توسعهٔ زراعت و شالی‌کاری و افزایش قاچاق چوب جنگل‌های جلگه‌ای دلند را در موقعیتی قرار داده تا به‌گفتهٔ کارشناسان ما آخرین نسلی باشیم که «دلند»‌ را می‌بیند. سهم ایران از جنگل‌های جلگه‌ای در دشت و شمال جادهٔ اصلی در گلستان و مازندران تنها ۶۰۸ هکتار است.‌ از بالا که به جنگل «دلند» نگاه کنید، محدوده‌ای محصور در میان‌ شالیزارها را می‌بینید! چاه‌های آب مجاز و غیرمجاز کشاورزی میان درختان انجیلی، آزاد و بلوط گم شده است، سه چاه آبی که مردم دلند را سیراب می‌کنند هم از بالا پیدا نیست. در عوض در محدودهٔ پیرامونی جنگل،‌ درختانی با برگ‌های نارنجی را می‌بینید،‌ اینها همان درختان «انجیلی» هستند،‌ با پایین رفتن سطح آب، ریشه‌ها تلاششان برای سیراب کردن درخت بی‌‌ثمر مانده است. «دلند» درحال تبدیل شدن به جنگلی مخروبه است و با پایان عمرش، ایران برای همیشه این محدوده از جنگل‌های جلگه‌ای خود را از دست خواهد داد.

جنگل‌های هیرکانی منابع ارزشمند و منحصربه‌فردی هستند که متأسفانه بخش عمده‌ای از آنها در اثر دخالت‌های نابجای انسانی تخریب شده‌اند. این دخالت‌های بی‌رویه موجب از بین رفتن زادآوری طبیعی، تنوع گونه‌ای، درهم‌ریخته‌گی ساختاری به‌خصوص در عرصه‌های پایین و میان‌بند آنها شده است. اما علی‌رغم اتفاقاتی که تاکنون در این جنگل‌ها رخ داده، باز هم این عرصه‌ها کماکان از پتانسیل‌های بالایی برخوردار هستند که می‌توان با اتخاذ تدابیر مدیریتی صحیح مجدداً آنها را به‌سمت‌و‌سوی جنگل‌های کلیماکس سوق داد.