بلاتکلیفی، تنها گزینه‌ای است که روی میز حمایت از معلولان قرار دارد. بیش از ۶ سال از تصویب قانون حمایت از معلولان می‌گذرد و هنوز دولتی‌ها نتوانسته‌اند آنگونه که باید این قانون مهم را اجرایی کنند. موضوع حقوق معلولان در ایام انتخابات ریاست جمهوری نیز نادیده گرفته شده. ۶ کاندیدای حاضر در برنامه‌های خود از رفع تحریم‌ها، کاهش مشکلات اقتصادی و معیشتی، حقوق کارگران و معلمان، سیاست خارجی و... گفته اند اما «معلولان» حتی جزو سوالات مجریان برنامه‌های تبلیغاتی تلویزیون نیز نبوده است. از این رو کمپین حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت در نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس سازمان صدا و سیما، خواستار آن شد که در مناظره‌ها و سایر برنامه‌های تبلیغات انتخاباتی، از نامزدهای ریاست جمهوری درباره برنامه‌های آن‌ها در حوزه احقاق حقوق معلولان و اجرای قوانین مربوطه، سوال شود. «بهروز مروتی» فعال حقوق معلولان و مدیر این کمپین در گفت‌وگو با «پیام ما» از جزییات خواسته‌های معلولان از رئیس‌جمهور آینده، چالش‌های این حوزه و نیز وضعیت اجرای قانون حمایت از معلولان و بی توجهی دولت‌ها نسبت به آن گفت.

جایزه مقام اول بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های معلولان با عنوان «We Care» که در هند برگزار می‌شود، به مستند ایرانی «احمد» ساخته اعظم مرادی اهدا شد.

صدایش در گلویش می‌شکند:‌ «کدام مادری را دیدید که مرگ فرزندش را بخواهد؟ کیست که بخواهد بچه‌اش پیش از خودش این جهان را ترک کند؟ من اما خسته شدم و خیلی پیش آمده که از خدا بخواهم که دخترم را زودتر از من بگیرد...» اینها حرف‌های بریده‌بریدهٔ مادری است که چندماه پیش در گفت‌وگویی از رنج و سختی خانواده‌هایی که فرزند دارای معلولیت دارند، می‌گفت. او که خودش دارای فرزند اوتیستیک بود، حرفش این بود که نه‌تنها هیچ نهادی امکاناتی که باید را برای حمایت از این افراد اختصاص نمی‌دهد بلکه حتی دولت هم که باید طبق قانون کمک‌هزینهٔ معیشت را به آنها پرداخت کند، از وظیفه‌اش سر باز می‌زند. حرفی که لُب کلام تقریباً تمام افراد این گروه است؛ آنهایی که بارها برای احقاق حقوقشان تجمع کرده و خواستار اجرایی شدن ماده ۲۷ قانون حمایت از افراد دارای معلولیت مصوب سال ۹۶ شده‌اند؛ اما تا امروز این قانون روی کاغذ مانده و اجرایی نشده است. اجرایی نشدن این ماده قانونی در شرایط دشوار اقتصادی، وضعیت معیشتی این گروه را که زندگی روزمرهٔ آنها با هزینه‌های درمانی بسیار بالا پیوند خورده، طاقت‌فرسا کرده است. تا جایی که سه روز پیش، خبر تکان‌دهندهٔ قتل یک پسر ۱۱ساله دارای معلولیت ذهنی و جسمی توسط مادرش با انگیزهٔ ناتوانی در نگهداری و هزینه‌های فرزندش آمد.

با تصویب نمایندگان مجلس شورای اسلامی به زوج های زیر ۲۵ سال در سال آینده ۳۵۰ میلیون تومان تسهیلات ازدواج پرداخت خواهد شد.

سازمان برنامه‌وبودجه جلوی معترضان به اجرا نشدن قانون را گرفت

همه حرفشان یکی است. می‌گویند ما ترحم نمی‌خواهیم. ما هم شهروندیم مثل همه و فقط تفاوت‌هایی باهم داریم. همانطور که یکی قدش از دیگری بلندتر یا کوتاه‌تر است، کسانی هم هستند که تفاوت‌هایی در توانایی‌هایشان با بقیه دارند. نه مدرسه‌های جدا، نه فضاهای ویژه فقط یک چیز می‌خواهیم و آن پذیرش اجتماعی است. اینکه جامعه آغوشش را به‌روی‌مان باز کند. این چیزی است که نه‌فقط افراد دارای معلولیت که خانواده‌هایشان در هر گپ‌وگفتی به آن اشاره می‌کنند. هرچند که نبود امکانات، برنامه‌ها، زیرساخت‌ها و نظارت مناسب از سوی دولت‌ها مزید بر علت خانه‌نشینی بسیاری از این افراد شده، اما گاهی چیزی از جنس چشم‌پوشی ناخواسته بر نیاز این افراد برای ادغام در جامعه از سوی عموم ما مردم، آنها را گوشه‌گیر کرده است. «لیلا مهردانا»، دبیر کانون توانگران امروز و فعال حوزهٔ افراد دارای معلولیت، در این باره می‌گوید:‌ «درهای بسته را به‌روی این بچه‌ها باز کنید و بگذارید در کنار سایرین در جامعه حضور داشته باشند. هرچند آنها توانایی‌هایشان متفاوت است، اما توانمندند و در بسیاری از فعالیت‌ها به‌واقع نخبه‌اند.»

|پیام‌ما| گرچه آمار دقیقی دربارهٔ تعداد افراد معلول در کشور وجود ندارد، اما تخمین زده می‌شود حدود ۱۰ درصد جمعیت یعنی هشت میلیون نفر دچار معلولیت باشند؛ هشت میلیون نفر نیازمند مناسب‌سازی محیط زندگی و البته در دسترس بودن فضاها از جمله فضاهای گردشگری هستند. آماری که مسئولان را هم مجاب کرده است تا یک میز با عنوان «گردشگری دسترس‌پذیر» در وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی راه بیندازند و فکری به حال دسترسی گردشگران معلول به اماکن گردشگری و میراثی کنند. حالا یک سال از تشکیل این میز گذشته و نخستین سمینار تخصصی گردشگری دسترس‌پذیر ویژهٔ فعالان و راهنمایان گردشگری اسفند سال گذشته و دومین سمینار هم خرداد امسال برگزار شد. آن‌طور که یک فعال اجتماعی در حوزهٔ معلولیت می‌گوید، سال‌های سال است موضوع مناسب‌سازی در جامعهٔ ایران مورد غفلت واقع شده، اما در سال‌های اخیر مطالبه‌گری‌های صورت‌گرفته اوضاع را بهتر کرده است.