نتایج جستجو برای: منابع طبیعی
حبس ماشین محیط‌بانی کازرون
«سیدحسین حسینی اژدری» محیط‌بان کازرون می‌گفت، آرزویم این‌است‌که، دَه سال دیگر که بچه‌هایم بتوانند گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند، زنده بمانم؛ اگر بعد از آن در مأموریتی جانم را از دست دهم، مشکلی نیست. او ساعت ۱۵ روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت در ۱۰ کیلومتری کنارتخته، با ماشینی که برای تعقیب متخلف رفته بود، بر اثر تصادف جان عزیزش را از دست داد؛ چرا او با ماشین شخصی خود به این مأموریت رفت؟ آیا آن‌چنان که «عطا پورشیرزاد» مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان فارس می‌گوید، عازم گشت و بازرسی به‌شکل محرمانه بود؟ یا به‌گفتۀ برخی فعالان محیط‌زیست و یک منبع آگاه، ناچار شد از خودروی شخصی‌اش استفاده کند؟ اگر آن روز او ماشین دیگری داشت، آیا «سیدحسین حسینی» زنده می‌ماند؟
تحدید آزادی گزارشگران تغییر اقلیم
|پیام ما| نزدیک‌به نیمی از خبرنگارانی که در کشورهای مختلف بحران‌های مرتبط با آب‌وهوا را پوشش می‌دهند، به‌خاطر کارشان تهدید شده‌اند؛ همچنین تحقیقات جدید نشان می‌دهد که یازده درصد از آن‌ها در تهیۀ گزارش خود مورد خشونت فیزیکی قرار گرفته‌اند.
تغییر اقلیم، عامل تشدید تعارض با حیات‌وحش
تعارض انسان با حیات‌وحش یکی از چالش‌های بزرگ امروزین برای حفظ تنوع‌زیستی است که معمولاً از منظر توسعۀ زیست انسانی در حریم حیات‌وحش، مثل پیشروی در جنگل‌ها یا سایر مناطق بکر به آن نگریسته می‌شود. اما نویسندگان پژوهشی با عنوان «تغییر اقلیم عامل جهانی تشدیدکنندۀ تعارض انسان با حیات‌وحش» تلاش کرده‌اند به این مسئله از زاویه‌ای نو نور بتابانند و نقش تعیین‌کنندۀ تغییر اقلیم در افزایش این تعارض را معرفی کنند. محققان با ترسیم یک الگوی خطی نشان دادند که تغییر اقلیم با تشدید کمبود منابع و نیز تغییر در پراکندگی و رفتار حیوانات و انسان‌ها سبب رویارویی بیشتر انسان با حیات‌وحش می‌شود. این الگو بیان‌گر آن است که محرک‌های اقلیمی با تغییردادن زیست‌بوم، خط سیر طبیعی زیست حیات‌وحش و انسان را تغییر می‌دهد و تعارض میان این دو را تشدید می‌کند که نتیجۀ آن چیزی جز تهدید آسایش انسان‌ها، آسیب به حیات‌وحش و کاهش تنوع گونه‌های زیستی نیست.
مجازات ناچیز آتش‌‌افروزان جنگل‌ها
|پیام ما| از سه هفتۀ قبل، آتش، ارتفاعات استان فارس را رها نکرده. ارتفاعات «ورمال» در کوهمره‌سرخی، تا دیروز عصر هم در آتش می‌سوخت و به‌گفتۀ «بهمن ایزدی» فعال محیط‌زیست منطقه، «نیروهای منابع‌طبیعی نیم‌ساعت پس از خاموش‌کردن آتش توسط نیروهای بومی، به دامنۀ کوه رسیدند.» آتش امسال زودتر و تندتر راهش را به زاگرس باز کرده و باوجودآنکه تابستان هنوز نرسیده، خبرها از گسترۀ زاگرس نگران‌کننده است. دراین‌میان، سخنگوی سازمان مدیریت بحران گفته: دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی به استانداران برای شناسایی عاملان آتش‌سوزی عمدی نامه زده‌اند. اتفاقی که به گفتۀ ایزدی، انداختن مسئولیت به‌گردن دیگری است. «سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی خود باید ستادی تشکیل دهند و به شناسایی عاملان آتش‌سوزی بپردازند و دستگاه قضا هم با جدیت وارد عمل شود.»
نهضت محیط‌زیست را کشتند
«گفتند در کار بانکی بمان، خانه‌دار و ماشین‌دار می‌شوی و اوضاعم روبه‌راه! فکر کردم منِ جوان ۲۲ ساله تمام عمر زجر بکشم تا در ۶۰ سالگی خانه و ماشین داشته باشم؟ نه! می‌خواستم همه این سال‌ها بروم و بگردم و در طبیعت کار کنم! در این مدت به کسی نگفتم بروم فلان جان! گفتم رفتم فلان جا!» این‌ها بخشی از صحبت‌های «اسماعیل کهرم» در یک روز بهاری در منزلش است. او درحالی‌که در مبل خانۀ مادری نشسته و اطرافش انواع و اقسام یادگارهای چند دهه کار را روی میز، شومینه، دیوار و ... دارد، از نحوۀ ورودش به سازمان حفاظت محیط‌زیست، تلخ و شیرین‌های آن و در نهایت آینده‌ای که برای طبیعت ایران متصور است به ما گفت.
پیشرفت ۷۰ درصدی آواربرداری در روستای «امامزاده ابراهیم»
فرماندار شهرستان شَفت با اشاره به آتش‌سوزی ۱۲ اردیبهشت در «امامزاده ابراهیم» اعلام کرد: با پایان آواربرداری تا ۲۰ روز آینده، قبل از سرمای هوا کار ساخت و ساز واحدها را شروع می‌کنیم.
بیشه‌زارهای «دز»، تنها پناهگاه گوزن‌های زرد ایرانی در طبیعت
|پیام ما|پروژه «ظرفیت‌سازی و آموزش جوامع محلی حاشیۀ زیستگاه دز برای احیا و حفاظت مشارکتی گوزن زرد ایرانی» توسط موسسۀ حافظان حیات‌وحش شیردال با حمایت برنامۀ کمک‌های کوچک تسهیلات محیط‌زیست جهانی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران از سال ۱۴۰۱ شروع شد و تا سال ۱۴۰۳ در بیشه‌زارهای دز در استان خوزستان اجرا می‌شود. حاصل این پروژه پایه‌ریزی یک جمعیت پایدار از گوزن‌های زرد در این منطقه است،؛ ضمن‌آنکه به‌تازگی اولین ثبت از گوسالۀ گوزن زرد ایرانی در محیط طبیعی در این منطقه اتفاق افتاد. در گفت‌و‌گو با «آسیه رضایی» مسئول برنامۀ کمک‌های کوچک تسهیلات محیط‌زیست جهانی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران، از او دربارۀ جایگاه این برنامه در پروژۀ احیای گوزن زرد پرسیدیم.
حفاظت جمعی از گوزن زرد
«دربارۀ حس خودم در زمان رهاسازی گوزن‌های زرد ایرانی، حتی با اعضای تیم خودمان هم صحبت نکردم. اغلب حاضرین در محل رهاسازی خوشحال بودند. برخی هم می‌گفتند حس هم‌ذات‌پنداری با گونه‌ای دارند که در اسارت نیست و حالا دیگر در محیط طبیعی خودش زندگی می‌کند. ولی من مسئولیتی که روی دوش خودم حس می‌کردم، سنگین‌تر از حس خوشحالی بود. یعنی تا یک‌جایی خوشحال بودم، ولی وقتی به تهدیدها فکر می‌کردم، کفۀ مسئولیت را سنگین‌تر می‌دیدم. زمانی که فیلم تولد این گوساله را دیدم، این حس صد برابر شد.» این‌ها گفته‌های «المیرا رضی» عضو تیم مؤسسۀ «شیردال» است که در پروژۀ حفاظت از گوزن زرد فعالیت می‌کند. از او پرسیدم این گوساله بعد از چند سال در طبیعت به دنیا آمد، برای حفاظت از آن چه انجام شده و چه باید انجام شود و چه‌قدر به پایداری این روند خوش‌بین است؟