یوزها باید حفظ شوند، اما چطور؟ گروهی از کارشناسان می‌گویند آنقدر سازمان حفاظت محیط زیست و برخی کارشناسان درگیر سایت تکثیر در اسارت هستند که یادشان رفته، بدون زیستگاه هر اندازه یوز اسیر هم که داشته باشید، فایده‌ای ندارد. گروه دوم از کارشناسان دستهٔ اول می‌پرسند با یوزهای در اسارت چه باید کرد؟ آیا باید سوژهٔ عکاسی شوند تا هرازگاهی و به مناسبتی سایت‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی از تصاویرشان پر شود یا اینکه باید از این پتانسیل برای شکل دادن به یک جمعیت پشتیبان بهره گرفت. گروه سومی‌ هم این روزها هست، آنها که معتقدند علاوه‌بر حفاظت از زیستگاه و البته تکثیر در اسارت اصولی و فراجمعیت، باید رویکرد سومی‌ را هم توأمان در پیش گرفت؛ قلاده‌گذاری یوزهای آسیایی! «علی شمس»، کارشناس حیات‌وحش که به‌تازگی پس از سه سال کار روی زیرگونهٔ شمال‌غرب آفریقا به ایران بازگشته، در دستهٔ سوم جای دارد. او معتقد است بدون این گزینه چرخهٔ حفاظت از یوزهای رها در طبیعت تکمیل نخواهد شد.

«فراز» یوز نر غالب پارک ملی توران این روزها گاهی به فنس سایت تکثیر در اسارت نزدیک می‌شود. سازمان حفاظت محیط زیست هرگونه احتمال برای زنده‌گیری فراز را تکذیب کرده، اما گروهی می‌گویند اگر «حسن اکبری»، معاون محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست، دربارهٔ زنده‌گیری هشدار داده، یعنی قصد و نیتی برای انجام این کار از سوی اداره‌کل حفاظت محیط زیست وجود داشته است. گروه دیگری هم منتقد رویهٔ اداره‌کل در موضوع تخصیص بودجه به پارک ملی توران هستند و معتقدند تنها با استقلال پارک ملی «توران» مشابه آنچه در مورد پارک ملی «گلستان» شاهد بودیم،‌ شرایط این منطقه بهبود پیدا می‌کند و شاهد یک پاسخگویی درست و یکپارچه خواهیم بود. در سال‌‌های اخیر افکار عمومی ‌با حساسیت زیاد اخبار مرتبط با پارک ملی توران را دنبال می‌کند. با اینکه این منطقهٔ تحت‌مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست عنوان زیستگاه زادآوری یوز آسیایی را دارد و سایت تکثیر در اسارت هم در همین منطقه قرار گرفته است، مشخص نیست دربارهٔ سایت تکثیر و اقداماتی که در آن انجام می‌شود و دربارهٔ فعالیت‌های حفاظتی در این منطقه چه کسی مقام مسئول است و باید پاسخگوی اصلی باشد؛ «علی‌اکبر قربانلو» رئیس پارک ملی توران، «بهرامعلی ظاهری» مدیرکل حفاظت محیط زیست استان سمنان یا «حسن اکبری» معاون محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست؟ در این گفت‌وگو به سراغ اکبری رفته‌ایم تا شاید از زبان معاون سازمان حفاظت محیط زیست پاسخ بخشی از پرسش ها را روشن شود.

یک نقطهٔ روشن هم در موضوع انتقال قوچ و میش‌های منطقهٔ شکارممنوع تپال لااقل تا ساعت ۱۶ وجود نداشت، همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام بود. در این باره که چند قوچ و میش زنده‌گیری می‌شوند عددهایی بین ۴۰ تا ۸۰ فرد مطرح شده‌ است. همچنین، در مورد شیوهٔ زنده‌گیری هم برخی از استفاده از تور تأکید دارند و گروهی منکر آن هستند. جمع این ابهام‌ها یک جور سردرگمی در جامعهٔ محیط زیست ایران در روز سه‌شنبه بیست‌ویکم آذرماه ۱۴۰۲ به‌وجود آورده است.