|پیام ما| سال گذشته انتقادهای زیادی به شیوهٔ خرید تضمینی محصولات اساسی کشاورزی به‌ویژه سیب‌زمینی وارد شد. انباشت این محصول در انبارها در کنار قیمت خرید پایین، موجب شد بخش زیادی از این محصول هدر رود. از سوی دیگر گوجه‌کاران نیز معتقد بودند باید گوجه به جمع کالاهای اساسی که از سوی دولت خریده می‌شود، بپیوندد. امسال هم در لیست اعلامی دولت گوجه به چشم نمی‌خورد، اما قیمت خرید سیب‌زمینی نسبت به سال گذشته تقریباً دوبرابر شده است. بااین‌وجود، دولت استانداردهای زیادی هم برای اینکه محصولات در فهرست خرید تضمینی قرار بگیرند، عنوان کرده است.

آفت زنگ گندم در گندمزارهای کشور شایع شده است و براساس اعلام سازمان حفظ نباتات ۸۰۶ هزار هکتار مبارزه با بیماری‌های گندم در سال جدید انجام شده که از این مقدار حدود ۲۵۰ هزار هکتار مربوط به زنگ زرد و مابقی مربوط به سایر بیماری‌های لکه‌برگی بوده است. عددی که افزایش بی‌سابقه‌ای را نشان می‌دهد. طبق آمار این سازمان کل مبارزه با بیماری گندم سال گذشته ۲۸۰ هزار هکتار بود. بااین‌حال، سازمان حفظ نباتات و جهادکشاورزی در استان‌های زیادی مانند، اردبیل، گلستان، خوزستان، کرمانشاه، بوشهر، کهگیلویه‌وبویراحمد، لرستان، ایلام و خراسان‌شمالی، به کشاورزان هشدار داده‌اند که همهٔ مزارع گندم باید رصد و پایش شود. کارشناسان اما معتقدند تغییراقلیم، افزایش دما و تغییر الگوی کشت، دلیل گسترش این آفت و بروز زودهنگام آن است. گندم محصول کشاورزی استراتژیک کشور است و مبارزه و جلوگیری از شیوع بیماری‌های آن هر سال از برنامه‌های مهم سازمان حفظ نباتات کشور است.

وزارت جهاد کشاورزی اعلام کرده است که برنامهٔ جامع تولید پنبه در کشور تدوین می‌شود. این خبر درحالی‌است که از سال ۱۳۷۸ یعنی از زمان تشکیل شورای‌عالی پنبه تاکنون شش طرح با عناوین احیای گندم و طرح جامع کشت گندم در دولت تدوین شده است. براساس آخرین اعلام مجری طرح کشت گندم ۱۱۰ هزار هکتار از اراضی کشور در حال حاضر زیر کشت پنبه می‌رود و عمده نیاز پنبهٔ کشور با قیمت بالای تعرفهٔ گمرکی وارد می‌شود.

وزارت جهادکشاورزی می‌گوید بیش از پنج هزار طرح در زمینهٔ صنایع تبدیلی و تکمیلی در کشور در انتظار دریافت وام هستند و نهادهای متولی این بخش هم هر بار بعد از مصوبات دولت در زمینهٔ تسهیلات بر ضرورت توسعهٔ آن تأکید می‌کنند. بااین‌حال، کارشناسان اقتصاد کشاورزی به «پیام ما» می‌گویند سرمایه گذاری در کشاورزی در ایران در همهٔ بخش‌ها و طی چند دههٔ گذشته معکوس و منفی عمل کرده است. آنچه چالش بخش صنایع تکمیلی کشاورزی عنوان می‌شود، نه نبود سرمایه بلکه توزیع نامتوازن در احداث کارخانه‌ها و کارگاه‌هایی است که تناسبی با ظرفیت تولید استان‌ها ندارند. متخصصان کشاورزی این موضوع را دلیل فعال بودن فقط ۴۰ درصد ظرفیت اسمی کارخانه و اتلاف و هدررفت بالای محصولات تا رسیدن به در کارخانه عنوان می‌کنند. درحالی‌که سند توسعهٔ صنایع تبدیلی و تکمیلی کشور تدوین شده است، اما به‌نظر می‌رسد به موضوع پراکنش جغرافیایی و احداث متناسب با تولید در این سند توجه نشده است.