزار نفر را گرفت. با گذشت یکسال پیامدهای این زلزله همچنان ادامه دارد.
گردهمایی سالانه باستانشناسان ایران در جیرفت
در سفر رئیس پژوهشگاه میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی کشور به همراه رئیس پژوهشکده باستانشناسی وزارت میراثفرهنگی و مشاور رئیس پژوهشگاه میراثفرهنگی باهدف اتخاذ تصمیمات لازم دررابطهبا موضوعات پیرامون از محوطه تاریخی شهر قدیم جیرفت، کنار صندل و محطوط آباد و همچنین موزه میراثفرهنگی این شهرستان بازدید کردند.
داستان یک احیای موفق در باکو
یک اقدام موفق در حفظ میراث تاریخی، شهری قدیمی در کشور آذربایجان را بهعنوان نقطهٔ گردشگری مورد توجه جهان بدل کرده است. «ایچری شهر» طی یکدههٔ اخیر و از زمانی که به فهرست جهانی یونسکو بهعنوان یک نمونهٔ تاریخی بهخوبی حفظشده از یک مجموعهٔ شهری اضافه شد، آذربایجان و بهویژه شهر باکو را به مقصدی ضروری برای مسافران سراسر جهان تبدیل کرد. شهری که تقریباً از اوایل سال ۲۰۰۰ میلادی اقدامات حفاظتی برای میراث تاریخیاش را با معماران و صنعتگران بومی آغاز کرد و با نگاهی به گردشگری بینالمللی در کمتر از یکدهه به ایستگاه فهرست جهانی هم رسید. مطالعات و بررسیها نشان میدهد که تجربهٔ موفق این شهر در حفظ بافت و میراث تاریخی برای دو شهر بزرگ ایران هم قابلتکرار است و میتوان با رویکردی چندوجهی یک ظرفیت ویژه در این حوزه فراهم کرد.
خطر در کمینِ خانهٔ «دیدهبان»
ارزیابی جهانی «فلکالافلاک»
|پیام ما| پروندهٔ «قلعهٔ فلکالافلاک و درهٔ خرمآباد» یکی از چهار پروندهٔ ایران برای ثبت جهانی در یونسکو در سال جدید میلادی (۲۰۲۴) است؛ قلعهای که از حدود ۳۰ سال پیش تا کنون در مسیر جهانی شدن قرار گرفته است و جهانی شدن آن بالاخره پس از قطعی شدن آزادسازی حریم شکل جدیتری یافت. حالا معاون میراثفرهنگی وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی از امضای پروندهٔ ثبت جهانی «درهٔ خرمآباد و قلعهٔ فلکالافلاک» و ارسال آن به یونسکو خبر میدهد. «علی دارابی» با بیان اینکه پروندهٔ خرمآباد، ۵۴ هزار سال قدمت و زندگی در غارهای این منطقه را اثبات میکند، ابراز امیدواری میکند که این پرونده در آینده نزدیک به ثبت جهانی برسد.
تدوین لایحه «تغییر اقلیم»
سناریوهای تغییراقلیم آیندهٔ خوشی را از نظر منابع آب و محیط زیست برای کشورمان پیشبینی نمیکنند. بهگزارش ۲۰۲۲ هیئت بین دولتی تغییراقلیم (IPCC) ایران از معدود کشورهایی است که اقدام مؤثری در سطوح راهبردی، سیاستی و برنامهریزی برای سازگاری با تغییراقلیم انجام نداده است و چنین بهنظر میرسد که دخالت نهادهای قانونگذاری و اجرایی کشور به مسئلهٔ سازگاری اقلیمی تنها و مؤثرترین راه برای فائق آمدن بر مشکلات و کاستیهای موجود باشد و این درحالیاست که پیشنویس برنامهٔ هفتم توسعه در این مورد ساکت بود و هیچ سرفصل جداگانهای به آن اختصاص داده نشده است. اینبار اما وزیر راهوشهرسازی اعلام کرده است که لایحهای با عنوان «تغییراقلیم» در دولت تدوین شده است که گسترش اقتصاد سبز، رونق صنایع کمکربن و اصلاح الگوی تولید را مدنظر قرار داده است. در حال حاضر جزئیاتی از این لایحه و اینکه قرار است چه زمانی به مجلس شورای اسلامی تقدیم شود، منتشر نشده است. وزیر راهوشهرسازی همچنین بر لزوم اینکه همهٔ پروژههای توسعهای کشور باید پیوست محیط زیست داشته باشند، تأکید کرده است.
جشن جهانی «سده» بدون کرمان
|پیام ما| روزها، ماهها و فصلها برای ایرانیان باستان ختم به نظام معیشتیتان یعنی کشاورزی میشد. آنها سال را به دو فصل تقسیم میکردند، تابستان بزرگ از ابتدای فروردین تا پایان مهر و زمستان بزرگ که از ابتدای آبان شروع میشد و به پایان اسفند میرسید. آنها اما از همان ابتدای شروع زمستان بزرگ در رؤیا و جستوجوی بهاری سبز بودند و همین خواست موجب میشد همهٔ آیینها حتی در زمستان هم رنگی از بهار و سبزی بگیرند، بهطوریکه آنها از نخستین روزی که تاریکی و طولانی بودن شب کاسته میشد و به روشنایی افزوده میشد، به پیشواز بهار میرفتند و از همین رو «یلدا» را میتوان اولین آیینی دانست که در استقبال از بهار و سبزی برگزار میشد. «سده» هم با ۴۰ روز اختلاف در همین مجموعه قرار میگیرد و بعد از آنکه ۱۰ روز از زمستان بزرگ سپری میشد، ایرانیان جشن «سده» را برپا میکردند؛ چون بر این باور بودند که اوج و شدت سرما سپری شده است و توان و نیروی این پدیدهٔ نابهسامانی و سکون که از کردار اهریمن محسوب میشود، رو به زوال و کاستی است. این جشن را آبانروز از بهمنماه برگزار میکردند، به شبهنگام و درست زمانی که صد روز از زمستان بزرگ میگذشت.